മർമരങ്ങൾ …. Janardhanan Kelath
നീയെൻ പ്രജാപതിഎന്നാശ്വസിച്ചു ഞാ-നെന്നും കുരിശുമാ-യിങ്ങുവാണീടവെ,നട്ട തൈമാവൊന്നുവെട്ടിയിട്ടെൻ ശവ –ദാഹത്തിനായ് ചിതമുട്ടുന്നു സാമ്പ്രദം!മാന്തളിർ കാണാതെ,ഈണങ്ങൾ പാടാതെ,ദീനം ശപിച്ചൊരാമാങ്കുയിൽ പ്രാക്കിന്റെശാപമോക്ഷത്തിനാ –യെന്റെ പാപങ്ങളെമോചിപ്പതിന്നായൊരീചിതക്കാകുമോ?!താരും തരുവുമില്ലാവെയിൽ പാടുകൾ,ഊണും തണുവുമില്ലാമണൽക്കാട്ടിലെൻതാപശാന്തിക്കായൊരുകുഞ്ഞിളം തെന്നൽമന്ദം തഴുകി വന്നെ-ന്നെത്തലോടുമോ?!കാർമേഘമൂട്ടത്തിൽവെന്തുരുകുന്നൊരാവൃശ്ചിക പൂക്കളിൽഊറുന്ന തേൻകണംതേടും ഉറുമ്പിന്റെമോഹഭംഗങ്ങളെൻസമ്പ്രദായങ്ങളെസാർത്ഥീകരിക്കുമോ?!ജന്മാന്തരങ്ങൾ വാഴു-ന്നൊരീ തൈമാവ്വെട്ടിപ്പിളർന്ന താപംഭസ്മമാക്കിയോ –രസ്ഥി പൂണ്യാർജംനിമഞ്ജനം ചെയ്തെനി…