Category: കവിതകൾ

രോഷവൃഷ്ടി.

കവിത : സതി സുധാകരൻ പൊന്നുരുന്നി.* കാശിത്തുമ്പകൾ മിഴികൾ തുറന്നുചിങ്ങപ്പുലരിയെ വരവേൽക്കാനായ്ഓരോ ദിനവും ആഘോഷത്താൽപൊന്നിൻ ചിങ്ങം പൂവിളിയോടെകന്നിക്കൊയ്ത്തതു തീരും മുമ്പേതുലാവർഷ പെരുമ്പറ മുഴങ്ങി !കരിമേഘങ്ങൾ ആർത്തു ചിരിച്ചുതുള്ളിയ്ക്കൊരു കുടം നീളെ ചരിഞ്ഞുഭൂമിയിലേയ്ക്കവൾ പെയ്തു തിമിർത്തു .തോടും , കുളമതു കാട്ടാറൊന്നായ് !നെൽ…

മകനേ

ദിൻഷ എസ്* മകനേ നിന്റെ കണ്ണിലാണെന്റെകണ്ണെന്ന് നീ അറിയുകകഴുകരാണെങ്ങുംചെറുക്കുവാൻ നിൽക്ക വേണ്ടകാലം കനിയാത്ത അറിവായ് വളരുകകാലവർഷത്തെ പുഴപോൽഒഴുകി പരക്കുകഎരിയുന്ന ചിന്തയിൽ മുറുകുന്നവേദനകൾ മറക്കുകരാത്രിയുടെ തിരികെടുന്നേരംപകലായ് പുനർജനിക്കുകഓരോ കിനാവിലുംനീ നിന്നോർമ്മ പുതുക്കുകനിനക്ക് നീ മാത്രമെന്നോർക്കുകവഴി പിഴച്ചൊഴുകുന്ന വിപ്ലവമില്ലാ ചിന്തകളെങ്ങുമെന്നോർക്കുകകറകളഞ്ഞ ചിന്തകൾവിലയില്ലാ കാലമെന്നറിയുക.വളർത്തുക വളർത്തുകനിന്നുണർവിനെ…

“ഒരു പരാജിതൻ്റെ ആത്മഗതം “

ജോയി ജോൺ പണ്ടേ ഞാൻ പരാജിതനൊര് പര്യായമാണ് ,ഏത് സദ്യയ്ക്കിരുന്നാലും നടുവ് പൊട്ടിയഇല കിട്ടുന്നവൻ,ചൂഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന പുളിശേരീം സാമ്പാറുംഉജാല വെളുപ്പിച്ച വേഷ്ടിയിൽ,മഞ്ഞ ഏഷ്യാഭൂഖണ്ഡം വരയ്ക്കുമ്പോൾ,നിസ്സഹായനായ് ഇരുന്നു കൊടുക്കുന്നവൻഎൻ്റെ പപ്പടം മാത്രം പറപറന്ന് അങ്ങേ –പ്പന്തിയിരിക്കുന്നവൻ്റെ എച്ചി,ലിലയിൽകുത്തി നിൽക്കുംഞാൻ തിന്നുന്ന പഴത്തിൽ മാത്രമുള്ളവെള്ളപ്പുഴുക്കൾ എന്നെ…

കാശിത്തുമ്പകൾതൊഴുതുവലംവെച്ചുനിൽക്കുംപത്തുമണിപ്പൂക്കളുടെ വീട്

അശോകൻ പുത്തൂർ* സ്വപ്നങ്ങൾക്കുംഓർമ്മകൾക്കുമിടയിലൂടുള്ളകരിങ്കാല വരമ്പിലൂടെയാണ്നിറയെ പത്തുമണിപ്പൂക്കൾകുടചൂടിനിൽക്കുംഅവന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്കുള്ള വഴി.പാതയ്ക്കിരുപുറവുംകവിതകളും പാട്ടുംപൂചൂടി കതിരിട്ടുനിൽപ്പുണ്ട്ഇന്നലെവരെകിനാക്കൾ തൊഴുതുവലംവച്ചെത്തുംതുമ്പികളുടെയും ശലഭങ്ങളുടെയുംകുളിക്കടവായിരുന്നു ഈ വീട്……….നീരുതരേണ്ടവൻ മരണപ്പെട്ടെന്നറിഞ്ഞ്തേങ്ങിക്കരഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട് നാലുമണിപൂക്കൾ.പോസ്റ്റുമോർട്ടം കഴിഞ്ഞെത്തിയആംബുലൻസ്നോക്കിദെണ്ണിച്ചുനിൽപ്പുണ്ട് പടിക്കലെപ്ലാവ്.മഞ്ചയും കോടിയുംകണ്ട്കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കുന്നുണ്ട്നന്ത്യാർവട്ടങ്ങൾ……….വിശപ്പ്സഹിക്കാതെഅതിരിലെ മാങ്കൊമ്പിൽബലികാത്തിരിപ്പുണ്ട്വൈലോപ്പിള്ളിയുടെ കാക്കകൾ.വാടിനിൽക്കും കരിംതെച്ചിയെകൃഷ്ണത്തുളസി തിരുമ്മിമാമൂട്ടുന്നുണ്ടൊരശോകംരാത്രി ഏറെയായിട്ടുംഅവനെക്കാണാഞ്ഞ്മുറ്റത്ത് മുട്ടുകുത്തിനടപ്പുണ്ടൊരു പിച്ചകത്തൈകരഞ്ഞു കണ്ണുകലങ്ങിയകണ്ണാന്തളികളെകണ്ണെഴുതിക്കുന്നു ചെണ്ടുമല്ലികൾമരണവീട്ടിൽചെമ്പരത്തിയാണ് ഇന്നരിവെപ്പുകാരി.ഒതുക്കലും തുടയ്ക്കലുമൊഴിയാതെവാടാമല്ലികൾ.പാതയോരത്തെചെടികളും…

അവൾ

ബീഗം* നിന്നെ ഞാനൊന്നു കുറിക്കട്ടെനിസ്സഹായവസ്ഥയുടെ മണലാരണ്യത്തിലുംനിർലോഭമായികുളിർ കാറ്റ് വീശിയവൾചുട്ടുപഴുത്ത വേനലിൽഉരുകിയപ്പോൾ തണൽമരമായി തലോടിയവൾകാറൊഴിഞ്ഞയാകാശമാകുവാൻ കനവിലെ സൂര്യനെകാത്തിരുന്നവൾനെയ്തുകൂട്ടിയ സ്വപ്നങ്ങൾചുമക്കാൻ ഉദരം അനുവാദം കൊടുക്കാത്തവൾഎങ്കിലും നിർവൃതിയണഞ്ഞ നിമിഷങ്ങളെതാരാട്ട് പാടി ഉറക്കാറുണ്ട് വഴിയരികിൽ കാത്തിരുന്നപീളയടച്ച കണ്ണുകളുംചിറകുകൾ നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുംപറക്കാൻ മോഹിച്ച ‘കിളിയുടെ മധുര ഗീതവും അവളെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നുഅശാന്തിയുടെ…

കാപട്യം.

ഡോളി തോമസ് കണ്ണൂർ✍️ തൂലികത്തുമ്പിലേയ്ക്കാവാഹിക്കാൻ കരുതിയ വാക്കുകൾമൗനത്തിന്റെ മടിശീലയിൽ കനം തൂങ്ങുന്നു. മൂല്യച്യുതിയിലമർന്നസമൂഹത്തിന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക്വാരിയെറിയാൻ കാത്തുവെച്ചവ. വിറയ്ക്കുന്ന വിരലാൽഞാൻ തൂലിക യെടുക്കുന്നു.ചാട്ടുളി പോലൊന്നു സ്വന്തം മുഖത്തേയ്ക്കും വീഴാം എന്നുള്ള ഭീതിയിൽഓരോ വാക്കും സൂക്ഷ്മതയോടെ എടുത്തുമാറ്റുരച്ചു ഭംഗിയായി ചേർത്തു വയ്ക്കുന്നു. മനസ്സിലെ കപട്യത്തെ…

💋 സദാചാരപാഠങ്ങളുടെ ചാരം! 💋

രചന : സെഹ്റാൻ*💋 ഞാനൊരു ഗാനമാലപിക്കുകയാണ്.ബാത്റൂമിലെ മൂത്രത്തോടൊപ്പംമഞ്ഞകലർന്ന് അത്സ്വീകരണമുറിയിലേക്കൊഴുകുന്നു. പൊടുന്നനെ,ജാലകത്തിലൂടെ പറന്നെത്തിയവളഞ്ഞുകൂർത്ത നഖങ്ങളും,വീതിയേറിയ ചിറകുകളുമുള്ളകാക്കകൾ എന്നെ പുറത്തേക്ക്കൊത്തിവലിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. പാറപ്പുറത്തെ വെയിലിൽ ഞാൻതലച്ചോറിന് തീകൊളുത്തിനീലപ്പുകവളയങ്ങൾ തീർക്കുന്നു.നഗരത്തിലെ ഇരുണ്ട മദ്യശാലയിൽലഹരിയുടെ ചില്ലുഗ്ലാസിലേക്ക്കൂപ്പുകുത്തുന്നു. ഇടുങ്ങിയ ലോഡ്ജ്മുറിയിൽമദ്യത്തിന്റെ നിറമുള്ളൊരുഗണികയുടെ നഗ്നമേനിനക്കിത്തോർത്തുന്നു.അവളുടെ മുതുക് പോലെപരന്നുകിടക്കുന്നൊരു മൈതാനത്ത്ആൾക്കൂട്ടമൊരു യുവതിയെവിചാരണ…

കപടസത്രങ്ങൾ

ഹരിദാസ് കൊടകര ✍️ ആത്മാദരങ്ങളായ് വർഷിച്ചകാലപർവങ്ങളത്രയും തക്കംനയത്തിൻ കണ്ണഴിയും വരെഏതും കപടമില്ല കളവുമില്ലഒന്നായെണ്ണാൻ തുടങ്ങുംവരെനീളും കപടസത്രത്തിന്റെസ്വപ്ന ചാക്കൂളുകൾ നാഗരികമഗ്നിയിൽബന്ധവും ബാന്ധവുംവേരുറച്ചില്ലിതുവരെസൗമ്യസമാനരായ്നില്പുണ്ട് ബഹുജനംതാതനെ തള്ളയെ തള്ളുന്ന“തന്നിച്ഛ പൊന്നിച്ഛ”വിറയൽ മിടിപ്പുകൾചൊല്ലിയും നുള്ളിയുംതല്ലിയും തള്ളി നാംമലങ്കടല പൊട്ടിച്ചുകാടും കരേറുന്നപാടവം വീഴ്ചകൾ നാടുപോക്കിനായ് നാളും നടന്നുഞെരുക്കം പ്രാണമന്ദിപ്പുണർത്തിആവലാതികൾ…

ആത്മരോദനം

സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ* ആരറിയുന്നീ മന്നിൽ മാമക-ഹൃദയവിശാലതയെ,നേരുതിരും തൂമിഴികൾ നീട്ടി,നേരിലണഞ്ഞരികെ!ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയെങ്കിലുമച്ചൊടി-യിണയിൽ വിടർത്തീടാൻ;കഴിഞ്ഞിടാത്തോർക്കെങ്ങനെയായിടു-മായതറിഞ്ഞീടാൻ!ഒരമ്മതന്നുദരത്തിൽ ജനിച്ചോ-രാണെങ്കിൽപോലും,പരസ്പരം പടവെട്ടിമരിപ്പതു-കാണുകയല്ലീനാം!ചിടയും നീട്ടിവളർത്തി കുടുംബം;പാടെയുപേഷിപ്പോർ,പടുതയൊടെത്തുന്നൂ, തറവാട്ടിൻഭാഗംവച്ചീടാൻ!ജൻമം നൽകിയൊരച്ഛനെ,യമ്മയെ,മറന്നിതെന്നെന്നുംകൻമഷമൊരു തെല്ലില്ലാതിന്നവർനേടുകയാണു ധനം!ഭോഗികളല്ലോ,ധനമാർഗങ്ങൾതേടി നടക്കുന്നു!യോഗികളായതറിഞ്ഞീടാനാ-യെന്തിനമാന്തിപ്പൂ!വേണം വിഡ്ഢികൾ ചുറ്റിനുമൊത്തിരി;ഖ്യാതി പുലർന്നീടാൻനാണമവർക്കില്ലാരുടെ മുന്നിലു-മൊരു ചെറുതരിപോലും!കഴലിണ കുമ്പിട്ടീടാനാളുകൾ,നിരവധിയുണ്ടാകാംഅതുകണ്ടൊട്ടു മദിച്ചീടുകിലോ;നിജ ജന്മം വിഫലം!സമസ്ത ജീവനുമൊരുപോലാത്മ-ശാന്തി പൊഴിക്കേണ്ടോർ;ഗുരുത്വദോഷം…

ഹിമവാൻ

രചന : രഘുനാഥൻ കണ്ടോത്തു കാലത്തിനൊപ്പം പിറന്നവൻകാലരഥചക്രമുരുട്ടിയ സാരഥിഗംഗോത്രിയിൽ നിന്ന് കിനിഞ്ഞിറങ്ങിഗംഗാബ്രഹ്മപുത്രിമാരായ് പരന്നൊഴുകിഗൗരീചന്ദ്രചൂഡ കേളീനിലയമായ്കൈലാസശൃംഗമൊരുക്കിയോൻകാലസാക്ഷിയായവൻ ഹിമവാൻ!ജലധിയിൽ മത്സ്യകൂർമ്മമായ് ജീവൻ തുടിച്ചതുംവരാഹങ്ങളെ കന്മഴുവേന്തി വിശപ്പാക്രമിച്ചതുംനരവംശകേന്ദ്രങ്ങളായ് കിഷ്ക്കിന്ധകൾ പരിണമിച്ചതുംത്രേതദ്വാപരയുഗക്കളരികളായ് ഭാരതംവീരചരിതവേദിയായതുംനിർന്നിമേഷനായ്ക്കണ്ടറിഞ്ഞ നിഷ്ക്ക്രിയനാംകാലസാക്ഷിയും ഹിമവാൻ!!നിഷാദത്ത്വം മാറ്റിയ വാല്മീകങ്ങളുംവിഹഗനിഗ്രഹശോകം രോഷാഗ്നിയായ്ശ്ലോകമായാദികാവ്യപ്രചോദിതമായതുംസാമോദം കണ്ടു പുളകിതനായതും ഹിമവാൻ!മഞ്ഞിൻ കമ്പിളിരോമത്തൊപ്പിയിൽമനോജ്ഞമാം ചന്ദ്രക്കലയും…