സുദർശൻ കാർത്തികപറമ്പിൽ* ഇരുൾമൂടി,രാക്ഷസതാണ്ഡവമാടുന്നൊ-രീയുലകിലിത്തിരി വെളിച്ചം പകർന്നിടാൻ ,ഇനിഞാ,നുറങ്ങാതുണർന്നിരുന്നോമലേ-യൊരുകവിതകൂടിക്കുറിക്കട്ടെയാർദ്രമായ്..പകലിരവുകൾ വന്നുപോയതറിയാതെയെൻഹൃദയഘടികാരത്തുടിപ്പിലെഴുമതിതപ്ത-ഭാവനകൾ കോർത്തുഞാനെഴുതുന്നിതൊരുനവ്യ-ഗീതാമൃതം സുകൃതമന്ത്രാക്ഷരങ്ങളാൽഇവിടെ ഞാനാരു,നീയാരെന്നചോദ്യശര-മേതേതുമില്ലാതെയാദർശധീരനാ,യദ്വൈതചിത്തനാ-യാഗോളചിന്താശതങ്ങൾപുലർത്തി,യു-ജ്ജീവന കേളികളാടും മനുഷ്യന്റെദൈന്യനിശ്വാസങ്ങൾ കണ്ടുകണ്ണീർതൂകി-യൊരുമാത്രവീണ്ടുമൊരുമാത്രഞാൻ പാടട്ടെ –യെല്ലാം മറന്നാത്മതന്തിയിൽ വിരൽതൊട്ടു,നല്ലൊരുനാളെയ്ക്കുവേണ്ടി സുസ്നിഗ്ദ്ധമായ്.ഹേ,ജഗദംബ,നിൻമുന്നിൽ ശിരസ്സുനമിച്ചു,നിരാലംബചിത്തനായ്,നിസ്തുലഭാവനായ്നിർമ്മമത്വംപൂണ്ടു,സത്യവും ധർമ്മവും നീതിയു-മൊന്നുപോലാരിലും പുലരുവാൻ,താമസഭാവങ്ങളുള്ളിൽനിന്നകലുവാൻ,ശതകോടിയർച്ചനാമന്ത്രങ്ങളുരുവിട്ടു,തിരു-രൂപമുള്ളിൽപ്രതിഷ്ഠിച്ചുനിൽപ്പുഞാ-നൊരുകെടാദീപംകണക്കെത്തെളിഞ്ഞുകത്തി,സ്മൃതിസാന്ത്വനഭാവസൗന്ദര്യമാർന്നങ്ങനെ.വേദാന്തികൾ,ധർമ്മമീമാംസകർ,കർമ്മപാതകൾ സംശുദ്ധമാക്കിമാറ്റേണ്ടുവോർഇപ്രപഞ്ചത്തിന്റെ നാടിയിടിപ്പുകൾനിത്യവും കാതോർത്തുകേൾക്കേണ്ടുവോർവൃഥാ-യെന്തിനിന്നൂതിക്കെടുത്തുന്നുസംസ്കൃതി?പ്രാണന്റെവേദനയൊരിറ്റു മറിയാത്തവർ-ക്കാവുമോ,വാഴ് വിൻ സമസ്യരചിക്കുവാൻആഴിയുമൂഴിയുമാകാശവുംകട-ന്നാരമ്യഭാവസൗരഭ്യം പൊഴിക്കുവാൻ?ഒന്നല്ലി,നമ്മളൊരേവായുശ്വസിച്ചു,വിണ്ണിലെ സൂര്യാംശുധാരനുകരുവോർ.അറിയുന്നുഞാൻ,സ്വാർഥ…