സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ* കെട്ടുപോയല്ലോകാലം,കഷ്ടമെന്തുചൊന്നിടാൻദുഷ്ടശക്തികൾ മദി-ച്ചൊട്ടുവാഴുന്നൂ,നീളെ!അമ്മതൻ മുലപ്പാലു-ണ്ടൊരുനാൾ തഴച്ചവർചെമ്മെയ,മ്മാറിൽ കത്തി-യേറ്റിയട്ടഹസിപ്പൂ!അമ്മഹാമനീഷിയാംവാല്മീകിയഹോപാടി,ധർമ്മ വിധ്വംസനംക-ണ്ടൊരുനാൾ കണ്ണീരിറ്റി!‘മാനിഷാദ’യെന്നുച്ചൈ-സ്തരാമാവചസ്സേവം,കാനനാന്തരഗഹ്വ-രോദാരസമസ്യയായ്!വേദനതൻ മുൾക്കുരി-ശേന്തിനിൽക്കുന്നൂ,ലോകംചേതനയെന്തെന്നില്ലാ-തുഴലുന്നഴൽപേറി!വേദവാക്യങ്ങൾ കാറ്റിൽപറത്തിക്കൊണ്ടേ ചിലർ,ഖ്യാതിപൂണ്ടുയർന്നിടാൻവെമ്പൽകൊള്ളുന്നൂ,നിത്യം!മതങ്ങൾ മനുഷ്യന്റെമനസ്സിൽ കുടിയേറി,ചിതതീർക്കുന്നൂ,രക്ത-ബന്ധങ്ങൾ മറന്നയ്യോ!ഇത്തിരിക്കാലം മണ്ണിൽജീവിച്ചുമരിക്കേണ്ടോർ,ഹൃത്തടമെന്തേ,യാറ്റം-ബോംബാക്കി മാറ്റീടുന്നു!മതത്തിൻ പേരിൽ പിടി-ച്ചടക്കുന്നുനാംഭൂമി,മതത്തിൻ പേരിൽ തളയ്-ക്കുന്നതിൽ ദൈവങ്ങളെ!മർത്യനെ,മർത്യൻ കൊല-ചെയ്തിടുന്നതിക്രൂരംമസ്തകം മതഭ്രാന്തിൻതീച്ചൂളയാക്കിപ്പിന്നെ!സൃഷ്ടിതന്നപാരമാംഭാവവൈശിഷ്ട്യങ്ങളെ,ദൃഷ്ടികൾ തുറന്നൊട്ടുസ്പഷ്ടമായ് കാണ്മൂ നമ്മൾചിന്തയിൽ നിന്നുംസ്വയ-മൂർന്നെത്തിടട്ടേ ജീവ-സ്പന്ദനമായ് വിശ്വൈക-സത്യത്തിൻ…