www.ivayana.com
ഈ കടയിൽബ്ലൗസു തയ്ക്കാനെത്തുന്നസ്ത്രീകളിലധികവുംവിട്ടുജോലിക്ക് നില്ക്കുന്നപെണ്ണുങ്ങളാണ്.കൊച്ചമ്മയ്ക്ക് എൻ്റെ വലിപ്പമേ?ഉള്ളൂന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതികൊച്ചമ്മയുടെ അളവുംവാസുവിൽ ഭദ്രം.വാസുവിനറിയാം പലരുടെയും അളവുകൾഒറ്റം നോട്ടം മതി,അളവുതെറ്റാത്ത ബ്ലൗസിൻ്റെ ഹുക്കിനറിയാംഅടുത്തില്ലെങ്കിലും അടുപ്പിക്കാൻഹുക്കു ഉടക്കാൻ അടുത്തടുപ്പിച്ച്രണ്ട് അകലങ്ങൾ പിടിപ്പിക്കുന്നതിനാൽഇറുക്കിയും, ലൂസിലും ബ്ലൗസുകൾ വിലസുംവണ്ണം കൂടിയാലും കുറഞ്ഞാലുംവാസു, അന്നും ഇന്നും അളക്കുന്നത് കൃത്യം.ഗ്രാമത്തിൽ…
കരയെപ്പുണരുന്ന കടലിന്റെ കിന്നാരം,കാതിൽ മന്ത്രിയ്ക്കുന്നതെന്തായിരിയ്ക്കാം.കാമുകീ കാമുകന്മാരായ് വിരാജിയ്ക്കാം,കല്പാന്തകാലത്തിലഴിയും വരെ .കാറ്റ് തലോടിയുണർത്തും തിരകളിൽ,കരിമണൽ തൂവുന്ന കരിമഷികൊണ്ട്,കാതരേ! നിന്റെ മിഴികളിലെഴുതുമ്പോൾ,കരയാതിരിയ്ക്കുമോ? കാമിനിയാകുവാൻ.കൂമ്പുന്ന കണ്ണുകൾ ത്രസിക്കുന്ന മാറിടം,കുതിർന്നു മയങ്ങും തീരമാം ചുണ്ടുകൾ,കുളിരേകി തിരകളാകുമെൻ ചുണ്ടുകളും,കേളിയാടീടും സുമുഹൂർത്തമായ്.കാർന്നുതിന്നുന്നിതാ തീരങ്ങളെ,കാളിമയാകുന്നു തിരമാലകൾ,കടലെടുക്കും മണൽത്തിട്ടകൾ മറയുന്നു,കാമകേളീരവം.. ഉച്ചത്തിലാകുന്നു.കരമെല്ലെ കൺ…
രാഗങ്ങളൊക്കെയുമന്യമായി വീണയിൽ നൊമ്പരം മാത്രമായി തന്ത്രികൾ പൊട്ടിത്തകർന്നൊരാ വീണയിൽ നീറുന്ന ഓർമ്മകൾ മാത്രമായി. ചുടുനെടുവീർപ്പുകൾ കണ്ണീർക്കണങ്ങളായ് ഒരുമുറിക്കോണിൽ ഉതിർന്നുവീഴ്കേ രാഗം മരിച്ചൊരാ വീണക്ക് കൂട്ടിനായ് വേവുന്നവേളകൾ മാത്രമായി. പണ്ടിതേവീണക്ക് യൗവ്വനം നൽകിയ പൊൻവിരൽത്തുമ്പോർത്ത് വീണതേങ്ങി ഈണം നിലച്ചൊരാ പ്രാണന്റെ സ്പന്ദനം ആ…
സുകൃതക്ഷയങ്ങളിൽവഴിതെറ്റിവീണൊരാപകവിഷം മൂത്തകരിനാഗങ്ങളിഴയുന്നഅന്ധകാരത്തിന്റെഗർഭഗൃഹങ്ങളിൽതിരിപട്ടുപോയകെടാവിളക്കിന്റെനേർത്തവെളിച്ചവുംപേറിനോവുപൊള്ളിച്ചവെന്തകാലുമായ്ദുരിതകാലത്തിന്റെഗുഹാമുഖം തേടുന്നു ഞാൻ .തീ വെയിലുപോൽകത്തിനിന്നൊരിന്നലെകളെല്ലാംനഷ്ടസ്മരണകളുടെനാറുന്നപുകമൂടിനന്നേ കറുത്തുപോയപ്പോൾമർദ്ദമാപിനിയുടെഅതിരുകൾഭേദിച്ചചിതറിയ ചിന്തകൾവാമഭാഗംതളർത്തിമാത്രാനുമാത്രകളുടെസൂക്ഷ്മനേരങ്ങളിൽവിശപ്പും വിരേചനവുംവേർതിരിച്ചറിയാത്തനാറിപ്പുഴുത്തൊരുവൃദ്ധജന്മത്തിനെനോക്കിപകച്ചിരിക്കുന്നു ഞാൻ .പ്രണയഗണിതത്തിലെഹരണഗുണിതങ്ങൾപാടേപിഴച്ചിട്ട്പേ പിടിച്ചലറുന്നതലച്ചോറുമായ്തീക്കാവടിയാടുന്നഅർദ്ധരക്തബന്ധത്തെകൈവിടാൻമടിക്കുന്നകർമ്മബന്ധത്തിൻകാണാക്കുരുക്കുകളിൽഅഴലുമുറുകിമുറിഞ്ഞകഴലുമായ്ചോരയിറ്റിത്തളർന്നിരിക്കുന്നു ഞാൻ .മൂർദ്ധാവിലിറ്റിയജന്മദോഷത്തിൻപാപനീരുകൾപൊള്ളിനീറ്റുന്നനേരത്തുംകനൽമുള്ളുചിതറിയകൂർത്തവഴികളിൽവാക്കിന്റെ കുരിശേറ്റിമുടന്തിനീങ്ങുമ്പോഴുംകർമ്മപാശം ചുറ്റിയശാപതാപങ്ങളെഅഴിച്ചെറിയാൻ മടിച്ചു്സങ്കടംമോന്തി മരവിച്ചനാവിൽകരളുകടഞ്ഞൂറിയകണ്ണീരുതൂവിആത്മമോഹങ്ങളുടെശവദാഹം നടത്തുന്നു ഞാൻ . പ്രവീൺ സുപ്രഭ
എൻ്റെ മൗനംഎൻ്റെ നഷ്ടങ്ങളാണ്.മനസ്സിനുള്ളിൽ കൂടുകൂട്ടിയമോഹപ്പക്ഷികൾ തേങ്ങുമ്പോൾ,നീയറിയാതെ പോയതുംഎൻ്റെ മൗനത്തിൻ്റെനേർക്കാഴ്ചയിലാണ്.മനസ്സിനുള്ളിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയചില സ്വപ്നങ്ങൾ…ആ സ്വപ്നങ്ങളെ ഞാൻകൂടുതൽ പ്രണയിച്ചതുംനീ അറിയാതെയായത്എൻ്റെ മൗനത്തിൽ കൂടിയാണ്….ഞാൻ ചേർത്തുവെച്ചഇഷ്ടങ്ങൾക്ക് വർണ്ണംനൽകിയതുംമയിൽപ്പീലിത്തുണ്ടുകൾമനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ചതുംനീയറിയാതെ പോയതുംഎൻ്റെ മൗനത്തിലൂടെയല്ലേനീ നൽകിയ ഓർമ്മകളുടെപെരുമഴക്കാലം എൻ്റെ ,പ്രതീക്ഷയുടെ പൂക്കാലമാണെന്ന്നീ അറിയാതിരുന്നതും, എൻ്റെമൗനത്തിലൂടെയായിരുന്നു…ഇന്നു ഞാൻ മഴ മേഘങ്ങളെ…
താഴെ വീണ പൂക്കളെമറക്കരുതേതാഴെ വീണ പൂക്കളെചവിട്ടരുതേതാഴെ വീണു പോയിട്ടുംപുഞ്ചിരിക്കുവോർധന്യ ജീവിതത്തിന്നി-തന്ത്യരംഗമേ! സ്ഥാനം മാനം നോക്കിയോസ്നേഹിപ്പതു നാം?ത്യാഗപൂർണ്ണരാണവർപൂക്കളാകിലും! ക്ഷണിക ജീവിതത്തിൽക്ഷമയോടേറെക്ഷേമ കർമ്മ വ്യാപൃതർലോക സേവകർ വശ്യസ്മിതം കൊണ്ടെത്രനൈരാശ്യം മാറ്റിപുഷ്പഗന്ധമേകിയെ –ത്ര, പുത്തനൂർജ്ജം പുഷ്പത്തേനൂട്ടി,യെത്രപൂമ്പൊടിയേകിഭക്ഷ്യധാന്യകേദാരംവിളയിച്ചവർ ! അർച്ചനയ്ക്കു ഭക്തർക്ക്അഗ്നിസാക്ഷികൾഅലങ്കാര വേദിയിൽരക്തസാക്ഷികൾ. പൂക്കളായ് പിറപ്പതുസദ് ഹൃദയങ്ങൾതീക്കനൽ…
മുറിവുകൾ ചീന്തിയിട്ടആകാശത്തിന് താഴെഅസ്വസ്ഥതയുടെനെടുവീർപ്പുകൾ കുടിച്ചിറക്കിയതലകുത്തി മറിഞ്ഞചിന്തകൾക്കിടയിൽതീമഴ കുടിച്ച് വറ്റിച്ചപുതിയ കാലത്തിന്റെനെഞ്ചിലൂടെപേയിളകിയ അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾഉയർത്തെഴുന്നേറ്റ്വെളിച്ചം കൊത്തി വിഴുങ്ങുന്നു.നന്മകൾ വറ്റിവരളുന്നരാജ്യത്തിന്റെ ഭൂപടംവരയ്ക്കുന്നതിനിടെപൊതിഞ്ഞ് വച്ചനിലവിളികൾക്കിടയിലൂടെതല പുറത്തേക്കിട്ട്പല്ലിളിക്കുന്ന അനാചാരങ്ങൾ.കാൺപൂരിലേക്ക്‌ നമ്മെ വീണ്ടുംവലിച്ചിഴച്ച് കൊണ്ടുപോകുന്നനെഞ്ചിടിപ്പുകൾ.എത്ര തുന്നിച്ചേർത്താലുംഅടുപ്പിക്കാനാവാത്തവിടവുകൾ നമ്മൾക്കിടയിൽപറന്നിറങ്ങുന്നു.കൂർത്ത് നിൽക്കുന്നകുപ്പിച്ചില്ലുകൾക്കിടയിലൂടെമുടന്തി നടക്കുന്നകാലത്തിന്റെ വിങ്ങലുകളിൽചോരയിറ്റുന്ന ഓരോ പിടച്ചിലിലുംഅപരിഷ്‌കൃതത്വംദുർമന്ത്രവാദത്തിന്റെമുറിവുകൾ കൊത്തുന്നു.അടഞ്ഞ വാതിലുകൾക്കുള്ളിൽനിന്നും മാനഭംഗത്തിന്റെ വ്യഥപൂണ്ടകുഞ്ഞ്…
വറ്റിവരണ്ടൊരു നദിപോലെൻമനംചുറ്റി കറങ്ങവേ ഞാൻ ‘ നിയമജ്ഞനായ് ‘ചുറ്റിലും നോക്കി നമ്രശിരസ്‌കനായ്വറ്റൊട്ടും ഉണ്ണാത്തോരുദരം കാണവേ.‘പറ്റില്ലിവിടെ കിടക്കുവാൻ ആർക്കുമേവഴി തേറ്റിവന്ന പക്ഷി കൊറ്റിയാണെങ്കിലും’എന്ന,ഹങ്കാരം മുറ്റിയ കരാള ഭാഷയിൽതെറ്റില്ലെന്നശു രോഷേണ ചൊല്ലിനാൻ.ഒട്ടിയ കവിളും പീളമൂടിയ നയനവുംഎരിയുന്ന നെഞ്ചിൽ പിടയുന്ന ഹൃദയവുംപൊരിയുന്ന വയറോളം തൂങ്ങും സ്തനങ്ങളുംപാണിയാൽ…
പുലർകാല മഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു,കുളിരൊഴിഞ്ഞു, നനവൊഴിഞ്ഞുപൊയ്‌പ്പോയ പുലരികൾതൻനിറമാർന്ന നിനവൊഴിഞ്ഞുമഞ്ഞുപെയ്യും രാവുകൾതൻനനവുപെയ്യും പുലരികളോനിനവുകളിൽ മാത്രമായി,കനവുകളിൽ മാത്രമായിപുലർകാല വന്ദനത്തിൻതുടികൊട്ടും പാട്ടൊഴിഞ്ഞുപൂങ്കുയിലിൻ പാട്ടു കേട്ടപുലർകാലം പോയ് മറഞ്ഞുപുലരിപ്പൂ മഞ്ഞിലാടുംപുന്നെല്ലിൻ കതിരുകളിൽപൂപ്പുഞ്ചിരി തൂകിനിൽക്കുംപുലർമഞ്ഞിൻ കുടമെവിടെ..!പുലർകാല മഞ്ഞു പെയ്യുംപുലരികളുടെ നനവെവിടെനന്മകൾതൻ കുളിരു തൂവുംപുലരിത്തൂമഞ്ഞെവിടെ..!
എന്റെ പ്രണയം എന്നോട് തന്നെ,എനിയ്ക്കെന്നെ മാത്രമേ അറിയാനാവൂ..ഏതൊരു സൗഹൃദമുണ്ടെങ്കിലും ഒടുവിൽ,എനിയ്ക്കന്യമായീടുമെല്ലാം.ഒരു ദിനം പെട്ടൊന്നൊരു പ്രളയമുണ്ടായാൽ,ആരോട് ? വിധേയത്വമുണ്ടാകും.അവനവന്നുയിർ മുറുകെപ്പിടിയ്ക്കും,ആയുസ്സുറപ്പിയ്ക്കുവാൻ പരിശ്രമിയ്ക്കും.പ്രണയവും പ്രതിബദ്ധതയും വെറും,പ്രിയതരമാം അനുഭൂതിയല്ലേ?പിടഞ്ഞിടും മനസ്സിന്റെ മർമ്മരം,പ്രണയത്തിലല്ലൊരിയ്ക്കലും!അറിയുക. (ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ, ബാലരാമപുരം)