Category: സിനിമ

പ്രിയ ഡയോജനീസ്കാലത്തിൻ പൊയ്മുഖങ്ങളിൽനിൻ മാന്ത്രികവാക്കുകളെനിക്ക് ഹ്യദ്യംഏഥൻസിലെ തെരുവുകളിലെന്നോമുഴങ്ങിയ നിൻ വാക്കുകൾവീണ്ടും പെയ്തിറങ്ങാൻകൊതിക്കും കാലമിന്ന്വിവസ്ത്രനാം രാജാവുംപ്രജയുമൊരുപോലെന്ന്മൊഴിയുവാൻഭയമേറിയവർമനസ്സിന്റെ ഇരുട്ടിലേയ്ക്ക്നാട്ടുച്ചക്ക് വിളക്ക് തെളിച്ച്അന്ധകാരത്തിന്റെമൂടി തുറന്നതുംനായയോടൊത്ത് ശയിക്കിലുംമനുഷ്യമഹത്വംഇടിയില്ലന്ന്തെളിയിച്ചതുംമനുഷ്യരെ വിളിച്ചപ്പോൾഓടിയടുത്തവർചാണകക്കൂനകളെന്ന്പരിഹസിച്ചതുംസ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേയ്ക്കുള്ള വഴിഭയമല്ലന്നറിയിച്ച്ഉറക്കെചിരിച്ചതുംനീ മാത്രം പ്രിയനെആർത്തിയിൽ ഗതിതെറ്റുമീകപട ലോകത്തിൽഅന്ധനാം മനുജനിൽനിന്റെ ചിരി ചിതറുന്നു.അഹന്തയും ശാസ്ത്രവുംവഴി തെറ്റിയ കാലത്തിലെല്ലാംമിഴിയടച്ചവരിലേയ്ക്ക്നിന്റെ വിളക്ക് തെളിയുന്നു..

കർക്കിടക വാവു രാത്രിയിൽ ബലിച്ചോറിനായ്പിതൃക്കളണയുന്ന കാലടി ശബ്ദവും ഓരിവിളികളും…കണ്ണുപൂട്ടിക്കിടന്നു കാതോർക്കുന്നകുരുന്നു മൗനത്തിൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ വിറക്കുന്നുപേക്കിനാവിൻ്റെ ഭൂതായനങ്ങളിൽ…സ്മരണയിൽ, ദൂരെയാ നോവു പൂക്കുന്നഅന്ത്യയാനത്തിൻ കഹളം മുഴങ്ങുന്നുഅറിക നീ നാവുനനക്കുവാൻ കണ്ണൂനീരിറ്റുംപവിത്രത്തിൽ നിന്നിറ്റു വിഴുന്ന പുണ്യതീർത്ഥവുമില്ലാതെപുത്രകർമ്മ ദോഷത്തിൻ്റെ മൺകുടമുടയില്ല.മരണകാല രാമായണം നേർത്തുനീളുമീഈറൻ സന്ധ്യയിൽ യാത്രയാകുന്നുനിറനിലാവിൻ്റെ പൗർണമി…

കരളിൽ ഇരുട്ടുനിറഞ്ഞും,ഉന്മാദത്തിലാണ്ടും,ഇന്നുഞാനലയുന്നീ,തെരുവീഥിയിൽ!കളിപറഞ്ഞും,സ്നേഹം നടിച്ചും,മോഹിപ്പിച്ചും, എന്തിനെന്നെനീയൊരുന്മാദിനിയാക്കി.എൻമനവും,തനുവും കവർന്നെടുത്തു നീ!ഒടുവിലീ,പാതയിൽതനിച്ചാക്കിയകന്നെന്തിന്?ഈവഴിത്താരയിൽഉന്മാദത്തിലാണ്ടലയുമ്പോഴും,നിന്നോർമ്മകളാണെനിക്ക് പ്രിയം!മറഞ്ഞും,മറയാതെയുംനോക്കിനരന്മാരെന്നെ,ഭ്രാന്തിയെന്ന നാമകരണത്താൽ വാഴ്ത്തി.സഹിയാതെ തപമാർന്നെൻ മനവും,സ്വയം മടുത്തും, അശ്രുവർഷിച്ചും,ബോധമണ്ഡലംവിട്ടലയുന്നു ഞാൻ! ബേബിസബിന

മുറ്റത്തെ തേൻ മാവ് ആദ്യമായ് പൂത്തുമോഹങ്ങളെന്നിൽ പൊട്ടിവിടർന്നു.ആദ്യമായ് കായ്ക്കുന്ന മാങ്കനി കാണാൻനോക്കിയിരുന്നു ഞാൻ നാളുകളെണ്ണിമാവിൻ്റെ കൊമ്പിലെ ചില്ലയിൽ വന്നുകുഞ്ഞു ക്കുരുവികൾ കൂടൊന്നു കൂടി.പാറി നടന്നവർ തേൻ കനിയുണ്ണാൻമാവിൻ്റെ കൊമ്പിലിരുന്നൂ ഞ്ഞാലിലാടിതൈമാവിൻ. കൊമ്പിലെപൂങ്കുലയിന്മേൽ പച്ചനിറമുള്ള മാങ്ങയായ് മാറി.മൂത്തുപഴുത്തുള്ള മാങ്കനി കാണാൻമാവിൻ ചുവട്ടിൽ ഞാൻ…

നിന്നിൽ വാഴുമീശ്വരനെത്തേടി നീ അലയുവതെന്തിന്?കണ്മുന്നിൽ വാഴും മാതാപിതാ ഗുരുക്കൾ നീ തേടും ദൈവങ്ങളല്ലോ.?നിത്യവും മുറതെറ്റാതെയെത്തും ദിവാകരാ നിന്നിലും ,സർവ്വ ചരാചരങ്ങൾക്കും വാസമൊരുക്കുമീധരണിയിലും പഞ്ചഭൂതങ്ങളാൽ ചമഞ്ഞപ്രകൃതിയിലും നീ, ഈശനെ കാണാത്തതെന്തേ?വാന വീഥികളിൽ ചമഞ്ഞോടും മേഘങ്ങളേ…നിതാന്ത സത്യമാം അലയാഴിയേ…പ്രകൃതി തൻ പുഞ്ചിരിയാം കുസുമങ്ങളേ…ഹരിതാഭാങ്കിതമാം വനരാജികളേ…കുണുങ്ങിയൊഴുകും…

വാക്കുകൾകൊണ്ടെന്‍റെ നെഞ്ചിൽ തൊടുത്തുനീ വരുത്തിയ മുറിവിൽ നിന്നുംരക്തം വാർന്ന്‍, ഒരു പക്ഷേഞാൻ മരിച്ചു പോയേക്കാം…എങ്കിലും…..പറയില്ല ഞാൻ,എന്നെ കൊന്നത് നീയാണെന്ന്….. ആത്മഹത്യയാണെന്ന് വിധിവരാംഭീരുവെന്നാരോപിക്കപ്പെടാംനാലാൾക്കവലയിൽ നാട്ടിൻ പുറങ്ങളിൽ കേൾക്കാംമുറുമുറുപ്പുകൾ, അടക്കം പറച്ചിലുകൾപതിയെ കെട്ടടങ്ങിയേക്കാം പലതും.ഒടുവിൽ ഒരു ചിതയായ് നിന്നിലും. എന്നിലാകെയും നീയായിരുന്നു,നിന്നിലൊരംശമായ് പോലുംഞാനില്ലെന്നറിയും വരെ….എങ്കിലും….പറയില്ല…

മരിച്ച മനുഷ്യന്റെ ചിരിച്ച മുഖം കണ്ടു –തരിച്ചിരുന്നവർ അടക്കം പറഞ്ഞു:മാരിക്കാർ മറച്ചൊരാ മാനം പെയ്തിട്ട-ർക്കൻ തെളിഞ്ഞതു പോലെ.എന്തോ ചൊല്ലുവാൻ ഒരുമ്പെടുംപോലെചൊടികൾ അല്പം മടിച്ചു!ആരാരും കാണാതെ വാത്സല്യംമുറ്റിയകണ്ണുകൾ മെല്ലെ തുടിച്ചു!ആ കൈവിരലുകൾ ആലിംഗനംചെയ്യാൻകോച്ചി വിറച്ചോ മെല്ലെ?മരവിപ്പ് മാറാത്ത ജഡം ഞരങ്ങിയോആത്മാവു തേങ്ങുന്ന പോലെ?ഈ…

പ്രപഞ്ചമേ,നിന്നിലോരണുവായി ഞാൻപുനർജനിച്ചിരിക്കുന്നു…ആത്മാർത്ഥത നഷ്ടപ്പെടാതെയെങ്കിലുംആത്മാവുനഷ്ടപ്പെടാതെയെങ്കിലുംകലിയുഗത്തിലെ ക്രൂരതക്കിടയിലൊരുഋഷിവര്യനായി വളർന്നീടട്ടെ..പിന്നെ,ഞാൻ നിന്റെനാശങ്ങളൊരുക്കുന്ന ക്രൂരതയിൽസ്വയം നാശമറിയാത്ത മനുഷ്യനിൽനിറഞ്ഞ ആയുധങ്ങളുടെതടവറയിൽനിന്നുംഎന്നേക്കുമായി രക്ഷിച്ചീടാംകാരുണ്യമില്ലാത്ത മനസ്സിനെകാരുണ്യവാനാക്കീടാംദീർഘായുസൊത്തു നിന്നെചവിട്ടിമെതിക്കുന്നവന്അല്പയൂസ്സുനൽകീടാം….,ഞാനൊന്നുറങ്ങിയെഴുന്നേറ്റിടട്ടെ.പിന്നെ,ധർമ്മവും നീതിയും ന്യായവുംമറന്ന് യുദ്ധത്തെ ധ്യാനിച്ചിരിക്കുംമനുഷ്യന്ബോധവും സൽക്കർമവീര്യവുംനൽകീടാം…..പ്രപഞ്ചമേ,ഭയാധിക്ക്യം കൊണ്ട് കണ്ണുമടച്ചുതുള്ളിവിറക്കും നിനക്ക് ഞാൻസന്തോഷവും ആത്മവീര്യവുംപകർന്നീടാം, എന്നേക്കുമായികണ്ണടക്കാനൊരുങ്ങുംസ്വസ്ഥിതിമൂർത്തിയാംഅനന്തനോടു നീ ഒരല്പനേരവും കൂടിക്ഷമിക്കുവാൻ യാചിക്കൂഞാനൊന്നുറങ്ങിയെഴുന്നേറ്റിടട്ടെ…..ഈ കറുത്തിരുണ്ടമേഘപാളിക്കിടയിലൂടെഒളിഞ്ഞുനോക്കുംതാരങ്ങളെ നോക്കിഞാനീതിണ്ണയിലൊന്നുകിടന്നീടട്ടെ,…

മഴയിൽ ഒരു കുളിരായ്ചാലിച്ചൊരോർമ്മയായ്നീയെൻ ഹൃദയത്തിൽഒരു നേരമെങ്കിലുംഒന്നു കാണുവാൻ മോഹിച്ചിരിക്കാറുണ്ട്…ഞാൻ നിന്നെ വെറുതെ മോഹിച്ചിരിക്കാറുണ്ട്.പലവട്ടം ഓർത്തു ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചു നിൻ മുഖംഎപ്പോഴും മിഴിയിൽ തെളിയും നിൻമുഖംഓർക്കാതിരിക്കാൻ കഴിയുന്നതേയില്ലനീ ഒരു പ്രവാഹമായി ഒഴുകുന്നൂ ഓർമ്മയിൽഎന്റെ സ്മൃതിയിൽ ഒരു തരംഗമായി മാറിനിൻ നയനങ്ങൾമരീചികയായ് നീയെന്റെഹൃദയമാം കോവിലിൽമാലേയം…

കണികണ്ടുണരണംഎന്നുമെൻ കണ്ണാ നിൻപുഞ്ചിരിതൂകുന്നപൂവദനം…..നീലിച്ച ദേഹത്തിൽമഞ്ഞത്തുകിൽ ചുറ്റിമുരളികയൂതുന്നപ്രേമരൂപാ…നർത്തനം ചെയ്യുന്നുനിത്യവും നീയെന്റെഹൃത്തിലായ് കണ്ണാഗോപബാലാ ……കേശവാകുഞ്ഞോടക്കുഴലൂതിഞാനെന്നരാധയെ തെല്ലൊന്നുചേർത്തുനിർത്തൂ…കണ്ണാ നിൻ മുരളിയിൽചുംബിച്ചുനിൽക്കുന്നഗാനമായ് മാറുവാൻഞാൻ കൊതിപ്പൂ ….നിൻ മുടിക്കെട്ടിലെപീലിക്കതിർപോലെനിന്നോട് ചേരുവാൻകാത്തിരിപ്പൂ….കണ്ണീരാൽ നേദിച്ചപ്രാർത്ഥനയല്ലാതെമറ്റൊന്നുമില്ലെന്റെകയ്യിൽ കണ്ണാ ….ഞാനെന്റെ നൊമ്പരംമഞ്ഞമന്ദാരമായ്നിൻകാൽക്കൽവയ്ക്കട്ടെ മേഘരൂപാ…കാത്തിരിപ്പാണ് ഞാൻകാർമുകിൽവർണ്ണാ നിൻകാലൊച്ച കേൾക്കുവാൻമാത്രമായി ….മാധവാ മാനസരൂപാമനോഹരാരാധയാമെന്നിലേക്ക്ഓടിയെത്തൂ….Lisha Jayalal 💙