Category: ടെക്നോളജി

അമ്മ

രാജശേഖരൻ* ഷട്ടറെല്ലാം തുറന്നെത്രകാലംകാലും നീട്ടിയിരുന്നാലും,വറ്റിപ്പോകാത്ത ക്ഷീരധാര..അടച്ച ഷട്ടറിനടിയിലൂടെയുംനുഴഞ്ഞു പുറത്തു വന്ന്സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഈർപ്പം പടർത്തുന്ന അണക്കെട്ട്.തേൻക്കൂടെല്ലാം പൊട്ടിയൊഴുകിയചുംബനമഴ പെയ്യുന്ന മാനത്തിൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ.കണ്ണുകളിൽ മിന്നുന്ന ബൾബിൻ്റെ തിളക്കം,കൈവിരലിലൂടെ ആപാദചൂഢമോരോശരീരാവയവങ്ങളേയും തഴുകിയൊഴുകുന്നഇളംചൂടുള്ള വാത്സല്യത്തിൻ്റെവൈദ്യുതിപ്രവാഹം.ഉദരത്തിനുള്ളിലും, ഉലകത്തിലുംകണ്ണിലെണ്ണ ഒഴിച്ചിരിക്കുന്നസംരക്ഷണകവചം.‘പൊന്നായമുത്തി’നായി ഏതു ദൈവത്തിനുംഅർപ്പിക്കാനെപ്പോഴും സന്നദ്ധയായ ‘ആത്മബലിമൃഗം’.നാഭീനാളിബന്ധം കാക്കുന്ന ഒരുഅണക്കെട്ട്.അണക്കെട്ടല്ല..അമ്മക്കെട്ട്!

ബ്രാ രണ്ട് വള്ളികൾ മാത്രമല്ല

അശോകൻ പുത്തൂർ* ന്റെ നാത്തൂനെപണ്ടൊക്കെരമണൻ കവളപ്പാറകൊമ്പൻസരോജനീടെ കടുംകൈ വാഴക്കൊലഅങ്ങൻത്തെ കവ്തോളാർന്ന്.ഇപ്പൊബ്രാ രണ്ടുവള്ളികൾ മാത്രമല്ലലോകം തൂക്കിലേറ്റാൻപോരുംകുരുക്കും സൗന്ദര്യവുംഎന്നൊക്കെയാണ് കവിതകൾ…….നാട്ടാര്ടെപെണ്ണ്ങ്ങളെക്കുറിച്ചെഴുതാൻഇന്റെ ആണൊരുത്തന്നൂറ് നാവാ……….ഇന്നേപറ്റി കമാന്ന് രണ്ടക്ഷരംഇന്നേവരെ എഴുതീറ്റ്ല്ല്യാ.ഇമ്മള് കാലത്തെണീറ്റ്ദോശ മീൻകറി ചോറ്ചെര്കല് വെക്കല് തിര്മ്പല്അങ്ങൻത്തെ ഓരോരോ കവിതേൽക്ക്മൊകംകുത്തി വീഴും.അപ്പൊ അടുക്കളയും തീൻമുറിയും തമ്മിൽരണ്ടു വൻകരകൾപോലെ…….കെട്ട്യോനും…

മൂകമാം വിദ്യാലയം

ഷൈലജ ഓ കെ* പുത്തനുടുപ്പും പുള്ളിക്കുടയുമായിപുതുമഴയോടൊപ്പം തുള്ളികളിച്ചുംവിദ്യാലയാങ്കണത്തിലെത്തേണ്ടമക്കൾ ഓൺലൈനിലായി..ആശ്ചര്യമെന്നല്ലാതെന്തു പറയാൻകളി ചിരിയോടെ പാടി പഠിക്കേണ്ടപാഠങ്ങളോരോന്നുമൊ –റ്റയ്കിരുന്നല്ലോ പഠിക്കുന്നു.കാലത്തിനൊത്തു നീങ്ങാനവനുംബാല്യത്തിൽത്തന്നെ പഠിക്കുന്നുവഴിയോര കാഴ്ചകളും ചാറ്റൽമഴയുമൊക്കെ അന്യമാകുന്നുവോശിഷ്യരെ വരവേൽകാനായിട്ടൊ-രുങ്ങിയ സരസ്വതി ക്ഷേത്രമോനിർജീവമായി നിസ്സബ്ദമായിനിഷ്കളങ്ക ബാല്യത്തിൻപൊട്ടിച്ചിരിയും പിണക്കവുംകാണാനാകാതെ തേങ്ങുന്നു..മാതൃ വാത്സല്യവും വിജ്ഞാനവുമേകാൻഅധ്യാപികയെയൊന്നു തൊടാൻപിഞ്ചിളം മനസ്സ് വെമ്പുന്നു..മാറട്ടെ…

പ്രണയവിഹായസ്സ്

രചന : രാജശേഖരൻ* പൂവുകൾക്കേതു പൂമ്പാറ്റകൾ സ്വന്തം ?പൂമ്പാറ്റകൾക്കേതു പൂവുകൾ സ്വന്തം ?പൂമ്പാറ്റകൾക്കെല്ലാപൂവും കാമിനിമാർപൂവുകൾക്കെല്ലാശലഭവും കാമുകർ. പൂക്കൾതൻപുഞ്ചിരി സ്വന്തമെല്ലാർക്കുംപുലരിതൻകുളിരും സ്വന്തമെല്ലാർക്കുംരാത്രിതൻ ശ്യാമളവശ്യസൗന്ദര്യവുംപ്രേമാമൃതത്തേൻകനിയും സ്വന്തമാർക്കും. ഒരു പൂവിന്നഴകല്ല പൂങ്കാവ്ഒരു രാവുറക്കം മൃത്യുവുമല്ലനിർമ്മലാകാശ മേലാപ്പൊന്നില്ലെങ്കിൽപൗർണ്ണമിയഴകിൻ ചിത്രം നാം കാണുമോ? അതീന്ദ്രിയാനുഭൂതിതീർത്ഥമേകുംചന്ദ്രനും സൂര്യനും ജ്യോതിർഗോളവും,അവരുടെ മായികശക്തിവിലാസ-ങ്ങളാർക്കാനും…

വാർദ്ധക്യം

രചന : പട്ടം ശ്രീദേവിനായർ. കാലം കണിവെറ്റിലപാക്കു, നൂറു തേച്ചു…വാർദ്ധക്യമൻപോടുകാത്തിരുന്നൂ ….മാണിക്ക്യമൊത്തൊരുഓർമ്മകളെ,നീ….താലോലിച്ചാരോമൽകഥകളാക്കി..ആയിരം കഥകൾതന്നാശയങ്ങൾ നിൻമനസ്സിനുള്ളിൽ കണ്ടറിഞ്ഞു,കഥയില്ലാതായനിൻ സായന്തനം,കദനത്തിൻ കഥയായിഞാൻ എഴുതാം….!

ഞാൻ

ജെസ്റ്റിൻ ജെബിൻ* എന്റെ കയ്യിൽഒരുപച്ചക്കറിസഞ്ചിഞാനൊരു വെജിറ്റേറിയൻസഞ്ചിയിൽ ,പച്ചക്കറി തന്നേയെന്ന്നിങ്ങളനുമാനിക്കുന്നു.എന്നിൽ സമത്വത്തിന്റെ ആകാശംസാഹോദര്യത്തിന്റെ ഭൂമി.ഞാൻ ,നിങ്ങളിലേക്ക് ഇടപഴകുന്നതിനാൽനിങ്ങളെന്നെഅതിൽ തന്നെ വാർത്തു വെയ്ക്കുന്നു.എന്നിൽ കനിവിന്റെ കടൽസമാധാനത്തിന്റെ ദേഹബിംബം .ഞാൻ നിങ്ങളാൽ വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടവനാകയാൽനിങ്ങളെന്നെഅതിൽ തന്നെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.അതിനാൽ അറിയുന്നില്ല. നിങ്ങളൊന്നും,ഞാൻപച്ചക്കറിസഞ്ചി കൊണ്ട് ,മാംസ കഷണങ്ങൾ കടത്തുന്നു .ചിന്തയിൽനിങ്ങളേതന്നെ…

കത്തുന്ന വെയിലത്ത്

താജുദ്ധീൻ ഒ താജുദ്ദീൻ* പ്രഭാത കിരണങ്ങൾ സ്വർണ്ണ സൂചിമുനകളായ് കണ്ണിൽ കുത്താൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ഒത്തിരി നേരം മായെങ്കിലും .ജീവിതത്തിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ പതിനാലു വർഷങ്ങൾ അല്ല കൃ ത്യമായി പറഞ്ഞാൽ അമ്പത്തെട്ട് വർഷങ്ങൾ അരുടെ തൊക്കയോ അവരു പോലും അറിയാത്ത ജീവിത…

പ്രതീക്ഷ.

വന്ദന മണികണ്ഠൻ* നിശ്ശബ്ദമായിനീ നടന്നകലുമ്പോൾഎന്റെ ഹൃദയംപിടയ്ക്കുന്നുണ്ട്.മൊഴികളിൽപ്രതീക്ഷ നഷ്ടപ്പെട്ട ഞാനിപ്പോൾനിന്റെ മിഴികളെപ്രണയിക്കാൻശ്രമിക്കുകയാണ്.നീ മൗനംകൊണ്ടെന്നെമറികടക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും,മൊഴികൾ നിശ്ചലമാകുന്നിടത്ത്മിഴികളാലെങ്കിലുംനിനക്കെന്നെപ്രണയിക്കാതിരിക്കാനാകില്ലല്ലോ.

നിറചിരി.

രചന :- ബിനു. ആർ. സ്വപ്നങ്ങളാലോലമാടി-ത്തകർത്തരാവിൽനിദ്രവന്നെന്നെ ഊയലാട്ടിയനേരംനിന്റെയാ നറുചിരിവന്നെൻമനംകുളിർപ്പിച്ചനേരംഎന്മനസ്സപ്പോഴേക്കുംകുളിർതെന്നലായ് മാറി.കാലങ്ങൾക്കുപിറകിലൊരിക്കൽമാനസവാടികയിൽഉള്ളുനിറഞ്ഞൊരുചിരിയിൽനീയെൻ മനസ്സെല്ലാംകൊണ്ടുപോയനേരംഹർഷാരവത്തോടെഎൻകനവെല്ലാംനിൻകൂടെ-പ്പോയീയെന്നൊരുകാര്യംഇന്നുമെൻമനസ്സെന്നോടുകിന്നാരമോതീടുന്നു..വത്സരങ്ങൾ കടന്നുപോയൊരുദിനംമാനസവ്യാപരങ്ങളെല്ലാംപലകാര്യങ്ങളിലുംപലനേർച്ചകളിലുംപരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടൊരു-ദിനം, കാണാകനവുപോൽനിഞ്ചിരിയെൻ കണ്മുന്നിൽനിറനിലാവായ് വീണ്ടും കാണവേ,എൻനെഞ്ചരിയുന്നനെയ്യിന്മണംഎൻപഞ്ചസുഷിരങ്ങളിലൂടെ-ക്കകത്തേക്കടിയവേ,കാലമേ, ഞാൻ ഒന്നുമില്ലായ്മ-യിലേക്കു മടങ്ങുന്നതാ-യെനിക്കുതോന്നി.വസന്തമാകും അയൂസ്സി-ന്നന്ത്യത്തിൽ, കാല-യവനികയിലെപിന്നാമ്പുറത്തേ-യ്ക്കൂളിയിട്ടൊന്നൊളിഞ്ഞുനോക്കീടവേ, ഞാൻ കണ്ടതവിടെ-യൊരു താമരപ്പൂവിൻവാടിയദളങ്ങൾ മാത്രംകൊഴിഞ്ഞുവീഴാൻതാഴേയ്ക്കു-തൂങ്ങിക്കിടക്കും ഇതളുകൾ മാത്രം.ആ സൗവർണ്ണമാം നിറ-ചിരിയുടെ നിഴൽ മാത്രം.

സാറാമ്മോ…

വൈഗ ക്രിസ്റ്റി സാറാമ്മോ…മാതാവേ …എന്നതാ കൊച്ചേ നെനക്കിത്ര മാത്രം ദെണ്ണംഇങ്ങനെ ചത്തേക്കാന്നു തീരുമാനിക്കാൻ മാത്രം ?അതിപ്പോ എൻ്റെ മാതാവേ …ദേ … അതിയാൻ കുടിയനാഎന്നെ എടുത്തിട്ടിടിക്കുംഇങ്ങനൊള്ള ഊളപ്പരാതി പറയരുത് പ്ലീസ്മാതാവ് ഉണ്ണീശോയെ താഴെയിറക്കി വിട്ടുഇവിടെ വരുന്ന ,തൊണ്ണൂറ് ശതമാനം പെണ്ണുങ്ങളുംഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ്…