സ്ത്രീ
രചന : ജയേഷ് പണിക്കർ✍ കൺതുറന്നങ്ങു ഞാൻനോക്കുമ്പോൾ കാണായിതങ്ങുനീലാകാശംമേലെകൈ നീട്ടിയെന്നെയണച്ചതാരോഭൂമിയാം അമ്മ താനതല്ലോവന്നതില്ലാരുമേ വാത്സല്യത്തേൻചോരും വാക്കുകൾ കേട്ടതില്ലനൊന്തു വിളിച്ചു കരഞ്ഞിടുമ്പോൾ കേൾക്കുവാനെന്നുമീവിജനമാം വീഥി മാത്രംപാപഭാരത്തിൻ്റെ ഭാരമേറ്റിപാരിലേക്കെന്നെ അയച്ചതീശൻതെരുവിലിന്നലയുന്നിതേകനായിഒരു പിടിവറ്റിനായ് പല നേരവുംനിഴലതു മാത്രമേ കൂടെയുള്ളൂനിറയും മിഴിയിതു തോരുകില്ലേനന്മയാണുള്ളിലതെങ്കിലുമെന്നുമേതിന്മകൾ മാത്രമേ കേൾപ്പതുള്ളൂസ്നേഹമങ്ങേകുകിലേറ്റം പ്രിയങ്കരിദ്വേഷമതെങ്കിലോ…