പ്രണയപ്പേമഴ.
സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ* ഇന്നലെനിശയിൽ നിൻനയനങ്ങളിൽ,വാർന്നൊരു പേമഴയോർപ്പൂഞാൻ!പൊന്നൊളി വിതറിയൊരക്കണ്ണുകളിൽനിന്നുമതങ്ങനെ ഞാൻ കാൺകേ;എന്നുടെ ഹൃദയത്തുടിയൊരുമാത്ര;നിന്നതറിഞ്ഞിതു ചോദിപ്പൂ,എന്തിനു വെറുതേ,തേങ്ങിപൊടുന്നനെ;ബന്ധുരമാം മിഴിനനയിക്കാൻ?ഏതൊരു വിരഹപ്രണയത്തിൻ നിഴൽ,പാതിരയിൽ വന്നഴലേകി,മേദുരമാം നിൻ മാനസവനികയി-ലാധിക്യം പൂണ്ടൊരുനിമിഷം!അറിയുന്നേനെന്നകമിഴികളിൽനി-ന്നൂറും ചുടുകണ്ണീരലയാൽ,പറയാനാവാതമലേ,യകതളിർവിറകൊൾവതു സർവവുമേവം!നാളുകൾ പുനരിങ്ങെത്രകടക്കിലു-മാളിടുമ,പ്രണയാഗ്നി ചിരം,കാളിമയാർന്നതി മധുരിമയോടനു-ഭൂതിപകർന്നകതാരിലഹോ!ഹൃദയം ഹൃദയത്തോടിഴചേർന്നതി-മോഹനകാവ്യം നെയ്താവോ,നിരുപമഭാവ വിഭൂതികൾതൂകി,പാരംപനിമതിബിംബം പോൽ;ശൈശവദശയിലുദിച്ചുയരുന്നൊരു,പേശലഭാവമതേ പ്രണയം!ഒന്നിനുമാകില്ലതിനുവിലങ്ങുക-ളൊന്നുമൊരൽപം സൃഷ്ടിക്കാൻ!മനസ്സിന്നാഴങ്ങളിലതനശ്വര-ഗാനശതങ്ങളുതിർത്താർദ്രംകനവുകൾതൻ പൂങ്കുളിർകാറ്റുകളായ്നിനവിലുണർന്നേ,യെത്തീടും!ജീവിതമെന്ന…