രചന : സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ✍ ആരാധ്യയാകുമമരേശ്വരിയംബികേതൃ-പ്പാദാംബുജങ്ങളടിയങ്ങൾ നമിപ്പുനിത്യംവേദാന്തവേദ്യയവിടുന്നു കനിഞ്ഞിടൂമൽ-ചേതസ്സിലക്കവിതപൂത്തുമണംപരത്താൻ നാളെത്രയായിനിജചിന്തയുമായിരിപ്പേൻകാളുന്നൊരിത്തെളിവിളക്കിനുമുന്നിലംബേ!ആളല്ലഞാനമലമാവചനങ്ങളോതാ-നാളാക്കിയെങ്കിലുമചഞ്ചലമമ്മയെന്നെ! പാടുന്നുഞാനനിശ,മപ്പരമാത്മതത്ത്വംപാടാതെനിക്കു കഴിയില്ലൊരുമാത്രപോലുംചോടൊട്ടുവച്ചണയുകെൻ്റെ മനസ്സിനുള്ളിൽഈടാർന്നൊരക്കവനപുഷ്പദളങ്ങൾനീർത്താൻ വേണ്ടാത്തതൊക്കെയുമകറ്റി മനസ്സിൽനിന്നുംവേണ്ടുന്നതൊക്കെയവിടുന്നു തരുന്നിതെന്നുംപണ്ടേക്കണക്കെ പരിലാളനയാർന്നിതെന്നി-ലുണ്ടാകണേപരിചൊടംബപരാത്പരേ നീ ഈ മണ്ണിലിപ്പിറവികൊള്ളുവതിന്നു മുന്നേ,തൂമഞ്ജുഹാസഭരമേകിയെനിക്കു സർവംആ മാതൃഭാവനയെവെന്നുയരാനൊരൽപ്പ-മാമോ,മനുഷ്യനിവിടെത്ര നിനയ്ക്കിലും ഹാ! വാണീശ്വരീ,മധുരവാസിനി മഞ്ജുളാക്ഷീ,കാണുന്നു ഞാനഖിലനേരവുമപ്പദങ്ങൾകാണേണമാമണി വിപഞ്ചികമീട്ടിയെന്നിൽ-ചേണുറ്റൊരപ്രകൃതിയിറ്റൊളിമങ്ങിടാതേ നാദാംബികേ വിമലരൂപിണി,വിശ്വസൃഷ്ടി-ക്കാധാരമായൊരഖിലാണ്ഡ വിശാലചിത്തേമോദേനവാഴ്ക,ശുഭപാതകൾകാട്ടിയേവം,ചേതോഹരപ്രഭപൊഴിച്ചനുവേലമെന്നിൽ…