ഗൃധ്രന്മാർ.
കവിത : ജെസ്റ്റിൻ ജെബിൻ* ഒന്നിച്ച് ലയം ചേർന്നൊഴുകുമീയഴകിനെഒന്നുമല്ലെന്ന് –നടിക്കുന്നൂ കല്ലുകൾഅയ്യോ യീ ഭാരതഗഹരിയിലിന്നുംമരവിച്ച രൂപങ്ങളായ്സതതം നിൽക്കവെചിറക്ഒന്നൊതൊക്കി –യിരിപ്പുണ്ടല്ലോഅതിൻമേലെണ്ണമറ്റകരിഗൃധ്രന്മാർവളഞ്ഞൊരാകൊക്കുംചിഹ്നമായ് തോന്നവേഅവരിലുമുണ്ടൊരുചോദ്യത്തിനാകൃതിഎന്തിനീ പുഴകൾഇത്രയും ഭൂമിയിൽഒന്നായ്ക്കിടന്നാലുംവംശങ്ങൾ പലതല്ലേചോദ്യങ്ങൾ ഒക്കെയുംകഴുകനിഴലാകയാൽഉത്തരനിഷേധങ്ങൾക്ക്ശവക്കച്ചവീഴുന്നു.