Category: കവിതകൾ

കഴുതയെപ്പോലെഅവിശ്വാസത്തിന്റെഭാണ്ഡക്കെട്ടുംപേറികുതിരയെപ്പോലെപായുന്ന കാലം…! പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നപൊതുജനത്തിനു മുന്നില്‍മിന്നിത്തിളങ്ങുന്ന അഭിനയക്കോലങ്ങള്‍ …! വെട്ടിപ്പിടിച്ചുമുന്നേറുമ്പോഴുംനഷ്ടത്തിലേക്ക്‌കുതിക്കുന്നജീവിതയാഥാര്ഥ്യങ്ങൾ.. പഴംകഥകള്‍ക്കുചുണ്ണാമ്പ് തേച്ചുമുറുക്കിത്തുപ്പുന്ന വഴിയോരക്കാഴ്ച്ചകള്‍..! ആടിത്തിമിര്ക്കുന്ന ദുരാഗ്രഹങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ചതഞ്ഞുവീഴുന്നവെറുംവാക്കുകള്‍..! നിശ്ശബ്ദത്തേങ്ങലിൽഉരുകിതീരുന്നുഅന്ധകാരംനിറഞ്ഞപുകയടുപ്പുകള്‍…! മുറിവുകളില്‍ പച്ചമണ്ണ്‍ പൊതിഞ്ഞുകെട്ടിനീരുറവകള്‍കാത്തിരിക്കുന്നുചില പ്രതീക്ഷകള്‍ .!

അവര്‍ ഒരേവരിയില്‍നടക്കുകയായിരുന്നു.അവരുടെ തോളുകളില്‍കൈക്കോട്ടോ കോടാലിയോനുകമോ ഉണ്ടായിരുന്നു.അവരുടെ കൈകളില്‍വിത്തോ വളമോ അരിവാളോഉണ്ടായിരുന്നു.അവര്‍ ഒരേവഴിയില്‍നടക്കുകയായിരുന്നു.അതൊരു വരിയായി രൂപപ്പെട്ട വിവരംഅവര്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.അവരെല്ലാം തല കുനിച്ചാണ്നടന്നിരുന്നത്.മുന്‍പേ നടന്നവരെല്ലാംഏതോ ഇരുട്ടിലേക്ക്മറിഞ്ഞുവീണുകൊണ്ടിരുന്നു.അവര്‍ക്കു പിന്നില്‍അവരുടെ കൃഷിഭൂമികള്‍പുളച്ചുകിടന്നു.അതിലെ വാഴയും ഇഞ്ചിയുംനെല്ലും പച്ചക്കറിയുംമരണത്തിന്റെ ആ നിശ്ശബ്ദപാതയിലേക്ക്അവരെ ഒറ്റുകൊടുത്തു.ചെടികള്‍ അവരെ തിരിച്ചുവിളിച്ചില്ല.കിളികള്‍ അവരെ തിരിച്ചുവിളിച്ചില്ല.ശലഭങ്ങളോ പ്രാണികളോ…

മരണമെനിക്കൊരു ഹരമാണ്അതെഴുതുവാനെനിക്കാവേശമാണ്ആഗ്രഹമല്ലതെന്നിലെ ചിന്തയിൽഞാനറിയാതെയുണരുന്ന വികാരമാണ് ചില നേരങ്ങളിലെനിക്കത് സാന്ത്വനമാണ്ചിതറിയ ചിന്തകളടുക്കീടുന്ന പ്രക്രിയയാണ്സുഖദു:ഖങ്ങളെ ഒപ്പത്തിനൊപ്പം പേറുന്നഎന്റെ മനസ്സിൽ മരണമൊരു ചാലകമാണ് ജീവിതവും മരണവുമെന്റെതുലാസ്സിൽ ഒപ്പത്തിനൊപ്പമാണ്മമതയൊന്നിനോടുമില്ലെനിക്കുഒന്നിനോടൊട്ടും അകൽച്ചയുമില്ല നടന്നടക്കുന്ന സത്യത്തെമിഴി പൂട്ടിയില്ലാതാക്കുവാനെനിക്കാകില്ലഇന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെയത് സംഭവിക്കുംഎവിടെയെങ്കിലും വെച്ച് നടന്നിരിക്കും അതുവരെ ജീവിതമൊരാഘോഷമാക്കാംകൂട്ടാളിയായ് മരണത്തെ ചേർത്തു പിടിക്കാംഅതിനെക്കുറിച്ചെഴുതി…

അമ്മയെക്കൊന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾഅമ്മ കൊന്ന കുരുന്നുകൾകൊന്നവയ്ക്കൊക്കെയെരി- യിറ്റിച്ചിട്ടുപ്പില്ലാതെ തിന്നു നാം! കപ്പ തിന്നുന്ന തുരപ്പനെ- യടിവില്ലാൽ തകർത്തു നാംഉറുമ്പു കേറാതിരിക്കുവാൻഡീഡീറ്റി ചൊരിഞ്ഞു നാം കടൽമീനിന്റെ വീട്ടിൽപ്പോയ്അവയേയും ചതിച്ചുകൊല്ലുവാൻജലധിക്കുമുകളിൽക്കൂടിഒാടുന്ന രഥമേറി നാം പക്ഷിയെപ്പിടിച്ചതിൻ ചിറകും,കരളും വെട്ടിചുമ്മാതെ രസത്തിനായ്കൂട്ടിലേയ്ക്കിട്ടൂ നമ്മൾ ആനയെക്കാണാനെന്തു-രസമാണതിനായിട്ടാനയെ-ച്ചതിച്ചു നാം കുഴിൽവീഴ്ത്തുന്നവർ കാണുവാൻ…

ആറ്റുനോറ്റുണ്ടായതാകെട്ടുകഴിഞ്ഞാറാം വര്‍ഷവുംറോസക്കുട്ടി പെറാത്ത കൊണ്ട്തോമാച്ചന്റെയമ്മറാഹേലമ്മ കന്യാസ്ത്രിമഠത്തിലേയ്ക്ക് നേര്‍ന്നുണ്ടായതാ കൊച്ചു റാഹേലെന്നപ്പനാപേരിട്ടത് അമ്മയുണ്ടായിട്ടെന്താകൊച്ചു റാഹേലിനപ്പന്‍ മതി കൊത്തം കല്ല്‌ കളിക്കാനപ്പന്‍തുമ്പിയെപ്പിടിക്കാനപ്പന്‍ കൊച്ചു റാഹേലിന്റെപനങ്കുലപോലുള്ള മുടിയില്‍കാച്ചെണ്ണ തേച്ച്പിന്നി മടക്കി-കെട്ടിക്കൊടുക്കുമപ്പന്‍ നനവുള്ള മുടിയില്‍കുന്തിരിക്ക പുകയേറ്റിനനവാറ്റുമപ്പന്‍ “ഹും ഒരപ്പനും മോളുമെന്ന്”മുഖം വീര്‍പ്പിക്കുന്ന റോസയെതൊട്ട് തോമാച്ചന്‍ പറയും“എന്‍റെ ശ്വാസമാടീയിവള്‍”…

കറുത്ത തുണിയാൽകണ്ണുകൾ മൂടിയനീതി ദേവതയെആവർത്ത വിരസതയാൽതേഞ്ഞു പോയൊരുബിംബമെന്ന നിലക്ക്ആരും ഗൗനിക്കുന്നേയില്ല.അതിനാൽ നീതികാഴ്ചക്കൊരു പുറന്തോടുള്ളകൗശലകാരനായൊരുആമയിലേക്ക്പതിയെ പ്രവേശിക്കുകയുംതല സൗകര്യപൂർവ്വംഅകത്തേക്ക് വലിക്കുകയുംപുറത്തേക്കിടുകയുംചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.നിയമം ഒാന്തായ്തരാതരംപോലെ മാറിവേലിക്കലോളം പാഞ്ഞു.അതിനിടയിലാണ്കുറുമാറി വന്നസാക്ഷികളെ സ്വീകരിക്കുന്നചടങ്ങ് സംഘടിപ്പിച്ചത്.അവിടെ വെച്ചാണ്മകളെ വെട്ടിക്കൊന്നഅച്ഛനെ,യവളുടെ അമ്മഅനുമോദിച്ചത്നേരത്തെ കൊല്ലപ്പെട്ടമാപ്പുസാക്ഷിയെഅനുസ്മരിച്ചുകൊണ്ട്അളിയനെയാറ്റിലെറിഞ്ഞുകൊന്നവരുംകറുത്തവനെ കഴുത്ത് ഞെരിച്ച്കൊന്നവരുംസംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത്

കമ്മലൂരി മാറ്റിവെച്ചു ,സ്വർണമാലയുമൂരിയെടുത്തിട്ട് ,മുഖം മിനുക്കി , പൊട്ടുകുത്തി ,ഒരുക്കിക്കിടത്തല്ലേ ..എന്നെപാവയാക്കല്ലേ…..കോടി തേടിയ ആശയെല്ലാംബാക്കിവെച്ച ഉടലിൻ മേലെ ,മുണ്ടിൻ കോന്തല നീക്കിയിട്ട് കേമരാവല്ലേ… നിങ്ങൾകോടിയിട്ടു കോടിയിട്ടുകോമാളിയാക്കരുതേ….തട്ടകത്തിരുന്ന് ‘വിധി’യെന്നൊറ്റവാക്കിൽതീർപ്പു നൽകി ,വിശന്ന മനസിനെ അവഗണിച്ചോർവായ്ക്കരിയിടേണ്ടയിനിഒട്ടും സഹതപിക്കേണ്ട….അന്തരംഗത്തിൽ ചെണ്ടമേളം മുറുകിക്കൊട്ടിയ നേരത്തെല്ലാംധൃതി നടിച്ചകന്നോരെന്തിനുസമയം കളയുന്നു…നോക്കുകുത്തികളേപ്പോലിങ്ങനെമൗനം…

സർക്കാര് വെച്ചൊരു ” ആപ്പി”ൻ കഥ കേട്ട്ചങ്കുപൊടിയുന്നു കൂട്ടുകാരേ എത്രയോ നേരമായി ഈ കടത്തിണ്ണയിൽആപ്പിനെ തേടിയിരിയ്ക്കുന്നു ഞാൻ മാസമോ രണ്ടായി തൊണ്ട നനച്ചിട്ട്,മീശ പിരിച്ചു ഞാനാളായ്ച്ചമഞ്ഞിട്ട് “ക്യു “വിന് പിന്നാലെ മര്യാദ പാലിച്ചുഎന്നിട്ടും “കുപ്പി” എനിയ്ക്കവർ തന്നില്ല. കണ്ണൊന്നുരുട്ടി കച്ചോടക്കാരനുംആപ്പുണ്ടോ കയ്യിൽ,…

ഇനിയും പൂർത്തീകരിക്കാത്തചുവരിൽഭൂപടത്തിന്റെവർണ്ണവ്യതിരേകംതീർത്ത,താഴ്വാരങ്ങളുടെ ഒറ്റനിറം തിരയുന്ന,എന്റെ കണ്ണുകൾ. മലർന്നുകിടന്ന്,പിടലി ഒരല്പമുയർത്തിവച്ച്,ദീർഘശ്വാസനിശ്വാസങ്ങൾക്ക്ആശ്വാസമായ്,ഒരു റാപ്പിഡ്ക്കിറ്റ്ഒരു മാസ്ക്ക്പിന്നൊരല്പം സാനിറ്റയ്സർ. ഐസൊലേഷനിൽവേർതിരിക്കപ്പെട്ടഅല്പപ്രാണനുകൾക്ക്പ്രായവും സാദ്ധ്യതകളുംമാനദണ്ഡമാകുമ്പോൾ;ഈ ഭൂപടത്തിന്റെസാമ്രാജ്യങ്ങൾക്കുകണ്ണിലെക്കരടായ്രണ്ടു കൊച്ചുരാജ്യങ്ങൾ ;ക്യൂബയും തായ്വാനും. മനുഷ്യമഹാമാരികൾപലവട്ടം കാർന്നുതിന്നഎന്റെ ആന്തരികാവയവങ്ങൾ.അവശേഷിച്ച നട്ടെല്ലിനെപിഴുതെറിയുംവിധം ചുമയായിശ്വാസകോശം ചുരങ്ങിയടയുന്നു പലപലവർണ്ണങ്ങളാൽവേർതിരിക്കപ്പെട്ടഈ ഭൂപടത്തിന്റെനിറവിന്യാസം…എന്റെ കണ്ണുകളിൽ ;സ്വൈര്യത്തിന്റെസമാധാനത്തിന്റെഏകതയുടെആ ഒറ്റവർണ്ണരാജിവിരിയിക്കുന്നുണ്ടിപ്പോൾ. ഈ മുള്ളു കുത്തിയിറക്കുന്നവേദനയിൽപ്പോലുംഇതു…

നോക്കുക നീയെൻ കണ്ണിലിറ്റുനേരംകനൽക്കണ്ണീർ തടാകം കാണ്മതില്ലേആളുന്നൊരഗ്നി പുണരുവാൻസീതയല്ല വെറും സ്ത്രീയാണ് ഞാൻ… ഭൂമിപുത്രിയല്ലേ സീതഭൂമിയിലെ പുത്രി തന്നെ ഞാനും.കനൽപ്പാത താണ്ടിയോൾ ജനകനന്ദിനിജീവിതക്കൊടുമുടി നോക്കി പകച്ചവൾ ഞാൻ. രാമമാനസി… സീത… നിലാ ചന്തമുള്ളവൾപ്രിയനുമെത്രയും പ്രാണപ്രേയസിയാണ് ഞാനും. സീതയല്ല ഞാൻ… വെറും സ്ത്രീ –മിഴിയിൽ…