ഓർമ്മയിലൊരോണം.
രഘുനാഥൻ കണ്ടോത്ത്* ഓർമ്മയിലെന്നും തെളിയുന്നൊരോണംഓമലാളേ! നീയുമോർക്കാതിരിക്കുമോ?നാല്പതോണങ്ങൾക്ക് മുമ്പായിരുന്നല്ലോമധുവിധുനാളിലെക്കന്നിയോണംഎങ്ങോ പിറന്നു വളർന്നോരിരുവർ നാംതമ്മിലറിയാതൊന്നായൊരുദിനംദൂരഭാഷിണിയില്ലന്നുനമ്മൾക്ക്ദൂരദർശിനി കണ്ടോരുമില്ലന്ന്തീർത്തുനാം ഭാവനാസാമ്രാജ്യമോമലേ!ക്രൗഞ്ചമിഥുനങ്ങളായാകാശവീഥിയിൽകണ്ടുനാം പ്രണയാർദ്രചിത്തർ മുഖാമുഖംകൺകൾ പരസ്പരം ദർപ്പണമാകവേ,മാഞ്ഞുമാഞ്ഞില്ലാതെപോയ് രണ്ടുമേനികൾഒന്നായരണ്ടായി വീണ്ടും ജനിച്ചിതു.മാംഗല്ല്യമാർന്നന്നു മണിയറയായിമനോജ്ഞമീഭുവനം,സ്നേഹതീരംഭർത്തൃഗൃഹംതന്നിലാവണം തിരുവോണംഭാര്യാഗൃഹേ പിന്നെ മറ്റൊരോണംതിരുവോണമുണ്ടു പുറപ്പെട്ടുപോയിനാംനിൻവീട്ടിലോണവിരുന്നുകൂടാൻതുമ്പയും,മുക്കുറ്റി,മുല്ലയും പൂച്ചൂടു-മാമ്പൽത്തടാകക്കരയിലൂടെപുല്ക്കൊടിപ്പെൺകൊടിമാരവർ സുസ്മിതംപൂത്താലമേന്തി നിരന്നുനില്ക്കേകൊയ്തപാടങ്ങളിൽ മേയുന്നപൈക്കളിൽമേയുകയായിരുന്നല്ലയോ കാക്കകൾഉണ്ണീപെറുക്കിസ്സുഖിപ്പിച്ചു പൈമ്പുറ-ത്തൊറ്റക്കാലൂന്നിസ്സവാരിയായ് കൊറ്റികൾഗോക്കൾതൻ…