Category: കവിതകൾ

മാധവ് കെ വാസുദേവ്* രണ്ടുകാതം നടക്കാം നമുക്കിനികുളിരു ചൂഴുമി സന്ധ്യയിൽ നിത്യവുംപങ്കുവെച്ചീടാം നമ്മൾക്കു വീണ്ടുമാപോയകാലത്തിൻ മധുരമാമോർമ്മകൾപണ്ടു നമ്മൾ പഠിച്ച പള്ളിക്കൂട മുറ്റമീവഴി പോയാൽ കടന്നിടാംകൊച്ചുതോർത്തുമായി മഴയിടവേളയിൽതാണ്ടിടാമെന്നുംപരൽമീൻ പിടിച്ച കൈ തോടുകൾ.കൽവിളക്കുകൾ തെളിയുന്നയമ്പലമുറ്റവും കടന്നു പാതയോരത്തിലെ നാട്ടുമാവിൻ നിഴലിൽപട്ടണവണ്ടിയെ കാത്തുനിൽക്കുന്നോരോർമ്മഓർത്തെടുക്കാം നമുക്കിന്നീ യാത്രയിൽ.ഇപ്പോഴും…

രചന : ശ്രീകുമാർ എം പി* “രാവിലെ തന്നെ മഴ വന്നുവൊഎന്തൊരു ശല്യംപിടിച്ച മഴ”“അല്ലെ, മഴയുടെ കാലമല്ലെനല്ല വിളവു കിട്ടിടേണ്ടെപൂമഴത്തുള്ളികളെന്തു ചേലിൽഭൂമിയ്ക്കു വെള്ളം പകർന്നിടുന്നു!”“ഒന്നുകിടക്കുവാൻ വയ്യായല്ലൊജോലിയ്ക്കു പോകണ്ടെ കാലത്തിന് ““ജോലിയ്ക്കു പോകുന്നെ നല്ലതല്ലെലോകത്തിനൊപ്പം നാം നീങ്ങിടേണ്ടെരാത്രി കിടന്നെന്നാൽപോരെ ദേഹംവീർത്തിടും വീണ്ടും കിടന്നെന്നാല്””…

സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ* നിന്നെയോർക്കാതില്ല പെണ്ണേ,യിന്നെനിക്കോണംഎന്നെയോർക്കാതില്ലയല്ലോ,നിനക്കുമോണം!അത്തമിങ്ങു വന്നിടുമ്പോൾ തന്നെപുന്നാരേ,അത്തലേതും മറന്നുഞാൻ കാത്തിരിക്കില്ലേ!ചെത്തിമന്ദാരങ്ങൾ നുള്ളാനക്കരെത്തോപ്പിൽ,മുത്തുമാല ചൂടിയാനൽകോടിയും ചുറ്റി,ചിത്തിരപ്പൂന്തോണിയേറി നീതുഴഞ്ഞെത്തേ,മുത്തമന്നു നൽകിയതുമോർപ്പുഞാൻ മുത്തേ!ആ മിഴിക്കോണൊന്നിളകെ,കോമളാംഗീ ഞാൻതൂമയാർന്നോരെത്രപൊൻ കിനാക്കൾ കണ്ടാവോ!പൂക്കളൊന്നായ് നുള്ളിനീയത്തോണിയിലേറെ,നോക്കിയീഞാനന്നിരുന്നതൊക്കെയോർക്കുന്നേൻ!പേടമാൻകണ്ണാളെ നിന്നെക്കൊണ്ടുപോയീടാൻചോടുവച്ചാ,കാടുമേടുതാണ്ടിഞാനെത്തേ,ഓടിവന്നെൻ മാറിലായ് നീചേർന്നുനിന്നീലേ,ആടിമാസക്കാറ്റുമേറ്റു നമ്മൾ നിന്നീലേ!ഇന്നുവേണ്ടെന്നിന്നുവേണ്ടന്നന്നുനീ ചൊല്ലേ,എന്നിലെപ്പൂവാടികയ്ക്കെന്തെന്തു നൊന്തെന്നോ!കാലമെത്ര പോയ്മറഞ്ഞെന്നാലുമാലോലം,ചേലിൽ നീവന്നെത്തിടുന്നെന്നുള്ളിലാമോദം!നീലവാനിലങ്ങുനോക്കി ഞാനിരിക്കുമ്പോൾ,താലവുമായെന്തുനീയെൻ മുന്നിൽനിൽക്കുന്നോ!കാണ്മു,ഞാനിന്നാവസന്ത…

Zehraan Marcelo* ഇന്നലെയായിരുന്നു ഡയാലിസിസ്!ഭിഷഗ്വരൻമാർ എന്റെസിരകളിലൂടൊഴുകിയിരുന്നമിലൻ കുന്ദേരയുടെ രക്തംഊറ്റിക്കളഞ്ഞ് പകരം കാഫ്കയുടെരക്തം നിറയ്ക്കയുണ്ടായി.മൾബെറിത്തോട്ടത്തിലെ ലൈബ്രറിയുടെഅകത്തളത്തിൽ ഒരുപട്ടുനൂൽപ്പുഴുവായ് ഇഴയുകയും,അലമാരകളിൽ കാഫ്കയുടെ‘രൂപാന്തരം’ എന്ന കഥയടങ്ങിയപുസ്തകം തിരയുകയുമാണ് ഞാൻ.ലൈബ്രറിക്കെട്ടിടത്തിലെപഴകിയ നിശബ്ദതയെയും,ലൈബ്രേറിയൻ മൂങ്ങയുടെ തുളയ്ക്കുന്നനോട്ടത്തെയും നിസ്സാരമവഗണിച്ച്രണ്ട് പരുന്തുകൾ ഹിറ്റ്ലറുടെആത്മകഥാപുസ്തകം നിവർത്തിവെച്ച്അന്നേരമൊരു വാഗ്വാദമാരംഭിക്കുന്നു.ഹോ! എന്തൊരു ബഹളം. അസഹനീയം!ലൈബ്രറിക്ക് പുറത്തേക്കിഴയവേതർക്കം…

രചന :- ബിനു. ആർ* കൈക്കുമ്പിളിൽ ഒതുങ്ങി-യിരിക്കുന്നൂ ഒരു കാഴ്ച്ച തൻവെട്ടംപോൽ, തെളിഞ്ഞിരിക്കുന്നൂഒരു നറുപൊൻവെട്ടംഒരു മിന്നാമിനുങ്ങിന്റെനുറുങ്ങുവെട്ടം…ജീവിതത്തിന്റെ ഉണർവെട്ടവു –മാകാമിത്,ചിലപ്പോൾ മഹാമാരിയിൽനിന്നുംരക്ഷപ്പെടാൻ മാനവന്റെമറുവെളിച്ചവുമാകാം…ചിലപ്പോൾ നൊന്തുപിടഞ്ഞമനസ്സിന്റെ ഉണർവുമാകാം,ചിലപ്പോൾ സ്വപ്‌നങ്ങൾനെയ്തുകൂട്ടും ചെറുപ്പത്തിന്റെമിന്നലൊളിയുമാകാം..ചിലപ്പോൾ പച്ചപിടിപ്പിക്കാംജീവിതത്തിനെയെന്നവീണ്ടുവിചാരത്തിന്റെ വെറുമൊരുതരിപൊൻവെട്ടവുമാകാം..ചിലപ്പോൾ, പിറകേ അടിവച്ചടിവച്ചുപോകുന്നേരം, ജീവിതം വീണ്ടുമൊരു പച്ചത്തുരുത്തായ്മാറിയെങ്കിൽ ! പിന്നിൽവരുന്നവർക്കെല്ലാംകച്ചിത്തുരുമ്പായി മാറിയേനേ……

പള്ളിയിൽ മണികണ്ഠൻ* മുമ്പൊക്കെ മുത്തശ്ശി പാടിത്തരാറുണ്ട്‘കർക്കടം ദുർക്കട’മാണുകുഞ്ഞേ…കഞ്ഞിമുട്ടിക്കുന്ന കർക്കടം നീങ്ങിയാൽവർണ്ണക്കുടചൂടി ചിങ്ങമെത്തും.മാമലനാട്ടിലലങ്കാരദീപമായ്ചാലവേ പൂക്കൾ വിരിഞ്ഞുനിൽക്കും.ചിങ്ങത്തിലാനന്ദമോരോ ദിനങ്ങളുംതുള്ളിക്കളിച്ചു കടന്നുപോകേകുഞ്ഞിളംപുഞ്ചിരി ചുണ്ടിൽനിറച്ചുകൊ‐ണ്ടത്തം പടികടന്നെത്തുമല്ലോ.അത്തത്തിലാമോദചിത്തരായ് കുഞ്ഞുങ്ങൾതെക്കേതൊടിയിൽ നിറയുമല്ലോ.പൂവേ പൊലിപൊലിയെന്നു പാടികൊണ്ട്പൂക്കളോരോന്നായിറുക്കുമല്ലോ.പൂക്കളിറുത്തു കിടാങ്ങൾ കഴുത്തിലായ്തൂങ്ങും പൂവട്ടിയിൽ ചേർക്കുമല്ലോ.ചാണകം തേച്ചുമിനുക്കും കളത്തിലാ‐പൂക്കളാൽ ചിത്രം വരയ്ക്കുമല്ലോ.തൂവർണ്ണഭംഗിയിൽ നാളുകൾ നീങ്ങവേപൊൻതിരുവോണ ദിനമടുക്കും.പുത്തനുടുത്തുകൊണ്ടെല്ലാരുമൊന്നിച്ച്തൂശനിലയ്ക്കുചാരേയിരിക്കും.കുത്തരിചോറിനോടൊപ്പമൊരഞ്ചെട്ടു-തൊട്ടുകറികളും…

മാധവ്.കെ.വാസുദേവ്. ഹരിതാഭമാർന്ന ഭൂമിതൻ മാറിൽമഴുവിൻ മുറിപ്പാടു വീഴ്ത്തി…ആകാശമേൽക്കൂര താങ്ങിനിർത്തുന്നവൻ മരക്കാലുകൾ വെട്ടിവീഴ്ത്തി.പച്ചക്കുടപ്പീലി നിവർത്തിപിടിക്കുന്നചോലമരങ്ങളെ പിഴുതെടുത്തു.കൊല്ലുന്നു നമ്മൾ നദികളെ പിന്നെയോപിഞ്ചിലെ നുള്ളുന്നു ജീവിതങ്ങൾ …നമ്മൾ മനുഷ്യരോ കാട്ടാള ജന്മമോസ്വാർത്ഥത തീണ്ടും കിരാതവർഗ്ഗം.കാടു നമുക്കെന്നും ജന്മഗൃഹമെന്നസത്യം മറന്നു വളർന്നവർ നമ്മൾ.ഭൂമി നമ്മൾക്കു പോറ്റമ്മയാണെന്നസത്വം മറന്നു…

കവിത : അശോകൻ പുത്തൂർ* നീഉറങ്ങാതിരിക്കുന്ന രാത്രികളിൽഇരുട്ടിനൊരു മുത്തംകൊടുക്കുക.നിശയിലേക്ക് ഒഴുക്കിവിടുന്നുഞാൻ ഉമ്മകളുടെ പാലാഴിഉമ്മകൾക്ക്ഉണ്ണികളുണ്ടാവുമെങ്കിൽനമ്മുടെ പേരിടണം.ശോകമില്ലാത്തവനെന്നുംഉപമയില്ലാത്തവളെന്നും.കഴിഞ്ഞവാരം നീയെഴുതിയിരുന്നുഉമ്മകളുടെമണം മറന്നുപോയെന്ന്……..കിനാവിന്റെ രവിറമ്പിലിരുന്ന്നീയീ കുറിമാനം വായിക്കുമ്പോൾഓർമ്മയുടെ ഏതോ നോവിറമ്പിലിരുന്ന്നീ നിന്നെക്കുറിച്ചെഴുതിയ കവിതയിലെഅവസാന വരിയിലേക്ക്ഞാൻ സങ്കടങ്ങളുടെ തഴപ്പാ വിരിക്കുമ്പോൾകവിതയിലെ ആദ്യത്തെ വാക്ക്നിന്റെമണമുള്ള ഒരു ഈണംകൊണ്ട്എന്നെ പുതപ്പിക്കുന്നുനിദ്രയിലേക്ക് ചായുംമുന്നേഇന്നുകിട്ടിയ…

കവിത : മനോജ് KC ✍️ ഇവളെൻ സതീർത്ഥ്യ…ചിരി മാഞ്ഞു പോയൊരാ വദനത്തിലാകെ കരിവാളഭാവം പടർന്നു നിന്നു…വിറയാർന്ന ചുണ്ടിന് പറയുവാനൊന്നും –ബാക്കിയില്ലാത്തൊരു…ഗതകാല ഹുങ്കിന്റെ തടവുപോലെ…കഷ്ടതമൂടിയ നേരമാണെങ്കിലുംവിട ചൊല്ലിടാനായി മടി പോലെ തോന്നിടും പഴയ അഹന്തതത്തിരുശേഷിപ്പുകൾ… മുഖദാവിലാകെത്തുടിച്ചു നിന്നു…ചിലരിങ്ങനെയാണാവോ…കഷ്ടത വന്നാലും മാരി പിടിച്ചാലും…വാശിയേം…

അശോകൻ പുത്തൂർ* സ്കൂൾ മുറ്റത്തുനിന്നുംകൗമാര വിസ്മയങ്ങളിൽനിന്നുംപൊതിഞ്ഞു കൊണ്ടുവന്നകളിചിരികളുടെ മണംഇപ്പോഴും ഇടയ്ക്കൊക്കെതുറന്നു മണപ്പിച്ച്വീണ്ടും പൊതിഞ്ഞുവയ്ക്കും…….ഓർമ്മകളിൽചില ചാവേറുകളുണ്ട്.ആൾതിരക്കിലോ നിശബ്ദതയിലോപതിയിരിക്കുന്നവ.രുചിയോ ഗന്ധമോ ആയികൊതിപ്പിക്കുന്നവ മോഹിപ്പിക്കുന്നവതീപോലെ കത്തുന്നവ……..അവസാനബഞ്ചിൽ വാടിത്തളർന്ന്കടുകും മുളകും പൊട്ടിതുടങ്ങുമ്പഴേഉപ്പുമാവിൻ മണത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിയോടുംവിശപ്പോർമ്മകൾ………സ്നേഹം പകുത്തുണ്ണേണ്ട കാലത്ത്കനൽ വാരിത്തന്ന്പുളിവാറൽ ചുഴറ്റിമൗനത്തിലോട്ട് വഴിനടത്തിച്ചഅച്ഛനോർമ്മകൾ.സങ്കടങ്ങളുടെനിറുകയിൽ തിരുമ്മാൻസഹനങ്ങളുടെ രാസനാദി തിരഞ്ഞ്അയൽവീടുകളിൽതെണ്ടിത്തിരിയുന്നുണ്ട്എല്ലുംതോലുമായ ഒരു…