കവിത :-സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ* മരണം മുട്ടിവിളിച്ചാലതിനെ-ത്തരണം ചെയ്യാനാർക്കാവും?ആവില്ലെന്നതറിഞ്ഞിട്ടും നാംപോവുന്നപഥപഥംതേടി!നറുമണമുതിരും പൂവുകൾപോലെ;നിറഹൃദയത്തോടീമണ്ണിൽ,തിറമൊടു പാടിനടക്കേണ്ടോരഥ-വീറുകൾ കാട്ടിമദിക്കുമ്പോൾ,ജീവിതമെന്നതിനെന്തർത്ഥം പുന-രാവോ,തെല്ലുനിനച്ചീടിൽ?വ്യാധികൾ പൂണ്ടഴൽമൂടീ,വാഴ് വി-ന്നാധിമുഴുത്തുഴലുമ്പോഴും,നാഴികതോറും മർത്യമനസ്സുകൾപാഴിരുളല്ലോപാകുന്നു!അകളങ്കിതഹൃദയങ്ങളിൽ നിന്നേ,സുകൃതത്തെളിമഴപെയ്തീടൂ!അമൃതാ,യഴകായാരിലുമതുപൂ-ങ്കനവുകൾ ചൊരിവൂ,ചിരകാലം!വേദം ചൊല്ലിനടന്നീടും ചിലർവേദനകണ്ടാൽ കാണാതെ;ഏതും തന്മയമോടവർകപട-സ്നേഹത്താലേ,നേടീടും!നവമാധ്യമ വായാടികളിൽ,കവി-കോവിദരിൽ,സന്യാസികളിൽ,ളോഹയണിഞ്ഞ വികാരികളിൽ,മത-കാഹളമോതും മുക്രികളിൽ,ജാതിപ്പേക്കൂത്തുകളിഹകാട്ടി,ഖ്യാതികൾ പൂണ്ടുനടപ്പോരിൽ,രാഷ്ട്രീയക്കോമാളികളിൽ,മുതു-സാംസ്കാരിക വൈതാളികരിൽഒക്കെയുമുണ്ടാ,മിത്തരമാളുക-ളോർക്കുക നന്നായെപ്പോഴും.കേവലമൊരുചെറു പുഞ്ചിരിപോലുംതൂകാൻ മടികാട്ടീടുന്നോർ,ഭാവിയിലെങ്ങനെയീലോകത്തിൻജീവിതരഥ്യ തെളിപ്പൂഹാ?കണ്ണുകളില്ലാതേതും കാണ്മൂ;കണ്ണിനുകണ്ണാമൊരു…