Category: ടെക്നോളജി

സുമോദ് പരുമല* ഒടുവിലാ …ആൽത്തറമൂകമായിപ്രിയവേണുനാദംനിലച്ചുപോയി …മഞ്ഞവെയിൽച്ചിന്തിലെന്നുമെന്നുംമഞ്ഞത്തകരപ്പൂമാത്രമായി .നീ നിറഞ്ഞാടും’ പകൽപ്പൂരങ്ങൾ ..ഓർമ്മയിൽ തൂവെയിൽച്ചന്തമായിരാവുകൾ ,ആട്ടവിളക്കിൻ മുമ്പിൽനാട്ടുപാട്ടീണങ്ങൾ പാടിനിന്നു .തുള്ളിപ്പിടയ്ക്കും തുടിയിലെന്നുംപാട്ടുകൾ ന്യത്തം ചവിട്ടിനിന്നു .പാടുന്ന മേളപ്പദങ്ങളെല്ലാംഞാറ്റുവേലച്ചിരി തൂകിനിന്നു .അതിരുകാക്കുംമലപൂവണിഞ്ഞു ,.അമ്പലപ്രാവുകൾവീണ്ടുമേതോആലിലത്താളത്തിലോർമ്മതേടി.നീ കൊഴിച്ചിട്ടൊരാപൂക്കളെല്ലാംപാട്ടിൻ്റെ കാറ്റിനെയോമനിക്കും .നിൻവിരൽത്തുമ്പിലെതോൽത്തളമാകരുമാടിക്കാറ്റ്നിറച്ചുവയ്ക്കും,വയലേല വീണ്ടുംകതിരണിയുംമഞ്ഞുംമഴയും കൊഴിഞ്ഞുവീഴും.കാവടിച്ചിന്തിൻ്റെഈരടികൾപാലക്കുടങ്ങളിൽതേൻചുരത്തും .ഭാവസുഗന്ധികൾനിൻമിഴികൾ ,എന്നുമീമണ്ണിനെയുറ്റുനോക്കും .നോവാഴിപെയ്തു…

രാജശേഖരൻ* ഷട്ടറെല്ലാം തുറന്നെത്രകാലംകാലും നീട്ടിയിരുന്നാലും,വറ്റിപ്പോകാത്ത ക്ഷീരധാര..അടച്ച ഷട്ടറിനടിയിലൂടെയുംനുഴഞ്ഞു പുറത്തു വന്ന്സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഈർപ്പം പടർത്തുന്ന അണക്കെട്ട്.തേൻക്കൂടെല്ലാം പൊട്ടിയൊഴുകിയചുംബനമഴ പെയ്യുന്ന മാനത്തിൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ.കണ്ണുകളിൽ മിന്നുന്ന ബൾബിൻ്റെ തിളക്കം,കൈവിരലിലൂടെ ആപാദചൂഢമോരോശരീരാവയവങ്ങളേയും തഴുകിയൊഴുകുന്നഇളംചൂടുള്ള വാത്സല്യത്തിൻ്റെവൈദ്യുതിപ്രവാഹം.ഉദരത്തിനുള്ളിലും, ഉലകത്തിലുംകണ്ണിലെണ്ണ ഒഴിച്ചിരിക്കുന്നസംരക്ഷണകവചം.‘പൊന്നായമുത്തി’നായി ഏതു ദൈവത്തിനുംഅർപ്പിക്കാനെപ്പോഴും സന്നദ്ധയായ ‘ആത്മബലിമൃഗം’.നാഭീനാളിബന്ധം കാക്കുന്ന ഒരുഅണക്കെട്ട്.അണക്കെട്ടല്ല..അമ്മക്കെട്ട്!

അശോകൻ പുത്തൂർ* ന്റെ നാത്തൂനെപണ്ടൊക്കെരമണൻ കവളപ്പാറകൊമ്പൻസരോജനീടെ കടുംകൈ വാഴക്കൊലഅങ്ങൻത്തെ കവ്തോളാർന്ന്.ഇപ്പൊബ്രാ രണ്ടുവള്ളികൾ മാത്രമല്ലലോകം തൂക്കിലേറ്റാൻപോരുംകുരുക്കും സൗന്ദര്യവുംഎന്നൊക്കെയാണ് കവിതകൾ…….നാട്ടാര്ടെപെണ്ണ്ങ്ങളെക്കുറിച്ചെഴുതാൻഇന്റെ ആണൊരുത്തന്നൂറ് നാവാ……….ഇന്നേപറ്റി കമാന്ന് രണ്ടക്ഷരംഇന്നേവരെ എഴുതീറ്റ്ല്ല്യാ.ഇമ്മള് കാലത്തെണീറ്റ്ദോശ മീൻകറി ചോറ്ചെര്കല് വെക്കല് തിര്മ്പല്അങ്ങൻത്തെ ഓരോരോ കവിതേൽക്ക്മൊകംകുത്തി വീഴും.അപ്പൊ അടുക്കളയും തീൻമുറിയും തമ്മിൽരണ്ടു വൻകരകൾപോലെ…….കെട്ട്യോനും…

ഷൈലജ ഓ കെ* പുത്തനുടുപ്പും പുള്ളിക്കുടയുമായിപുതുമഴയോടൊപ്പം തുള്ളികളിച്ചുംവിദ്യാലയാങ്കണത്തിലെത്തേണ്ടമക്കൾ ഓൺലൈനിലായി..ആശ്ചര്യമെന്നല്ലാതെന്തു പറയാൻകളി ചിരിയോടെ പാടി പഠിക്കേണ്ടപാഠങ്ങളോരോന്നുമൊ –റ്റയ്കിരുന്നല്ലോ പഠിക്കുന്നു.കാലത്തിനൊത്തു നീങ്ങാനവനുംബാല്യത്തിൽത്തന്നെ പഠിക്കുന്നുവഴിയോര കാഴ്ചകളും ചാറ്റൽമഴയുമൊക്കെ അന്യമാകുന്നുവോശിഷ്യരെ വരവേൽകാനായിട്ടൊ-രുങ്ങിയ സരസ്വതി ക്ഷേത്രമോനിർജീവമായി നിസ്സബ്ദമായിനിഷ്കളങ്ക ബാല്യത്തിൻപൊട്ടിച്ചിരിയും പിണക്കവുംകാണാനാകാതെ തേങ്ങുന്നു..മാതൃ വാത്സല്യവും വിജ്ഞാനവുമേകാൻഅധ്യാപികയെയൊന്നു തൊടാൻപിഞ്ചിളം മനസ്സ് വെമ്പുന്നു..മാറട്ടെ…

രചന : രാജശേഖരൻ* പൂവുകൾക്കേതു പൂമ്പാറ്റകൾ സ്വന്തം ?പൂമ്പാറ്റകൾക്കേതു പൂവുകൾ സ്വന്തം ?പൂമ്പാറ്റകൾക്കെല്ലാപൂവും കാമിനിമാർപൂവുകൾക്കെല്ലാശലഭവും കാമുകർ. പൂക്കൾതൻപുഞ്ചിരി സ്വന്തമെല്ലാർക്കുംപുലരിതൻകുളിരും സ്വന്തമെല്ലാർക്കുംരാത്രിതൻ ശ്യാമളവശ്യസൗന്ദര്യവുംപ്രേമാമൃതത്തേൻകനിയും സ്വന്തമാർക്കും. ഒരു പൂവിന്നഴകല്ല പൂങ്കാവ്ഒരു രാവുറക്കം മൃത്യുവുമല്ലനിർമ്മലാകാശ മേലാപ്പൊന്നില്ലെങ്കിൽപൗർണ്ണമിയഴകിൻ ചിത്രം നാം കാണുമോ? അതീന്ദ്രിയാനുഭൂതിതീർത്ഥമേകുംചന്ദ്രനും സൂര്യനും ജ്യോതിർഗോളവും,അവരുടെ മായികശക്തിവിലാസ-ങ്ങളാർക്കാനും…

രചന : പട്ടം ശ്രീദേവിനായർ. കാലം കണിവെറ്റിലപാക്കു, നൂറു തേച്ചു…വാർദ്ധക്യമൻപോടുകാത്തിരുന്നൂ ….മാണിക്ക്യമൊത്തൊരുഓർമ്മകളെ,നീ….താലോലിച്ചാരോമൽകഥകളാക്കി..ആയിരം കഥകൾതന്നാശയങ്ങൾ നിൻമനസ്സിനുള്ളിൽ കണ്ടറിഞ്ഞു,കഥയില്ലാതായനിൻ സായന്തനം,കദനത്തിൻ കഥയായിഞാൻ എഴുതാം….!

ജെസ്റ്റിൻ ജെബിൻ* എന്റെ കയ്യിൽഒരുപച്ചക്കറിസഞ്ചിഞാനൊരു വെജിറ്റേറിയൻസഞ്ചിയിൽ ,പച്ചക്കറി തന്നേയെന്ന്നിങ്ങളനുമാനിക്കുന്നു.എന്നിൽ സമത്വത്തിന്റെ ആകാശംസാഹോദര്യത്തിന്റെ ഭൂമി.ഞാൻ ,നിങ്ങളിലേക്ക് ഇടപഴകുന്നതിനാൽനിങ്ങളെന്നെഅതിൽ തന്നെ വാർത്തു വെയ്ക്കുന്നു.എന്നിൽ കനിവിന്റെ കടൽസമാധാനത്തിന്റെ ദേഹബിംബം .ഞാൻ നിങ്ങളാൽ വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടവനാകയാൽനിങ്ങളെന്നെഅതിൽ തന്നെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.അതിനാൽ അറിയുന്നില്ല. നിങ്ങളൊന്നും,ഞാൻപച്ചക്കറിസഞ്ചി കൊണ്ട് ,മാംസ കഷണങ്ങൾ കടത്തുന്നു .ചിന്തയിൽനിങ്ങളേതന്നെ…

താജുദ്ധീൻ ഒ താജുദ്ദീൻ* പ്രഭാത കിരണങ്ങൾ സ്വർണ്ണ സൂചിമുനകളായ് കണ്ണിൽ കുത്താൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ഒത്തിരി നേരം മായെങ്കിലും .ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ പതിനാലു വർഷങ്ങൾ അല്ല കൃ ത്യമായി പറഞ്ഞാൽ അമ്പത്തെട്ട് വർഷങ്ങൾ അരുടെ തൊക്കയോ അവരു പോലും അറിയാത്ത ജീവിത…

വന്ദന മണികണ്ഠൻ* നിശ്ശബ്ദമായിനീ നടന്നകലുമ്പോൾഎന്റെ ഹൃദയംപിടയ്ക്കുന്നുണ്ട്.മൊഴികളിൽപ്രതീക്ഷ നഷ്ടപ്പെട്ട ഞാനിപ്പോൾനിന്റെ മിഴികളെപ്രണയിക്കാൻശ്രമിക്കുകയാണ്.നീ മൗനംകൊണ്ടെന്നെമറികടക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും,മൊഴികൾ നിശ്ചലമാകുന്നിടത്ത്മിഴികളാലെങ്കിലുംനിനക്കെന്നെപ്രണയിക്കാതിരിക്കാനാകില്ലല്ലോ.

രചന :- ബിനു. ആർ. സ്വപ്നങ്ങളാലോലമാടി-ത്തകർത്തരാവിൽനിദ്രവന്നെന്നെ ഊയലാട്ടിയനേരംനിന്റെയാ നറുചിരിവന്നെൻമനംകുളിർപ്പിച്ചനേരംഎന്മനസ്സപ്പോഴേക്കുംകുളിർതെന്നലായ് മാറി.കാലങ്ങൾക്കുപിറകിലൊരിക്കൽമാനസവാടികയിൽഉള്ളുനിറഞ്ഞൊരുചിരിയിൽനീയെൻ മനസ്സെല്ലാംകൊണ്ടുപോയനേരംഹർഷാരവത്തോടെഎൻകനവെല്ലാംനിൻകൂടെ-പ്പോയീയെന്നൊരുകാര്യംഇന്നുമെൻമനസ്സെന്നോടുകിന്നാരമോതീടുന്നു..വത്സരങ്ങൾ കടന്നുപോയൊരുദിനംമാനസവ്യാപരങ്ങളെല്ലാംപലകാര്യങ്ങളിലുംപലനേർച്ചകളിലുംപരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടൊരു-ദിനം, കാണാകനവുപോൽനിഞ്ചിരിയെൻ കണ്മുന്നിൽനിറനിലാവായ് വീണ്ടും കാണവേ,എൻനെഞ്ചരിയുന്നനെയ്യിന്മണംഎൻപഞ്ചസുഷിരങ്ങളിലൂടെ-ക്കകത്തേക്കടിയവേ,കാലമേ, ഞാൻ ഒന്നുമില്ലായ്മ-യിലേക്കു മടങ്ങുന്നതാ-യെനിക്കുതോന്നി.വസന്തമാകും അയൂസ്സി-ന്നന്ത്യത്തിൽ, കാല-യവനികയിലെപിന്നാമ്പുറത്തേ-യ്ക്കൂളിയിട്ടൊന്നൊളിഞ്ഞുനോക്കീടവേ, ഞാൻ കണ്ടതവിടെ-യൊരു താമരപ്പൂവിൻവാടിയദളങ്ങൾ മാത്രംകൊഴിഞ്ഞുവീഴാൻതാഴേയ്ക്കു-തൂങ്ങിക്കിടക്കും ഇതളുകൾ മാത്രം.ആ സൗവർണ്ണമാം നിറ-ചിരിയുടെ നിഴൽ മാത്രം.