Category: കവിതകൾ

യുദ്ധം കൊഴുക്കുന്നുമാനസവീഥിയിൽ ;ശത്രുവരെന്നതുനിശ്ചയമില്ലാതെ ! ശസ്ത്രമില്ലെന്റെകരങ്ങളിലച്യുതാശത്രുവെ നേരിടാൻശാസ്ത്രം മതിയല്ലോ. എവിടെയാണീ യുദ്ധ-ഭൂമിയിലെന്നിടംഅവിടെയോ ഇവിടെയോഇവരുടെ നടുവിലോ ?! മദ്ധ്യത്തിൽ നില്പവൻമുറിവേല്ക്കുമെപ്പോഴുംപക്ഷം പിടിയ്ക്കുകിൽരക്ഷനേടാം. അപ്പുറമുള്ളത്രാവണസേനയുംഇപ്പുറമുള്ളത്ശ്രീരാമചന്ദ്രനും . യുദ്ധക്കളത്തിന്റെഒത്ത നടുവിലായ്വിശ്വാസപൂർവ്വകംനില്പു ഞാനും. വിശ്വാസമാണെന്റെ –യാശ്വാസ കേന്ദ്രങ്ങൾ,വിശ്വസിക്കേണ്ടടോനിങ്ങളാരും . കുതികാലു വെട്ടുവാൻകൊള്ളയടിക്കുവാൻ ,കൂടുന്നില്ല ഞാൻനിങ്ങളോട് . ആഹാ!…

പ്രണയം വിതച്ചു നീയെൻ്റെ നെഞ്ചിൽപ്രാണനു തുല്യം ഞാനേറ്റു ചേർത്തുവളവും വെള്ളവും മിതമായി നൽകിവളർത്തിയെടുത്തതു നീയറിഞ്ഞില്ലെ സഖീ. (പ്രണയം പ്രളയമായില്ല പ്രണയം നെഞ്ചിനുള്ളിൽപ്രാണനായിറ്റിച്ചു ചേർത്തു ജീവരക്തമായ്ഉണരുന്ന വേളയിലെല്ലാമെൻ്റനെഞ്ചിൽഉണർത്തുന്നതു നിൻ്റെയീ ഓർമ്മകൾ മാത്രം(പ്രണയം അചുംബിതയല്ല നീയെന്നെനിക്കറിയാംഅനിയുക്ത പുഷ്പമായിരുന്നെന്നുമറിയാംഅനുരാഗമൊട്ടില്ലായിരുന്നാ ഭ്രമരത്തിനുംഅനുദിനം ഭ്രാമരത്തിന്നായെത്തുന്ന ഭ്രമരവും( പ്രണയം പൂവിൻ്റെയനുവാദമെന്തിനു…

ദുബായിൽ നിന്നും പുറപ്പെട്ടുവന്നൊരുവന്ദേ ഭാരത ദൗത്യ വിമാനത്തിൽ..ഏറെനാളത്തെ കാത്തിരിപ്പിൻ ഫലംനാട് കാണാനുള്ള വഴിയൊരുങ്ങി. നൂറ്റിത്തൊണ്ണൂറ്റൊന്ന് യാത്രികരുമായിയാത്ര പുറപ്പെട്ടു വൈമാനികൻ..വൈമാനികരിൽ അതിവിദഗ്ദ്ധൻ ശ്രീസി വി സാഥേ അഖിലേഷിനൊപ്പം. കേരളക്കരയുടെ ആകാശം തൊട്ടുടൻഅറിയിപ്പു നൽകി തൻ യാത്രികർക്ക്...”ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നാംനമ്മുടെ കേരളക്കരയിൽ നിലം തൊട്ടിടും”.…

ശീതികരിച്ചൊരാ മുറിയിലെ മേശയിൽമരവിച്ച ഒരു മഞ്ഞുകൊള്ളിപോലെ കിടക്കുന്നഎന്നെആരൊക്കെയോ ചേർന്ന്പാകമല്ലാത്തൊരു കവറിലാക്കി അവസാന യാത്രയ്ക്കൊരുക്കമായുള്ളഉറ്റവർ നൽകുന്ന കുളിയുമില്ല കോടി വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുവാൻ ഇല്ലഅത്തറും പൂക്കളും വിതറുകില്ല പ്രൗഢി വിളിച്ചോതും പെട്ടിയില്ലപല വർണ്ണ ഹാരവും റീത്തുമില്ല ആളുകളാരവം അരികിലില്ലഅനുശോചനകുറിപ്പൊന്നുമില്ല കാതടപ്പിക്കുന്ന കോളാമ്പിയില്ല വാഹനവ്യൂഹത്തിൻ നിരകളില്ല…

കിന്നാരമോതുമെൻ കിളിമകളേ ….എന്തേ വരാൻ വൈകീടുന്നു നീയിന്ന്…നിൻ രാഗമാലിക കേട്ടിടാതെ,എൻ നയനങ്ങൾ തുറക്കുവതെങ്ങിനെ ഞാൻ? നിന്നെയും ചങ്ങലക്കെട്ടിലാക്കിയോ…..ചിറകുകൾ അരിഞ്ഞുവോനിന്റെയും?അരുതുകൾക്കിടയിൽ വിറകൊള്ളുന്നെൻ തൂലിക …!ബന്ധനങ്ങൾ ചുറ്റിലുമേറെയീ ധരണിയിൽ. എൻ ഓമന കിളിമകളേ !കണവനോടു കലഹിച്ചുവോ നീയിന്ന്?പ്രണയ നിർവൃതിയിൽഉണരാൻ വൈകിയതോ?സ്നേഹത്തിൻ ദാനമായ്കാന്തനേകിയ.. പൈതങ്ങൾ തടുത്തുവോ…

തുള്ളികളിച്ചോരാ ബാല്യത്തിൽ ഞങ്ങൾതത്തികളിച്ചു തൊടികൾതോറും കാവുകൾ മേടുകൾ കയറീടുമ്പോൾകാണാത്ത പൂക്കളെ കണ്ടിരുന്നു. അരയോളം വെള്ളത്തിൽ നടന്നിടും നേരത്ത്അരവട്ടിപ്പൂക്കൾ ഇറുത്തു ഞങ്ങൾ ചാണകം മെഴുകിയ തറയിലായ് കുട്ടികൾവർണ്ണപ്പൂക്കളമൊരുക്കിടുന്നു. തൂശനില തുമ്പിലായ്‌ നവരസകറികളുംഉപ്പേരി പപ്പടം പഴവും നിരത്തി. കുത്തരിച്ചോറിലായ് സാമ്പാറുതൂകിആനന്ദമോടെ നടന്ന കാലം. പുത്തനുടുപ്പും…

നെഞ്ചുടുക്കിലൊരുവിതുമ്പുന്ന നാദവുമായിഉറ്റവരെവിട്ട് പടിയിറങ്ങിപ്പോരുമ്പോഴുംഉള്ളിനൊരു മോഹമേകിയമണൽഭൂമിയ്ക്കിപ്പോൾവല്ലാത്ത നിശബ്ദയാണ്. ചെവിയും മനവുംമണലിലേക്കാഴ്ത്തിക്കൊണ്ടൊന്ന്ശ്രദ്ധിച്ചുനോക്കൂ..നിറഞ്ഞ പത്തായത്തിന്റെപഴങ്കാലക്കഥകൾമാത്രമുള്ളമണൽഭൂമിയുടെരോദനം കേൾക്കുന്നില്ലേ…. പൊന്ന് വിളയുന്ന മണ്ണിലേക്ക്വഴിനടന്നുപോയവരുടെയുള്ളിൽകുന്ന്പോലെ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നത്സങ്കടങ്ങളാണെങ്കിലുംമറുകരയിലിരിക്കുന്നവരിപ്പോഴുംമരുഭൂമിയെക്കുറിച്ച്വല്ലാത്തൊരു ധാരണയിലാണ്. തീതോൽക്കുന്ന ചൂടിൽമണൽകാട്ടിൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടവരുടെവിയർപ്പുതുള്ളികൾക്ക്രക്തനിറമാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നത്ഉപ്പുകാറ്റേറ്റ് തളർന്നമണൽപ്പരപ്പിലെസഹപ്രവർത്തകർമാത്രമാണ്. അകംനീറുന്നവനെപൊള്ളിച്ചുതോല്പിക്കാൻപുറംചൂടുകാട്ടിയ സൂര്യന്മരുഭൂമിയിലെ പോരാളികൾക്കുമുമ്പിൽകീഴടങ്ങേണ്ടിവന്നതിൽവിഷമമുണ്ടാകാം.. കനൽച്ചൂടിലും തീക്കാറ്റിലുംപൊരുതിനിന്നവനെ തോൽപ്പിക്കാൻതനിക്ക് കഴിയില്ലെന്ന്തിരിച്ചറിഞ്ഞതുകൊണ്ടാകാംസൂര്യനപ്പോൾപോരാളികളുടെ ഹൃദയത്തോട്ലയിച്ചുചേർന്നത്. പൊന്ന് വിളയുന്ന നാട്ടിൽനിന്ന്കാലമിപ്പോൾമണൽഭൂമിയിലെ…

ഉപഗുപ്തനുറക്കമോഉടനൊന്നുണരുമോഉയർത്തെഴുന്നേല്പിനുള്ള ശാന്തിമന്ത്രംഉരുവിടാനെത്തുമോ …..?ഉത്കൃഷ്ടനാംബുദ്ധഭിക്ഷുവിൻ്റെസാന്ത്വനം കാംക്ഷിയ്ക്കയാണിന്ന്മാനവരാകെയുംകബന്ധമായ് കിടന്നൊരുവാസവദത്തയ്ക്കരികിലെത്തിആത്മശാന്തിയേകിഅന്ത്യയാത്ര അയച്ചതല്ലേ ……..!ദത്തയെപോലെ ഒരാളും അനാഥരല്ലശ്മശാനത്തിലുമല്ല …..!കരചരണങ്ങൾ ഛേദിച്ച _കബന്ധവുമല്ല …..!പകരുന്ന വ്യാധിയാൽ മൃത്യുനാശം വന്ന് –ആതുരാലയത്തിൻ തിണ്ണയിൽ –കിടക്കുന്നു….!ഒരു നോക്കു കാണുവാനാരോരും വന്നില്ലകോടി പുതപ്പിക്കാൻ മിത്രങ്ങളെത്തീല്ലപതം പറഞ്ഞ് കരയാനായ് ഉറ്റവരേം കണ്ടില്ലആത്മശാന്തിയേകുവാനെത്താതെ –വഴിമാറുന്നു മത…

അവനും അവളുംമുഖപുസ്തകസുഹൃത്തുക്കളായി. ഉടൻ അവനവൾക്കുസന്ദേശമയച്ചു.കൂട്ടായി ചേർത്തതിന്നന്ദി പറഞ്ഞു. അവളും സന്തോഷത്തോടെപ്രതികരിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം മുതൽഅവർ സന്ദേശങ്ങൾകൈമാറികൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു നാൾ അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു,നിന്റെ ചിരി എന്ത് ചന്തമാണ്‌കണ്ടാൽ കവിത വരുമെന്ന്. അന്നുമുതൽ അവൾമുടങ്ങാതെചിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങൾഅയച്ചു കൊണ്ടേ- യിരുന്നു. പിന്നീട് ഒരു നാൾ…

ഏതോ സായംസന്ധ്യയിൽമഴത്തുള്ളികൾനൃത്തം ചവിട്ടവേസ്നേഹത്തിൻ പൂക്കൂടനീട്ടീയണഞ്ഞു നീ. വാകമരത്തിൻതണല്‍പ്പായയില്‍വാരി വിതറിയപരിഭവ പുഷ്പങ്ങൾനെഞ്ചോട് ചേർത്തൂപുണരവേ,സാന്ത്വനത്തെന്നലായ്നീ തന്ന സൗഹൃദം. മധുരമൊഴികളാല്‍തേന്മഴ പെയ്യിച്ച്മരുഭൂ കുളുർപ്പിക്കുംതെന്നലായ് മാറവേവസന്തം നൽകിയതളിർനാമ്പുകളാലെൻറെകരളിൽ കവിത കുറിച്ചുനിൻ പുഞ്ചിരി. ഓര്‍മ്മതന്‍ താരാട്ടിന്നീണമായ്സ്മൃതി മണ്ഡപങ്ങളിൽ നാളമായ്മായാതെ നില്‍ക്കുമെൻഹൃദയദളങ്ങളിൽതോരാതെ വർഷിച്ചസൗഹൃദത്തേൻ മഴ