രചന : സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ ✍️ ചിതൽമുറ്റിത്തഴച്ചൊരാ,മനസ്സുമായ് ചിലരിന്നും,ചതിയുടെ വിഷപ്പുക തുപ്പിക്കൊണ്ടെങ്ങുംമതിവിഭ്രമങ്ങൾകാട്ടി,മദിച്ചുതുള്ളിയാടുമ്പോ-ളതുകണ്ടുനിൽക്കാ,നെനിക്കെങ്ങനെയാവും! ഇവിടെയീമണ്ണിൻ മാതൃഭാവത്തെ വ്യഭിചരിച്ചു,കവിതകൾ ചമയ്ക്കുന്നോരറിയുന്നുണ്ടോ,പരിതപ്തരായി മർത്യ മനസ്സുകളൊന്നായേവം,ഇരുളലമൂടിക്കണ്ണീർ പൊഴിപ്പതാവോ! പരമസത്യത്തെപ്പാടേ മറന്നുകൊണ്ടിവറ്റകൾ,പരിഹാസങ്ങളെയല്ലോ,നടത്തിടുന്നു!കരുണതന്നൊരുചെറു കണികപോലുംകാട്ടാതെ;മരണത്തിൻ കെണിയല്ലോവൊരുക്കിടുന്നു! ധർമപരിപാലനത്തിനായൊരു ബുദ്ധനിന്നെങ്ങാൻ;ജൻമമെടുക്കിലുമിനി സാധ്യമാകുമോ,സ്നിഗ്ധഭാവനകളെഴും പുലരിയൊന്നവനിയിൽ,മുഗ്ധശോഭയാർന്നെങ്ങെങ്ങും കണികണ്ടീടാൻ? ആഴിയു,മൂഴിയു,മാകാശവും കൈക്കുമ്പിളിലാക്കാ-നൂഴംവച്ചു നടക്കുവോരോർത്തീടുകെന്നുംകാലത്തെയതിജീവിക്കാൻ കായബലംകൊണ്ടാവുമോ,കാലം,കാലേനമ്മെത്തകർത്തെറിയുകില്ലേ! മന്നിൻ…