Category: കവിതകൾ

ഇരുൾവീണ വഴികളിലൂടെ

വി.ജി മുകുന്ദൻ ✍️ കത്തിതീർന്ന പകൽവീണുടഞ്ഞു;വെയിലേറ്റു വാടിയതെരുവിന്നോരങ്ങളിൽവിശപ്പുതിന്ന് തളർന്നകണ്ണുകൾഓർമകൾ പുതച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്..!ദുഃഖം കടിച്ചുതൂങ്ങുന്നമുഖവുമായിരാത്രിപടിഞ്ഞാപ്പുറത്തുനിന്നുംതെരുവിലേക്കിറങ്ങുന്നു;പകൽ കൊഴിഞ്ഞ വീഥികൾഇരുൾ മൂടി മയങ്ങാനൊരുങ്ങുന്നു.ഓടിക്കിതച്ച്യാത്ര തുടരുന്ന ജീവിതംകടം പറഞ്ഞ ജീവനുമായ്എരിഞ്ഞു തീരുന്ന പകലിനൊപ്പംവെയിൽ വിരിച്ച് വിയർപ്പാറ്റിഏങ്ങി വലിച്ച്പടികടന്ന് വരുന്നുണ്ട്..!മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിന്റെതിരിനീട്ടികാത്തുനിൽക്കുന്നതിരിയണഞ്ഞ കണ്ണുകൾശ്വാസം നിലച്ച പുകയടുപ്പൂതി-കത്തിയ്ക്കുവാൻകാത്തിരിയ്ക്കുന്നു,കണ്ണിലും മനസ്സിലുമിത്തിരിവെട്ടം തെളിയട്ടെവിശപ്പിന്റെ നഗ്നത…

ജീവിതമൊരു തമാശ.

ജി.രാജശേഖരൻ* തൽക്ഷണമെത്താൻതയ്യാറുള്ളൊരതിഥിക്ഷണനേരദൂരത്തു കാത്തിരിപ്പുണ്ട്. വിളിക്കുകിൽ കേൾക്കുംമുമ്പെത്തുമതിഥി,വിളക്കിൽ പുത്തൻതിരികൾ കൊളുത്തീടും. പൂർണ്ണപ്രകാശം പതിയാത്തലൗകികാലൗകികപ്രതലങ്ങൾ കാണുമാറാകും! എങ്ങും പുഞ്ചിരി പൂക്കുംനിത്യവസന്തം.തേങ്ങലിൻ നേർത്തൊരുസ്വരമെങ്ങുമില്ല. ശാന്തിതൻ മൗനമഹാസമുദ്രങ്ങളിൽമുക്തിതൻ സ്വർഗ്ഗീയതാളലയ സ്വസ്തി! വിശപ്പും വിഷാദവും കാമം ദാഹവുംവിരക്തിയും തൃപ്തിയുംജഡസംജ്ഞകൾ! അറിയാൻ വൈകുംലൗകികസത്യമിതു,അറിവിൻ യന്ത്രംഅതിമന്ദം ചലിപ്പൂ. അതിനാലനുഭവിപ്പൂവതിദുഃഖംആദ്യാവസാനമീ ജന്മംമനുഷ്യന്മാർ! മുൻപിന്നറിയാത്തൊരജ്ഞാതകാലത്തി…

ഉദ്ദം സിംഗ്- (നീണ്ട കവിത)

മംഗളാനന്ദൻ* ( 1919-ൽ ബ്രിട്ടീഷ് പട്ടാളം ജാലിയൻ വാലാ ബാഗിൽ (അമൃത് സർ) നടത്തിയ കൂട്ടക്കൊലയുടെ ദൃക്സാക്ഷി യായിരുന്നു ഉദ്ദം സിംഗ് എന്ന യുവാവ്. അന്ന് പ്രായം 19വയസ്. കരിനിയമങ്ങൾക്കെതിരേ സമാധാനപരമായി പ്രതിഷേധം രേഖപ്പെടുത്താൻ പതിനായിരങ്ങൾ തടിച്ചു കൂടിയ ജനക്കൂട്ടത്തിനു നേർക്ക്…

കവിതയിലെ നായാടി

അശോകൻ പുത്തൂർ* കവിതയിലെനായാടിയാണ് ഞാൻ.ഒടുവിലെ പന്തിക്ക്അവസാന ഇലയെങ്കിലും ഇടുകസദ്യയുംമോറിക്കമഴ്ത്തലും കഴിഞ്ഞ്ചിറിതുടച്ച്നിങ്ങൾ പടിയിറങ്ങുമ്പോൾപൊന്തമറഞ്ഞ് വയറ്റത്തടിച്ച്കവിതയിലെ തമ്പ്രാക്കളെഎന്റെ കവിതേ എന്റെ കവിതേയെന്ന്ചങ്കുപൊട്ടുംകവിതയിലെ കോമാളി.വെട്ടിമൂടുന്നതെങ്കിലും തരികഎച്ചിലുതിന്ന് ചത്തവനെന്ന്പേരുദോഷംവരാം…… സാരമില്ലകേൾവിക്കാരില്ലെങ്കിലുംകവിതചൊല്ലാൻ ഇഷ്ടമാണ്.കവിതയെനിക്ക്ജീവന്റെ കടകോൽ.ചാവുകടലിൽനിന്ന്പ്രാണലേക്കുള്ള പാലം.ചങ്കിലുടഞ്ഞ നിലവിളി.വിണ്ടകലത്തിലെ വറ്റ്……….ഞാൻകെട്ട ആത്മാവിലെതെറിച്ച വിത്ത്.മുറിഞ്ഞകൊമ്പിലെ കൂട്.വേരുകളില്ലാ വൃക്ഷത്തിലെ പൂവ്.കണ്ണേറ്റ കോലം.തീക്കിളി രാപ്പാർക്കും…

പൂങ്കുല

രചന : ശ്രീകുമാർ എം പി* പിന്നോട്ടു പാറുന്ന പക്ഷിയേത്പൂന്തേൻ നുകരുന്ന തേൻകുരുവിപിന്നോട്ടു പോകുന്ന ജീവിയേത്മൺകുഴിയ്ക്കുള്ളിലെ കുഴിയാനആനതൻ മൂക്കിന്റെ പേരെന്താണ്അയ്യേയറിയില്ലേ ” തുമ്പിക്കൈയ്യ് “എങ്കിലണപ്പല്ലിൽ പേരു ചൊല്ലൂഒന്നുമറിയില്ലെ “ആനക്കൊമ്പ് “തച്ചനെപ്പോലെ മരത്തിലാര്കൊച്ചു മരംകൊത്തിയല്ലെയത്അപ്പൂപ്പൻതാടി പറക്കുന്നെന്തെവിത്തു വിതയ്ക്കുവാൻ പോകയാണ്നർത്തനമാടുന്ന പക്ഷിയേത്പീലിവിടർത്തി മയിലല്ലയൊപാട്ടുകൾ പാടിത്തിമർക്കുന്നതൊകേട്ടറിവില്ലെ…

അമ്മപറഞ്ഞ വചസ്സുകൾ

സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ* ‘അമ്മപറഞ്ഞെൻ മകനേ,യെന്നുംനന്മകൾ മാത്രം ചെയ്‌വൂനീനന്മകൾ ചെയ്‌തതി മാനുഷനായി-ട്ടുണ്മയ്ക്കുള്ളുയിരാകൂനീ’പുലരിപിറന്നാലോരോനിമിഷവു-മീലോകത്തിൻ ചെയ്തികളെ,എതിർത്തുതോൽപ്പിച്ചീടാനായ് നിജ,പാതകൾവെട്ടിത്തെളിപ്പുനീഅപ്പൊഴുമാ,മനതാരിൽ മകനേ-യുൾപ്പുളകംപൂണ്ടോർത്തീടൂ,ജന്മം നൽകിയൊരാ,ജഗതീശ്വര-കർമ്മത്തിൻ സുരുചിരഭാവം!ഓർക്കുന്നൂ,ഞാനിപ്പൊഴുമത്തിരു-വാക്കുകളാർദ്രമനന്തംഹാനിർമ്മമ ചിന്താധാരയിൽ മുങ്ങി,ചിന്മുദ്രാങ്കിതനായമലേ!നമുക്കുചുറ്റും കാണ്മതു നിത്യംമനുഷ്യമുഖമാണെന്നാലും,അതിന്റെയുൾമുഖമറിയാനായ്നാംനിതാന്ത ജാഗ്രതയോടേവം;തളർന്നിടാതനുരാഗപ്പൂങ്കുളിർ,ചൊരിഞ്ഞതീന്ദ്രിയ ഭാവനയാൽ,ഉണർന്നെണീപ്പൂ,നവകാവ്യാങ്കുര-ഗാനശതങ്ങളുമായിമുദാ.നിറഞ്ഞ ഹൃദയത്തോടിപ്രകൃതിയെ-യറിഞ്ഞു കാലംനീക്കീടാൻ,അമ്മപറഞ്ഞ വചസ്സുകളോർത്തോർ-ത്തുൻമുഖമങ്ങനെ നടകൊൾവേൻ!

തമസ്സ്

മോഹൻദാസ് എവർഷൈൻ* ജന്മങ്ങളിനിയുമാശിപ്പതെന്തിന്ന് നീ –സോദരാ,ജന്മങ്ങൾ കർമ്മാതിഷ്ടിതം.ഈ ജന്മമെ വ്യർത്ഥമാക്കീടവേ,സ്വർഗ്ഗംകിനാക്കളിൽ നിനച്ചുറങ്ങുന്നവൻ നീ.നേരിന്റെമാർഗ്ഗമെല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചൊരോഗൂഡതന്ത്രം തിരഞ്ഞിങ്ങുഴറവെ അന്യമായീടുന്നരികിലുള്ളൊരു സൗഭാഗ്യമെങ്കിലു-മറിയാതെ മഹാശുന്യതയെ പുല്കുന്നു നീ.കുരുതിക്കളമൊരുക്കി കാത്തിരിക്കവേശത്രുസംഹാരമല്ലാതെന്തുണ്ട് ഹൃത്തിൽവേദാന്തസാഗരം നീന്തികടന്നവരെങ്കിലുംശാന്തിതീരത്തണയുവാനാകാതെയല്ലോ.പ്രണയപിശാചുക്കൾ ചുടുനിണം തേടിഅലയുമൊരു ഭ്രാന്താലയത്തിൽ, കാമംകാവൽ നില്കുന്നു ചെന്നായ്ക്കളെപോൽഹൃദയം തുറക്കാതെ കാതരെ മടങ്ങുകനീമധുരഭാഷണമിത് പാഷാണമെന്നറിയുകസ്നേഹചിരാതുകളൂതികെടുത്തുവാൻഊഴം…

ഒരു തരിയോർമ്മ

കലാകൃഷ്ണൻ പൂഞ്ഞാർ* എന്റെ സ്വപ്നരഥത്തിൻ തലോപരിഎന്തിനു കയറിനീ ചുമ്മാ ചുമ്മാദൃശ്യപഥത്തിൽ സസ്യശതങ്ങളിൽകണ്ടുനിൻ പ്രേമ തേജസ്ഫുലിംഗങ്ങൾഅബ്ദശതങ്ങൾക്കു ,മപ്പുറം നിന്നുംഎയ്തു വരുന്നെന്റെ യാത്മരഥത്തിൽഎന്നെ ത്രസിപ്പിക്കുമിന്ധനമായിഇല്ലയറിഞ്ഞില്ല യില്ലതിൻ മൂല്യംഅതുമിതുമൊന്നാകെയാലേ,ഇന്നറിയുന്നു അതിൻ മഹാമൂല്യംഎന്തിനിറങ്ങിപ്പോയി വഴിയോരം,വിട്ടിട്ടു ജീവിതരഥവേദിയെഎന്റെസ്വപ്നരഥത്തിൻ തലോപരിഎന്നിനി കയറും നീ ചുമ്മാ ചുമ്മാ ?കാലമില്ലാത്തതാം ദൂരേക്കു ദൂരെപായുന്ന…

കെ.ആർ.ഗൗരി

സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ* ‘ഒരു വിപ്ലവതാരകകൂടിപ്പൊലിഞ്ഞുപോയല്ലോ,ചിരകാലസ്വപ്നശതങ്ങൾക്കുണർത്തുപാട്ടോതി!ഇനിയിതുപോലുണ്ടാകില്ലൊരു മാനുഷകുലജാതതനിമയെഴും മലയാളത്തിൻ മധുരവചസ്സായി’…പട്ടിണികൊണ്ടുഴലും മാനവനൊരുകൈത്താങ്ങേകാൻകൊട്ടിയടച്ചോരാ,വാതിൽതഴുതുപൊളിച്ചേവം;സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻവെൺശംഖധ്വാനവുമായിവിടെആദർശ ശുദ്ധിപകർന്നടരാടിയ മാതാവേ;ഏകുന്നൂ,ഞങ്ങളൊരായിരമാദരപുഷ്പങ്ങൾആ ദിവ്യസ്മരണയിലശ്രുകണങ്ങൾ പൊഴിച്ചാവോജന്മിത്തംകൊടികുത്തിക്കൊടുവാളോങ്ങിയ നേരം,നിൻ സിരകൾ തിളച്ചുമറിഞ്ഞതു കണ്ടവരല്ലീനാംഒരു കൈത്തിരി വെട്ടം തേടിനടന്നോർ ഞങ്ങൾക്കായ്,അവിടുന്നുപകർന്നതു സൂര്യവെളിച്ചമതൊന്നത്രേ!നിൻചിതയിൽ കത്തിക്കാളുമനശ്വരചിന്തകളീ-ജന്മങ്ങൾക്കവികലശക്തി പകർന്നുയിർകൊള്ളട്ടെആ ധീരോജ്വല കർമ്മത്തിൻ സരണിതെളിച്ചീടാൻആവട്ടെ നിന്നുടെപിൻതലമുറകൾക്കെന്നെന്നുംവിയദങ്കണവീധിയിലൊരുപുതു വിപ്ലവതാരകയായ്ഉദയപ്പൊൻ കതിരുപൊഴിച്ചേ,യുണരുകയെന്നോനീ!ജാതിമതപ്പാഴിരുളലകൾ പാടെയകറ്റീടാൻ,ഏതിരവുംപകലുകളാക്കി…

എന്തുകൊണ്ട്.?

പള്ളിയിൽ മണികണ്ഠൻ* നീരിനായ് കേഴുന്നതാണ് വേഴാമ്പലെ-ന്നാരോപറഞ്ഞ കഥ ശ്രവിക്കേഒരുതുള്ളിനീരുപോലാർദ്രതയെന്നിലായ്വന്നതന്നെന്തുകൊണ്ടായിരിക്കാം.?ഇറയിൽനിന്നിറ്റിയ വെള്ളത്തിലൊരുകു-ഞ്ഞുറുമ്പ് പിടഞ്ഞൊരു കാഴ്ചകാൺകേകൈവിരൽനീട്ടിക്കൊടുത്ത് രക്ഷിക്കുവാൻതോന്നിച്ചതെന്തുകൊണ്ടായിരിക്കാം.?കൊക്കുരുമ്മും പ്രേമ വിഹഗത്തിലൊന്നിനെമൃത്യുപുണർന്നൊരു കാഴ്ചയെന്റെഹൃത്തടം വല്ലാതെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുവാ-നെന്തൊരുകാരണമായിരിക്കാം.?ഒരു കാറ്റ് വന്നെന്റെയങ്കണത്തിൽനിന്നചെണ്ടുമല്ലിപ്പൂ കൊഴിച്ചനേരംഒരുകുഞ്ഞുതേങ്ങലെന്നിടനെഞ്ചിനുള്ളിലായ്വന്നതന്നെന്തുകൊണ്ടായിരിക്കാം.?മുറിവേറ്റ മനമുള്ളൊരപരന്റെ കണ്ണുനീ-രതുകണ്ട് കൂടെ കരഞ്ഞിടാനെൻമാനസമൊട്ടും മടിക്കാതിരിക്കുവാൻഎന്തൊരു കാരണമായിരിക്കാം.?നിത്യദാരിദ്ര്യം നിറഞ്ഞൊരെൻ ബാല്യമ-ന്നെന്നിലായ് സ്നേഹം നിറച്ചിരുന്നുഅക്കാരണത്തിനാലാസ്നേഹമെന്നുമെ-ന്നുള്ളിലിരിപ്പുണ്ടതായിരിക്കാം. !സ്നേഹിക്കുവാൻ…