രചന : സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ ✍ കവിതയുടെ നടവഴിയിലൂടെയടിപതറിടാ-താവോ,നടക്കുന്നു സാമോദമിന്നുഞാൻ!അവികലസുഗന്ധിയായ് മമമനസിയതിലുപരി-യേതൊന്നുവേണ,മാനന്ദലബ്ധിക്കഹോ! ധരയിലതിനിയതമൊടുസദയമതിനായ് സദാ –വാണിമാതാവേ,തുണച്ചീടുകെന്നെനീഇഹമഖിലമതികഠിനതരമഴലിൽമുങ്ങവേ;ഓർത്തുപോയെന്തിതിൻ കാരണമെന്നുഞാൻ! ഒരുപഴുതുമകതളിരിലില്ലാതെയല്ലയോ,മാനവരൊട്ടു കേഴുന്നതീയൂഴിയിൽ !അനുനിമിഷമണുകവരുമതുലശതമോഹങ്ങ –ളോരുവാനാർക്കിന്നു സാധ്യമായ് വന്നിടൂ! നൊടിയിടയിലുലകമടിമുടിതകരുമോർപ്പുനാംആർക്കുമാവില്ലതു തെല്ലുതടുക്കുവാൻ!കരുണയെഴുമൊരുഹൃദയമുണ്ടാകണംനമു-ക്കെന്നാലു,മീജീവിതാന്ത്യംവരേക്കുമേ നരജനസഹസ്രമടിപതറിനിർവേദമാംചേതസാ,കണ്ണീർപൊഴിച്ചതിദീനമായ്,ഇലകളിഹതുരുതുരെയടർന്നിടുംപോലവേ-യോരോനിമേഷവും വീണടിയുന്നിതാ! നിജനടനപദചലനമൊട്ടുംപിഴച്ചിടാ-തേവമാത്മാനന്ദമേകുകമാധവാശുഭസുഭഗസുഖമുദിതഹൃദയമണിദീപമായ്,സാദരം നിന്നാഗമംകാത്തിരിപ്പുഞാൻ ജഗദുദയവിബുധനനന്തനതികായനാ-മാരബ്ധകർമ്മസമുദ്ഭവൻ കൃഷ്ണന്റെ;പദകമലമനിശമതിവിനയമൊടുകുമ്പിട്ടുകാലങ്ങൾ പോക്കുകിൽ മോക്ഷമല്ലോ,ഫലം! നവനവദിനങ്ങളിവിടരുണാഭയാർന്നുഹാ-യേതേതുമാരിയും…