Category: കവിതകൾ

ഞാറുനടാൻ പോകാം പോകാംപെണ്ണുങ്ങളെഈ നാട് ധാന്യത്താൽ സമൃദ്ധമാകട്ടെവയലൊരുക്കിയ ആണുങ്ങൾ കൂട്ടിനുണ്ട്നമുക്കൊന്നായ് പാടാം സംഘടിക്കാംഈ മണ്ണിനെ മാത്രം സാക്ഷിയാക്കാം ദുരിതപർവ്വം കഴിഞ്ഞു പോയ്‌ എന്നിരുന്നാലുംഅലസതയെ ഈ നാട്ടിൽ പൊറുപ്പിക്കല്ലേനമ്മെയുണർത്തിയവർ തന്ന സമ്മാനംനമ്മെയൊരുക്കിയവർ ചെയ്ത പുണ്യങ്ങൾഎല്ലാം ഇവിടെ ശാശ്വതമാക്കാൻനമുക്കൊന്നായ് തീരാം സംഘടിക്കാംഈ മണ്ണിനെ മാത്രം…

മറ്റാർക്കോ നുണയുവാൻമധുരവും കുളിരും പേറികുടനിവർത്തി, തണൽവിരിച്ചുമണ്ണിനെ ഇറുകെപ്പുണർന്നുആർക്കും ചവിട്ടിത്താഴ്ത്താൻതലകുനിഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നകനിവിലുംതലയെടുപ്പുള്ളവർ ചരിത്രം താഴിട്ടുപൂട്ടിയചരമരേഖകളിൽആത്‌മഹത്യയെന്നഅപമാനം പേറാത്തവർ . കൂടൊരുക്കാൻ കൂട്ടുനിന്നവർകൂടിനു തുണയായവർഇലപൊഴിയുമ്പോൾ,വേരടരുമ്പോൾകാറ്റിലലിയുന്ന നിലവിളിയൊച്ചകൾക്കൊപ്പംവെറുതെ തലയാട്ടുന്നവർ . പകുത്തുകൊടുത്തിട്ടുംചേർത്തുപിടിച്ചിട്ടുംതണൽ മുറിച്ചു ,നിഴൽ മുറിച്ചുപ്രേതവിചാരണ പോലുമില്ലാതെശൂന്യരാകുന്നവർ . വെളിച്ചം വരച്ചുപഠിക്കുന്നപകലിരവുകളിൽ,ഊർദ്ധ്വം തേടുന്ന ഭൂമിയുടെനെടുവീർപ്പുകളിൽ,കാലപ്രയാണത്തിന്റെകലിതാണ്ഡവങ്ങളിൽഎറിഞ്ഞുടയ്ക്കപ്പെട്ടിട്ടുംഎഴുതപ്പെടാതെപോയചരിത്രസത്യങ്ങൾ മരം,മരിച്ചുവീഴുമ്പൊഴുംവരമാകുന്നവൻ===============================ശിവരാജൻകോവിലഴികം,മയ്യനാട്

പ്രണയാക്ഷരങ്ങൾ കുറിക്കുവാൻ ഇനിയുംമഷിപുരളുവാൻ മറന്ന തുറന്ന പുസ്തകംമനസ്സിൽ നീ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചുവോ, നിൻമിഴി നീർ നിറയ്ക്കുവാൻ ചഷകമെവിടെ? രാമപാദ സ്പർശമോഹമേറ്റു കിടക്കും അഹല്യയായി നീ പകൽ ചുരത്തും പാൽനുണയാതെകാലാന്തരങ്ങളിൽ കരിപുരണ്ടൊരു ശിലയായിഋതുഭേദങ്ങളറിയാതെ മയങ്ങുന്നുവോ ?. ആരണ്യകങ്ങളിൽ ഏകയായി ത്രേതായുഗ നിലാവണയും വരെ…

കുഞ്ഞിളം കാറ്റിൻതലോടലിൽ പൂവിൻകവിൾപ്പൂ ചുവന്നുപോയല്ലോ! വണ്ടൊന്നു മൂളിയെ-ത്തുമ്പൊഴേയ്ക്കായതിൽതേൻകുടം തുള്ളിത്തുളുമ്പി! തങ്കനൂൽ പാവുന്നസൂര്യന്റെ നേർക്കതിൻഗന്ധം നിവേദിക്കയായി! പയ്യെ കിളിപ്പാട്ടുകേൾക്കെമദോന്മത്തയായിട്ടുനൃത്തംചവിട്ടി! ചന്ദ്രികാലോലമാംയാമം വിളിക്കവേതന്നെ സമർപ്പിക്കയായി! കണ്ടൂ പ്രഭാതത്തി –ലാവർണ്ണ പൂർണ്ണിമകാറ്റിൻകരത്തിൽ സുഗന്ധം…..( എന്നാൽ മിഴിക്കോൺവഴിഞ്ഞെന്നമട്ടിലാണത്രേ പ്രഭാതം ചിരിച്ചൂi). ഹരികുങ്കുമത്ത്.

കാണുന്ന മാത്രയിൽ തന്നെ ആരെയും കണ്ണീരണിയിക്കുന്ന ചിത്രമാണിത്. മരിച്ചുകിടക്കുന്ന തന്റെ പ്രാണനാഥന്റെ അരികിലായ് വാവിട്ട് നിലവിളിക്കുന്ന ഒരു ഇണക്കിളിയുടെ ചിത്രം…നിസ്സഹായയായ ആ പക്ഷിയുടെ സങ്കടം അവിടെയാകെ അലയടിച്ചിട്ടുണ്ടാവും. … അവൻ പകർന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ അവളുടെ നെഞ്ചു തകർത്തിട്ടുണ്ടാവും.ഒന്നായ് കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം…

യുദ്ധം നടക്കുന്നു.വീടിന്റെയുളളിൽ ,ചുവരിൽപലയിടത്തായിവിള്ളലുകൾ,പൊട്ടിയടരുവാൻവെമ്പുന്ന നിറങ്ങളുംകണ്ണുനീർ വീഴ്ത്താതെകരയുന്ന ചുമരും. അഹങ്കരിച്ചിരുന്നുഎത്ര ഉറപ്പാണെൻചുമരുകൾക്ക് ,ഭാരം ചുമക്കുമെൻചുമലുകൾക്കും ..!ചായം പുരട്ടി മെരുക്കിയഅന്തർമുഖത്വമാംചിന്തകൾക്കും ,ചിന്തേരിട്ടുറപ്പിച്ചചിരികൾക്കും ,കെട്ടിപ്പുണർന്നുറങ്ങിയനാളുകൾ ,കുറയാതിരിക്കുവാൻമിനുക്കിയഭാവങ്ങൾക്കും. ! അതിരുകൾമാന്തുവാനെത്തുന്നുചിന്തകൾ ,അടിയുറപ്പുള്ളസ്നേഹത്തെയുരുക്കുന്നു.ആരോടുമെന്തെന്നുചൊല്ലുവാനാകാതെനീറിപ്പുകഞ്ഞുകരയുന്നെൻ മാനസം. ഇത് പൊയ്മുഖം.അടർത്തുവാനാശിച്ച –ടരാടിത്തളർന്നുഞാൻ.പായൽ വളരുന്നചിന്തയിൽ,ചിത കൂട്ടിയുറങ്ങുന്നുഞാനിപ്പോഴും .ഒരു വിതുമ്പൽഒരു ചൂണ്ടുവിരൽഒരു കണ്ണീർക്കണം ,ഒരു…

മിക്കപ്പോഴും മിണ്ടാതിരിക്കുന്നത്മറുപടി ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല ..നീ തോൽക്കാതിരിക്കാനാണ് ! നീ രാജാവ്,പെരുംനുണകളുടെ ചീട്ടുകൊട്ടാരംപണിയുന്നവർക്കിടയിലെകരുത്തനല്ലാത്ത വിഡ്ഢിയായ രാജാവ്. ഹേ മൂഢനായ രാജാവേ,സത്യത്തിന്റെ ചെറുകാറ്റിൽ പോലു൦താഴെവീഴുന്ന ഈ ദുരന്തത്തിൽനിന്നു൦നന്മയുടെ തൂവൽസ്പർശവുമായി നേരിന്റെ പ്രകാശത്തിലേക്കിറങ്ങി വരൂ… നിന്നെ വാഴ്ത്താൻനിനക്കന്ന് കാവൽമാലാഖമാരുണ്ടാകുംനിനക്കു ജയ് വിളിക്കാനുംനിനക്കായി ഉയിര് നൽകാനുംപ്രജാസഹസ്രങ്ങളുണ്ടാകും. ഒരു…

നിഴലിനെ സ്നേഹിച്ചപെൺകൊടി ഒരുനാൾസൂര്യനെ നോക്കി തപസ്സിരുന്നു….തീക്കനൽ പായിച്ചസൂര്യന്റെ മാറിലെതേങ്കനി കൊണ്ടവൾ കൺ തുടച്ചു. കണ്ണുകൾ പിന്നെആർദ്രമായതിനുള്ളിൽആവാഹനങ്ങൾ തൻഅനുഗ്രഹമായ്.. അന്നുതൊട്ടിന്നവൾ നോക്കുംകിനാക്കൾ എല്ലാം കണ്മുന്നിൽ പുഞ്ചിരിച്ചു … !ഒരുനോക്കു കാണുമ്പോൾകാണുന്നകൺകളിൽസ്നേഹക്കടൽ ജ്വാലകൂട്ടിരിപ്പായ് വീണ്ടും ചിരിച്ചവൾ നിഴലിനെനോക്കി സ്നേഹക്കടലിൽഅവൻ പ്രകാശമായി…… ഒരുനോക്കു കണ്ടവൻപിന്നെ കണ്ടില്ല…..പിന്നെങ്ങോ…

പൊട്ടിച്ചിരിച്ചെൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട നീപൊട്ടിക്കരയുന്നതെന്തിനാണ്തൊട്ടുതലോടിയ ഓർമ്മയിലിന്നു നീതൊട്ടാൽ പൊള്ളുന്നുവോ, തപിച്ചിരിക്കുന്നുവോ കെട്ടുകാഴ്ചകളൊക്കെ മിഥ്യയാണെന്നു ഞാൻതൊട്ടു തലോടി പറഞ്ഞതല്ലേപോകണം നാളെ, ഇവിടെ നിന്നെല്ലാരുംപോകുമ്പോ ഞാനും നിന്നെ കൊണ്ടു പോണോ ഓർമ്മിച്ചിടേണ്ട ഒരിക്കലും എന്നെ നീഓർക്കുക ശിഷ്ടമാം ജീവിതത്തെശിവമൊന്നു നേടട്ടെ എന്നാത്മാവു പോകട്ടെശിവാനന്ദനല്ല ഞാൻ…

നീയെന്ന പരാവാരത്തിലലിയാൻവെമ്പിയാർത്തൊഴുകിയെത്തുമൊരുപാവം കുഞ്ഞരുവിയല്ലോ ഞാൻ നാം കണ്ടറിഞ്ഞ നാളതു മുതലിന്നു വരെനിന്നെ മാത്രമോർത്തു ജീവിച്ചിടുന്നീപാരിതിൽ തുളസിക്കതിരിൻ വിശുദ്ധിയിൽ തുമ്പപ്പൂവിൻചാരുതയോടെ നിന്നിടുമ്പോഴതാ തെളിയുന്നുനിറദീപമായി നിന്മുഖമെന്നകതാരിൽ. ഒരു മന്ദസമീരനായെൻ കുറുനിരകളെ തഴുകിത്തലോടി മറയുമ്പോളറിയുന്നു നിൻ സാന്ത്വനഭാവം.പഞ്ചഭൂതങ്ങളായി പ്രകൃതിയാമ്മയെ തൊട്ടുഴിഞ്ഞു നിന്നീടുമ്പോളറിയുന്നുവല്ലോ നിൻ മാസ്മരഭാവം. എങ്ങു…