രചന : ബിനു. ആർ.✍ രാത്രി തുടങ്ങുന്നൂയിനിയും മരിക്കാത്ത –യീസന്ധ്യയിൽ,ഈപകൽകൊയ്തിറങ്ങിയവരുടെതാളമില്ലാത്തയപസ്വര തിമി൪ച്ചയിൽഅകലെ ചേക്കേറാ൯ തമ്മിൽകൊത്തിയുംയെന്റേതെന്നുംനിന്റേതെന്നും തമ്മിൽചിണുങ്ങിയകലും കൊറ്റികളുടെമ൪മ്മരത്തിനിടയിൽ രാത്രിയുടെ ഒന്നാം യാമം തുടങ്ങുന്നൂ.!രണ്ടാം യാമത്തിൽകേൾക്കാമിപ്പോഴുംഅകലെയേതോകൊത്തളങ്ങളിൽ പലരുംനിന്നു മെതിയ്ക്കുന്നകറ്റകളുടെ രോദനം,യേറെയെന്നെ-ത്തല്ലിക്കൊന്നീടാതെയിനിയും,ഇനിയും നെന്മണിയുതി൪ക്കുവാനില്ലല്ലോ…!മൂന്നാംയാമത്തിലേക്കു പോകവേഒരുപാതിരാക്കോഴിയൊന്നുണ൪ന്നൂചിലച്ചൂ, അതുകേട്ടിട്ടാരും മിണ്ടീലപലരുംചിറകുകളൊതുക്കിയൊന്നുചെരിഞ്ഞിരുന്നു,വീണ്ടും പാതിരാക്കോഴിയേറേ കുതൂഹലത്തിലുണ൪ന്നുവിളിച്ചൂ ചിലച്ചൂപാതിരാവായീ,പാതിരാവായീ;അകലെയേതോ വൃക്ഷത്തലപ്പിനിടയിലൂടെ-യൊരു മറുപടിസ്വരമുണ൪ന്നുയ൪ന്നുഅറിഞ്ഞൂ…