Category: കവിതകൾ

വൈഗ ക്രിസ്റ്റി* ആത്മാവിൻ്റെആഴമുള്ള രണ്ടു കണ്ണുകൾ കൊണ്ടാണവരെഞാൻ കണ്ടത്പുലരുന്ന ആകാശത്തിൻ്റെനിഴൽ പോലൊരുവൾനഗരത്തിലെമാലിന്യം നീക്കുന്ന സ്ത്രീയായിരുന്നുഅവർആരും നോക്കിനിന്നുപോകുന്നത്രസുന്ദരിയായിരുന്നില്ല അവർഉപേക്ഷിച്ചു പോയതോ ,രോഗിയോ,മറ്റൊരുവളുടെ കാമുകനോആയ ഭർത്താവുള്ളഏതൊരുവളുടെയുമെന്ന പോലെഅവളുടെ കണ്ണുകളിൽഒഴുകിത്തളർന്നൊരു പുഴയുണ്ടായിരുന്നുഅവളുടെ നോട്ടത്തിൽ നിന്നുംരണ്ടു സൂചികൾ നീണ്ടു വന്നിരുന്നുഒരു പൊതിച്ചോറിനോവിലകുറഞ്ഞ ഒരു മിഠായിക്കോഒരു കീറയുടുപ്പിനോ വേണ്ടിനാണമില്ലാതെവഴക്കടിക്കുകയുംകാറിക്കരയുകയുംപരസ്പരം…

സുദർശൻ കാർത്തികപറമ്പിൽ* ഇരുൾമൂടി,രാക്ഷസതാണ്ഡവമാടുന്നൊ-രീയുലകിലിത്തിരി വെളിച്ചം പകർന്നിടാൻ ,ഇനിഞാ,നുറങ്ങാതുണർന്നിരുന്നോമലേ-യൊരുകവിതകൂടിക്കുറിക്കട്ടെയാർദ്രമായ്..പകലിരവുകൾ വന്നുപോയതറിയാതെയെൻഹൃദയഘടികാരത്തുടിപ്പിലെഴുമതിതപ്ത-ഭാവനകൾ കോർത്തുഞാനെഴുതുന്നിതൊരുനവ്യ-ഗീതാമൃതം സുകൃതമന്ത്രാക്ഷരങ്ങളാൽഇവിടെ ഞാനാരു,നീയാരെന്നചോദ്യശര-മേതേതുമില്ലാതെയാദർശധീരനാ,യദ്വൈതചിത്തനാ-യാഗോളചിന്താശതങ്ങൾപുലർത്തി,യു-ജ്ജീവന കേളികളാടും മനുഷ്യന്റെദൈന്യനിശ്വാസങ്ങൾ കണ്ടുകണ്ണീർതൂകി-യൊരുമാത്രവീണ്ടുമൊരുമാത്രഞാൻ പാടട്ടെ –യെല്ലാം മറന്നാത്മതന്തിയിൽ വിരൽതൊട്ടു,നല്ലൊരുനാളെയ്ക്കുവേണ്ടി സുസ്‌നിഗ്‌ദ്ധമായ്.ഹേ,ജഗദംബ,നിൻമുന്നിൽ ശിരസ്സുനമിച്ചു,നിരാലംബചിത്തനായ്,നിസ്തുലഭാവനായ്നിർമ്മമത്വംപൂണ്ടു,സത്യവും ധർമ്മവും നീതിയു-മൊന്നുപോലാരിലും പുലരുവാൻ,താമസഭാവങ്ങളുള്ളിൽനിന്നകലുവാൻ,ശതകോടിയർച്ചനാമന്ത്രങ്ങളുരുവിട്ടു,തിരു-രൂപമുള്ളിൽപ്രതിഷ്ഠിച്ചുനിൽപ്പുഞാ-നൊരുകെടാദീപംകണക്കെത്തെളിഞ്ഞുകത്തി,സ്മൃതിസാന്ത്വനഭാവസൗന്ദര്യമാർന്നങ്ങനെ.വേദാന്തികൾ,ധർമ്മമീമാംസകർ,കർമ്മപാതകൾ സംശുദ്ധമാക്കിമാറ്റേണ്ടുവോർഇപ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നാടിയിടിപ്പുകൾനിത്യവും കാതോർത്തുകേൾക്കേണ്ടുവോർവൃഥാ-യെന്തിനിന്നൂതിക്കെടുത്തുന്നുസംസ്കൃതി?പ്രാണന്റെവേദനയൊരിറ്റു മറിയാത്തവർ-ക്കാവുമോ,വാഴ് വിൻ സമസ്യരചിക്കുവാൻആഴിയുമൂഴിയുമാകാശവുംകട-ന്നാരമ്യഭാവസൗരഭ്യം പൊഴിക്കുവാൻ?ഒന്നല്ലി,നമ്മളൊരേവായുശ്വസിച്ചു,വിണ്ണിലെ സൂര്യാംശുധാരനുകരുവോർ.അറിയുന്നുഞാൻ,സ്വാർഥ…

രാജശേഖരൻ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ* നല്ലവരാക്കുവാനെത്രയോ പേർ വന്നുനമ്മോടരുൾചെയ്തെത്രയോ കാര്യം.നന്മ നിറഞ്ഞവരായ് നമ്മെ കാണുവാൻദൈവാവതാരങ്ങൾ വന്നു മണ്ണിൽ! എന്നിട്ടുമിനിയും നന്നായതില്ല നാംഎന്താണു ഹേതുവെന്നാർക്കറിയാം?അത്യന്തദുർബലമർത്ത്യമനസ്സുമാ-യെന്തിനു ദൈവമവതരിച്ചു! സ്രഷ്ടാവിനില്ലാത്ത വൈശിഷ്ട്യമെങ്ങനെസൃഷ്ടികൾക്കുണ്ടാവും ദൈവങ്ങളേ? നീ തന്നെ കാര്യം, കാരണവും സർവ്വത്രനീചപൂതമായെല്ലാം ഗ്രസിച്ചു! നീ മാത്രമുത്തരവാദി മനുഷ്യൻ്റെനിർമ്മലചിത്തം കറുപ്പിച്ചു നീ!…

വൃന്ദ മേനോൻ 🌺 ആരുടെ കാശ്മേരമിതു കണ്ണീരിലച്ചാ൪ത്തുകളിൽ രക്തം ചിന്തിയ കാശ്മേര൦.തുഷാരമുതിരു൦ കരളുറയു൦ കാശ്മേര൦.കനകാഭിലാഷങ്ങളിൽ കത്തു൦ കദനങ്ങൾ,ചുടുനെടുവീ൪പ്പുകളിൽ തന്റെ വേരുകൾ മുറിഞ്ഞ വിലാപങ്ങൾ.മാതൃഭൂ വിട്ടോടു൦ മനുജന്റെ മനസിലെ മഞ്ഞുറവകൾ വറ്റിയ കാശ്മേര൦.ആയിരം മുറിപ്പാടുകളിൽ, ഒലിക്കുന്ന ചോരയിൽ ഒരമ്മ നില്പൂ, ഭാരതാ൦ബ നില്പൂ.വിഭജനമന്ത്രങ്ങളാൽ…

പള്ളിയിൽ മണികണ്ഠൻ* വിലകുറഞ്ഞതാണെങ്കിലുംഒരു പൂച്ചെണ്ട്നീ എനിയ്ക്കായി കരുതിവയ്ക്കുക.നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ട,നീയാഗ്രഹിക്കുന്ന,നിനക്കുവേണ്ടിയെഴുതുന്നഎന്റെ ഏറ്റവും നല്ല ‘കവിത’വരാനിരിക്കുന്നതേയുള്ളൂ.!!!!ഒറ്റവരിയിൽതീർത്തആ ‘കവിത’അന്ന് നീഒന്നിലേറെത്തവണവായിച്ചുറപ്പിക്കണം.പിന്നെയാ പൂച്ചെണ്ട്ഈ കവിതയിൽ വയ്ക്കുക.!പുറത്തുകാണിയ്ക്കാൻമാത്രമായി കരഞ്ഞ്,പിരിഞ്ഞുപോകുംമുമ്പ്ചിരി മറച്ചുവച്ചുകൊണ്ട്ആ ‘കവിതയ്ക്ക്’ നീ‘മറവി’യെന്നൊരുശീർഷകം കൂടിയെഴുതണം.!അവസാനത്തെ ആണികൂടിഎന്നിൽ തറച്ചുകയറിക്കഴിഞ്ഞാൽ‘പുത്തൻ മേച്ചിൽപ്പുറ’ങ്ങളിലേക്ക്കുതിച്ചുപായാൻപിന്നെ നീ സ്വതന്ത്ര.!!!

സാബു കൃഷ്ണൻ* പണ്ടു ഞാൻ വന്നുനിന്റെ ഗ്രാമ വിശുദ്ധി തേടിപരുത്തിക്കളം ബോട്ടു ജെട്ടിഎത്രയോ വട്ടം നീ കയറിയിറങ്ങിയ ,നിന്റെ ആറ്റു തീരം.ഞാൻ വരുമ്പോളാ പാലമുണ്ട്അതു നിന്റെ വീടിന്നടയാളംപാലത്തിനു പേര്‌ പരുത്തികളം.അവിടെയെനിക്കൊരുചങ്ങാതിയുണ്ട്എന്റെ പരിചയക്കാരനവൻഅവനോടു ഞാനന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടുപോകൂയെന്നെആ വീട്ടിലേക്ക്കാണണമെനിക്കാ മഹാനടന്റെ വീട്.അവന്റെ പിന്നിലായിഞാൻ നടന്നുദേവീ…

രചന :- ബിനു. ആർ. ഓർമ്മയിൽ ജ്വലിക്കുന്നൂഒളിമങ്ങാത്ത കൗതുകംവിശാലമാം താമരപ്പാടത്തിൻവിസ്തൃതമാം ഇങ്ങേച്ചെരുവിൽതറ്റുടുത്തുനിൽക്കുമാതെങ്ങിൻതോപ്പിനുനടുവിൽമുത്തശ്ശൻതീർത്തൊരാനാലുകെട്ടിൻ പ്രൗഢമാംഎൻതറവാട്ടിൻമൗനചിത്രം.അതിന്നെലുകയിൽകൈയാട്ടിനിന്നാർത്തു-ചിരിക്കുന്നൂ വേലിപ്പരുത്തിയുംകടലാവണക്കും ചേലുള്ളതൂക്കം ചെമ്പരത്തിയുംകൊങ്ങിണിയും നല്ലവടുകപ്പുളിയൻ നരകവും.ഉണ്ടുഞങ്ങളഞ്ചാറുതായ്‌ –വഴിക്കാർ സമാനകളിടതൂർന്നബാല്യത്തിൻതുള്ളൽമനങ്ങൾകളിയാട്ടക്കാർ റബ്ബർപന്തുപോൽതൊത്തിച്ചാടുന്നവർതാമരവിടരുംപാടത്ത്കാത്തിരിക്കുന്നൂ, തെറ്റാലിയിൽഉരുണ്ടകല്ലുമായ്, വന്നിരിക്കുംഇരണ്ടകളെ പിടിക്കാൻ.ചില്ലറവായ്‌നോട്ടക്കാർമുത്തശ്ശൻതൻപിണിയാളുകൾവന്നുനിന്നുകിന്നാരംപറയാറുണ്ടെപ്പോഴുംപാടത്തെവെള്ളത്തിൽമത്സ്യത്തേരോട്ടങ്ങൾനടക്കാറുണ്ടെപ്പോഴുമെന്ന്ചൂണ്ടയിടലിൽ വിദഗ്ദ്ധരാകുംകൊസ്രാക്കൊള്ളികൾചട്ടംകേറ്റും ഞങ്ങൾവാലില്ലാ മരംകേറികളെ.മുത്തശ്ശനെന്നനാമഥേയത്തിൻപരാക്രമശാലിയെ പൂട്ടാൻമത്സ്യങ്ങളെപ്പിടിക്കരുതെന്നകല്പനയെ കല്ലേൽപ്പിളർക്കാൻഞങ്ങൾ വാല്യക്കാരെ-യിളക്കാൻ കച്ചകെട്ടിയിറങ്ങി-യവർ കോലാട്ടക്കാർ.തൊടിയിൽ താഴത്തേതിൻചാരേവിളങ്ങീടും…

ഓ ഹരിശങ്കരനശോകൻ* കുഞ്ഞ് വീട്ടിൽ വന്ന്നിക്കറൂരിയപ്പൊൾഇളംതുടകൾക്ക് കുറുകെകരിനീലപ്പാടുകൾഎന്താ കുഞ്ഞേഎന്ന് ചോദിച്ചപ്പൊൾമിസ് തല്ലി എന്ന് പറഞ്ഞുഏത് മിസാ കുഞ്ഞേ തല്ലിയെഎന്ന് ചോദിച്ചപ്പൊൾസോഷ്യൽ മിസ് എന്ന് പറഞ്ഞുസോഷ്യൽ മിസെന്തിനാ കുഞ്ഞേ തല്ലിയെഎന്ന് ചോദിച്ചപ്പൊൾപുതിയ ഹാജർ ബുക്കിൽപേര് കാണാത്ത കൊണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞുപഴയ ബുക്കെവിടെ പോയ്എന്ന് ചോദിച്ചപ്പൊൾഅത്…

Shihabuddin Purangu* പിറക്കാതെ പോയവനേഉമ്മയുടെ മടിത്തട്ടിനെ ,അവളുടെ കരുതലാഴങ്ങളെഅറിയാതെ പോയവനേനോവുപർവ്വങ്ങളേറെയാംഗർഭം ചുമന്നൊടുവിലായ്നിൻ കുഞ്ഞുകരച്ചിലിൽ വിരിയേണ്ടു-മമ്മ തൻ ആത്മനിർവൃതിയാമിളംനിലാവിനിടം നൽകാതെ പോയവനേമരുഭൂമിയുടെ താപവുംമരുപ്പച്ചയുടെ ആർദ്രതയുമുള്ളഎന്റെ നെഞ്ചുകൂടിൻചൂടും ചൂരുമേറ്റുറങ്ങാൻവിധിക്കാതെ പോയവനേഎന്റെ മരുയാത്രകൾക്ക്തണലും തണുപ്പുമാകാൻകനിയാതെ പോയവനേനിൻ ചിരിക്കൊഞ്ചലുകൾക്കായ്നോമ്പുനോറ്റിരുന്ന മാനസങ്ങളിൽനിത്യനോവിൻ നീരദംപടർത്തി മറഞ്ഞു പോയവനേനിമിഷാർദ്രങ്ങൾ പോലുമരുളാതെഗർഭപാത്രത്തിനിരുട്ടിൽ നിന്ന്ഖബറിനിരുട്ടിലേക്ക്നേരെ…

സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ* എന്നോ,തുടങ്ങിയ യാത്രതന്നന്ത്യമി-ങ്ങെന്നെന്നറിഞ്ഞിടാതേവം;ഏതോവിദൂരമാം തീരത്തിലേക്കെന്റെചേതസ്സുയർന്നേറിടുന്നു!സൃഷ്ട്ടിതന്നുൾപ്പൊരുളെന്തെന്നു ചിന്തിച്ചുദൃഷ്ടി മിഴിച്ചഹോ,നിൽക്കേ;ഞെട്ടറ്റുപൂവിന്നുമുൻപേ പൊഴിയുന്നമൊട്ടുകളെത്ര ഞാൻ കണ്ടു !ഞാനെന്ന ബോധത്തിൽ നിന്നുയിർപ്പൂ സർവ-മാ,നർമ്മഗീതികൾ പാടി!ആവുന്നതാർക്കതിന്നാന്തോളനങ്ങളെ-യാവോ,നിഷ്പന്ദമാക്കീടാൻ?ജീവന്റെ ഭാവപ്പകർച്ചകളോരോന്നു-മാവിലമേതും മറന്നേൻഓർക്കുന്നിതത്യത്ഭൂതപ്രേമസൗരഭംഓർത്തിടാനാവുകില്ലേലും!കാലമച്ചങ്ങലക്കണ്ണികൾകൊണ്ടെന്നു-കാലുകൾബന്ധിച്ചിടുന്നോ,അന്നോളമീയെന്റെയാത്രയഭംഗുരംമന്നിലീഞാൻ തുടർന്നീടുംജീവിതമാം നിലക്കണ്ണാടിയിങ്കലെൻ,പാവന സ്വപ്നങ്ങളൊന്നായ്,ബിംബിച്ചുനിൽക്കുന്നിതാത്മസമാഗമ-കാംബോജി രാഗങ്ങൾ മീട്ടി!ആരേ,നിയോഗിച്ചു,ഭൂമിയിൽ വിശ്വൈക-സാരങ്ങളോരുവാൻ നമ്മെ?ആയതിൻ മുന്നിലായാദരവോടതി-കായരായ്തന്നെനാം നിൽപ്പൂഒന്നേ,യറിഞ്ഞിടാനുള്ളു,നമുക്കുള്ളി-ലൊന്നിന്നമൂർത്ത സങ്കൽപ്പം!ഇന്നിൻ വിഹായസ്സിൽ പാറിപ്പറന്നതു,നന്നായറിവു,നാമാർദ്രം.