Category: കവിതകൾ

ഡിസംബർ നീയൊരു പാവം,ദളങ്ങൾകൊഴിയുന്ന പുവുപോലെയാണ്.വിടർന്നു കൊഴിയുന്ന പൂക്കൾസൗരഭ്യം പരത്തിയിതളുകളെല്ലാംകൊഴിയുന്ന നൊമ്പരപ്പൂക്കൾപോലെ.വിടപറയുന്ന ധനുമാസരാവുകൾമഞ്ഞിൻകണങ്ങളാൽ കുളിരണിയും,മനസ്സുകൾ മലർമന്ദസ്മിതത്താൽകവിതകൾ ചൊല്ലുന്ന സായന്തനങ്ങൾപ്രണയവിരഹങ്ങളെ നെഞ്ചിലേറ്റി .സുന്ദരമായ് വിടർന്നുനിൽക്കുന്നപുഷ്പദളങ്ങൾക്കെത്രയഴകെഴും,പ്രണയത്തിൻ പ്രതീകമാം പനിനീർപ്പൂവുംമനസ്സുകളെ പ്രണയാർദ്രമാക്കുന്നതാംമുല്ലപ്പൂക്കൾതൻ സുഗന്ധങ്ങളുംഎത്രയോ പൂക്കാലങ്ങൾ കണ്ടുണർന്നപ്രഭാതങ്ങളുടെ സൗന്ദര്യമെല്ലാംസ്വന്തമാക്കുന്ന ഡിസംബർ നീയെന്നും,വിടവാങ്ങലിന്റെ വിങ്ങലുകളിൽവിരഹാർദ്രയാകുന്നു , പ്രിയസഖേ ?സ്വപ്നങ്ങളെത്രയോ കണ്ടുറങ്ങിമോഹങ്ങളൊത്തിരിയേകി…

നിന്നിലേക്കു നീളുന്നവഴികള്‍ തിരഞ്ഞ് ഞാന്‍ നില്‍ക്കുന്നത്നിന്നരുകില്‍ തന്നെയാണ്..മൊഴിദൂരങ്ങള്‍ക്കപ്പുറംനീയറിയാതെകേള്‍ക്കാതെ പോവുന്നുണ്ട്എന്‍റെ വാക്കുകള്‍പറയാതെ അറിയാമായിരുന്നിട്ടുംഅറിയുന്നില്ലന്ന് നീ…ഇരുള്‍കുടിച്ചു വറ്റിച്ചഎന്‍റെ കിനാക്കളില്‍ വന്ന് നീ എന്നിലെ പ്രണയത്തെകൊത്തിപെറുക്കാറുണ്ട്പലപ്പോഴും..യൗവ്വനം നഷ്ടപ്പെട്ട്പൂക്കാതെയും കായ്ക്കാതയുമിരുന്നഞാന്‍ നിന്‍റെ തലോടലില്‍കുളിര്‍ക്കര്‍ക്കാറുണ്ട് തളിര്‍ക്കാറുണ്ട്…കനവുകള്‍ നെയ്തെടുത്തപ്രണയത്തിന്‍റെ വയല്‍വരമ്പുകളുംകുതിച്ചൊഴുകിയ പുഴയുംമരിച്ച ഓര്‍മ്മകളുംഇന്ന് നമുക്കന്യം..പറയാനേറെയുണ്ട്അറിയാനുംനീന്നിലേക്ക് ദൂരം കൂടും തോറുംഞാന്‍ കിതക്കുന്നൂ….മരണത്തിന്‍റെ…

നോക്കാതിരുന്നാൽവാടുന്നൊരുതുന്നൽക്കാരിയുണ്ട്അയലത്ത്പിന്നിപ്പഴകിയഉടുപ്പുകൾക്ക്പിന്നെയും പിന്നെയുംജീവൻ തുന്നിവയ്ക്കുന്നവൾവഴി പോകുന്നവർക്ക്കാണാനാകും വിധംവടക്കിനി കോലായിൽഉറങ്ങും വരെയുംഉണ്ടാകുംഅവളുംതുന്നലുംവർഷങ്ങളായിവീടുകൾ തമ്മിൽവഴിത്തർക്കത്തിൽപിണക്കത്തിലാണെങ്കിലുംമിഴികൾ തമ്മിലില്ലഎത്രയോപിന്നിയ സ്വപ്നങ്ങൾഎന്റെ ഹൃദയത്തിലുണ്ട്ജീവൻ കൊതിച്ച് ‘പക്ഷെകണ്ണിൽ തീ നിറച്ച്വീട്ടുകാരിയുണ്ട്!യാത്ര കഴിഞ്ഞ്ഇന്നലെമടങ്ങിയെത്തുമ്പോൾതുന്നലില്ലഅവളില്ലവരാന്തയില്ലഇന്ന്പുലർന്നപ്പോൾആവീടേയില്ലപത്തി വിടർത്തിയമൗനം പോലെതർക്കത്തിലുള്ളവഴി മാത്രമുണ്ട്!

മറവിയുടെ ആഴങ്ങളിൽമറന്നിട്ടു പോയ എൻ ഓർമകളെ………..നഷ്ട്ട സ്‌മൃതിയുടെ ചിപ്പിയിൽഅടച്ചുവച്ച എൻ മൗനനൊമ്പരങ്ങളെ……..ആഴത്തിൽ വേരോടിയെൻഹൃത്തിൽ ചില നൊമ്പരങ്ങളുണർത്തിഅഗ്നിസ്ഫുലിംഗങ്ങൾ ചിതറിച്ചപ്രിയമേറും കിനാക്കളെ……….തുയിലുണർത്തി എൻ വേണുവിൽമോഹങ്ങൾ പാകിയ കൗമാരസ്വപ്നങ്ങളെ……..മിന്നിമായണ പകൽകിനാവിൽതഴുകാതെ തഴുകുന്ന കുളിർതെന്നലായ്വൈകിവന്നു ചാരെനിന്ന്സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെയും ഊതി ജ്വലിപ്പിച്ഛ്മടങ്ങുകയാണോ വീണ്ടും…….??!!?ഈ പകൽക്കിനാവിൻ വഴിയോരത്ത്കാഴ്ച്ച മറച്ച നീർ മണികൾക്കിടയിൽചുണ്ടിലൊളിപ്പിച്ച…

‘ചുവരിൽ നിന്നുംകറുപ്പും ചുവപ്പും പക്ഷികൾപറന്നു കൊണ്ടിരുന്നു… ‘എന്നത് അത്ര അസാധാരണമായപ്രയോഗമൊന്നുമല്ലെന്നറിയാംആവർത്തിച്ച് പറഞ്ഞു പറഞ്ഞുള്ളമുഷിവുണ്ടു താനുംഎങ്കിലും ,ഏതാണ്ടിങ്ങനെയാണ്ഞാനെന്റെ കവിത തുടങ്ങിയത്എല്ലാ കവിതയ്ക്കും മുമ്പ്ഒരു തുടക്കക്കാരിയുടെ വെപ്രാളംഎനിക്കുണ്ട്…പോരാഞ്ഞിട്ട് കുറച്ചു നാളത്തെ ഇടവേളയുംഎഴുതിക്കഴിഞ്ഞതുംവരികൾ തിരിഞ്ഞെന്നെ നോക്കിപരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചുഅത്രമേൽവിധേയത്വത്തോടെഎനിക്ക് വഴങ്ങിത്തന്നിരുന്ന ഭാഷയാണ് ,കനത്ത അധികാര ശബ്ദത്തിൽഎന്നെ തിരുത്താൻ…

ഹാ ഹന്തകാലമെൻ മുകുരവല്ലരിപൂത്തുകായ്ചതാം ഗ്രാമ ചർച്ചകൾപന്തയക്കാരുടന്തഃർ ദർശനംചിന്തകൾക്കെന്തു ചുവടു തന്നു ഹോ.ലോകരാഷ്ട്രങ്ങൾ എത്തിചർച്ചകൾമോടിയാക്കിയ പീടികതിണ്ണയിൽവാപൊളിച്ചിവളടങ്ങാത്ത കൗതുകത്തോടെ നിന്നൊരു കാലം മറഞ്ഞു പോയ്ഈ എം എസ്സും കരുണാകരനുംഅടിവെച്ചൊരു നാട്ടുചർച്ചകൾയുപി ബംഗാൾ ശ്രീലങ്ക തുടങ്ങിയോരന്യസംസ്ഥാന രാഷ്ട്രീയ ചർച്ചകൾതോറ്റപന്തയക്കാരനന്നവിടൊരുരംഗവേദിയുണ്ടാക്കി മൊത്തവുംനാട്ടുകാരെ ചീത്തവാക്കിലഭിഷേകമേറ്റിടും നാൾകഴിഞ്ഞുപോയ്വാറ്റുചാരായമഹിമയാലൊരുനാട്ടിലും ഇന്നില്ലതുപോലെ കൗതുകംകളങ്കമില്ലാത്ത…

മറിയ ദൈവപുത്രനെ സ്വീകരിച്ചു,എന്നാൽ ആനന്ദം അവരുടെ പ്രതിഫലമായിരുന്നില്ല.അവൾ കാലുകൾ വിരിച്ചില്ലഅവൾ ഹൃദയം തുറന്നു!ദൈവം ദൈവപുത്രനായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടുപരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ രൂപത്തിൽ.ഇടനാഴിയിൽ നിന്ന് – നക്ഷത്രമിട്ട പ്രതിമ ഇളക്കിമറിച്ചോ?അല്ലെങ്കിൽ അതൊരു സ്വപ്നം മാത്രമായിരുന്നുഅത് അവളുടെ പ്രതിമയിൽ നിന്നും അവളിൽ നിന്നും മാറിയപ്പോൾ?ഒരു വെളുത്ത കൂടാരത്തിന്റെ വാതിൽവെളുത്ത…

അഭിജാതരല്ലാത്ത ഞങ്ങൾ,സ്വരാജ്യത്തി-ലഭയാർത്ഥി പോലെ ഹതഭാഗ്യർ.പുഴുകുത്തി വാടിയ ഗർഭപാത്രങ്ങളിൽപിറവിയെടുത്ത ഭ്രുണങ്ങൾ.വ്രണിത ബാല്യങ്ങളീ വഴിയിൽ ചവിട്ടേറ്റുചതയാൻ കുരുത്ത.തൃണങ്ങൾ.മൃദുകരസ്പർശനമേല്ക്കാതെ കാഠിന്യപദതാഢനത്തിലമർന്നുംതലചായ്ക്കുവാനിടം കിട്ടാതെ ഭൂമിയിൽഅലയുന്ന രാത്രീഞ്ചരന്മാർ.മഴയത്തു മൂടിപ്പുതച്ചു കിടക്കുവാൻകഴിയാതലഞ്ഞ കിടാങ്ങൾ.അഭിജാതരല്ലാത്ത ഞങ്ങൾ,തലക്കുമേൽഒരു കൂരസ്വന്തമല്ലാത്തോർ.വറുതിയിൽ വറ്റിവരണ്ട മുലഞെട്ടുകൾവെറുതെ നുണഞ്ഞ ശിശുക്കൾ.മൃദുലാർദ്ര മാതൃത്വ മൊരു മിഥ്യ മാത്രമെ-ന്നറിയാതറിഞ്ഞ കിടാങ്ങൾ.കരയുന്ന കുഞ്ഞിനും…

നീയെൻ പ്രജാപതിഎന്നാശ്വസിച്ചു ഞാ-നെന്നും കുരിശുമാ-യിങ്ങുവാണീടവെ,നട്ട തൈമാവൊന്നുവെട്ടിയിട്ടെൻ ശവ –ദാഹത്തിനായ് ചിതമുട്ടുന്നു സാമ്പ്രദം!മാന്തളിർ കാണാതെ,ഈണങ്ങൾ പാടാതെ,ദീനം ശപിച്ചൊരാമാങ്കുയിൽ പ്രാക്കിന്റെശാപമോക്ഷത്തിനാ –യെന്റെ പാപങ്ങളെമോചിപ്പതിന്നായൊരീചിതക്കാകുമോ?!താരും തരുവുമില്ലാവെയിൽ പാടുകൾ,ഊണും തണുവുമില്ലാമണൽക്കാട്ടിലെൻതാപശാന്തിക്കായൊരുകുഞ്ഞിളം തെന്നൽമന്ദം തഴുകി വന്നെ-ന്നെത്തലോടുമോ?!കാർമേഘമൂട്ടത്തിൽവെന്തുരുകുന്നൊരാവൃശ്ചിക പൂക്കളിൽഊറുന്ന തേൻകണംതേടും ഉറുമ്പിന്റെമോഹഭംഗങ്ങളെൻസമ്പ്രദായങ്ങളെസാർത്ഥീകരിക്കുമോ?!ജന്മാന്തരങ്ങൾ വാഴു-ന്നൊരീ തൈമാവ്വെട്ടിപ്പിളർന്ന താപംഭസ്മമാക്കിയോ –രസ്ഥി പൂണ്യാർജംനിമഞ്ജനം ചെയ്തെനി…

പരസ്പരം കെട്ടിപ്പുണർന്ന്തമ്മിൽ ലയിച്ച് ആഴങ്ങളുടെആത്മാവ് തേടിയുള്ള യാത്ര.മനസ്സിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചതത്രയുംപരസ്പരം ഓതി കഴിഞ്ഞു പോയകാലങ്ങളുടെ ശേഷിപ്പുകൾക്ക് നീരുനൽകി പുനരുജ്ജീവിപ്പിച്ച് ഇന്നിൻ്റെഹരിതാഭയിലേക്കൊരെത്തിനോട്ടം.കാതങ്ങളോളം ദൂരേക്ക് ഓർമ്മകൾവേരുകളായി മെല്ലെ പടരുമ്പോൾ,വേരറ്റുപോയ ചെറിയ പച്ചപ്പുകൾതളിർക്കാനും പൂവിടാനുമായിസ്മൃതികളുടെ ചില്ലകൾ തോറുംഇന്നലകളുടെ ആത്മാവുകൾ കോർ-ത്തിട്ടിരിക്കാം അവയുടെ പൊട്ടിച്ചിരി-കൾ കല്പാന്തകാലത്തോളം അലയടിച്ചിടാംകാലം…