രചന : മനോജ്.കെ.സി.✍️ ആത്മാവിനേറ്റം പ്രിയമുള്ളൊരാളേ…അഴകോലുമീ ധനുമാസ കുളിരും പ്രഭാതത്തിൽഏറെ നിറമാർന്ന മോഹത്തിരമാലയോടെഞാൻ,നിന്നരികിലണഞ്ഞേറെഉത്സാഹമോടുരിയാടിയ മൊഴികൾക്ക്മറുമൊഴി നൽകാതെനിന്നിൽ ചുഴ്ന്നു നിഴലാടിയ വിമൂകതഎന്നിൽ നിറശോഭയോടെജ്വലിച്ചൊരാ നെയ്ദീപനാളത്തിൽകരിനിഴൽ കുത്തുകൾ തീർത്തെൻകരളിനെയാകേ,ഞെരിച്ചുടച്ചപ്പോൾഅത്,എന്തിനാൽ,ആയിടാമെന്ന…വല്ലായ്മയൊരു,ചെറുയാവിയായി…ചുറ്റിലും വായുവിലെവിടെയോഒതുങ്ങി നിശബ്ദമായി…കൂർത്ത വിഷാദമുള്ളിനാൽകോറിനിണം മൊലിച്ചിറങ്ങിയപ്രാണനിൽനിൻ മൗനം കോരിയിട്ടകല്ലുപ്പിൻഅഗാധനൊമ്പരകനൽമഴയാൽ,പൊള്ളിയടരുന്നുവീയാദിമദ്ധ്യാന്തരഹിതമാമുൾച്ചോദനാദണ്ഡകം…നിന്നിൽ നിന്ന് എന്നിലേക്കും,എന്നിൽ നിന്ന് നിന്നിലേക്കും,ആഴത്തിൽ പടർന്നൂർന്നിറങ്ങിയആത്മശാഖിതൻ,തരളിതവേരിൻ,ഇളം,നാഡീപടലങ്ങളെയടർത്തി…അറത്തുമാറ്റുന്നുവോനീ…