🌹ആത്മരാഗം🌹

അസ്‌ക്കർ അരീച്ചോല.✒️❤

ദേവലോക സുന്ദരിമാർ ശിവ പാർവ്വതീ പൂജ നടത്തുംമ്പോൾ വിഘ്‌നേശ്വര കുസൃതിയാൽ സ്വർഗത്തിൽ നിന്നും അറിയാതെ കൈതട്ടി ഭൂമിയിലേക്ക് വഴുതിവീണ ദേവമന്ദാകിനി പുണ്യാഹമാണ് എന്റെ അരീച്ചോല.
(അരീച്ചോല-അതിമനോഹരമായ ചോല.)
(അരി=മനോഹരമായത്.
ചോല=കാട്ടരുവി)

പുറവൻ മലയുടെ താഴ്‌വാരത്തിൽ പ്രകൃതിയിൽ മായാമയുരമാടി നിൽക്കുന്ന നെല്ലിക്കുന്നിന്റെ രമണീയ സുന്ദരമായ ലയലാസ്യകലാകാന്തി..
(പുറവൻ മലയെ ഞങ്ങൾ പൂർവീകാരായി നാട്ടുമൊഴിയിൽ പോറേംമല എന്ന് വിളിച്ചു വരുന്നു. (പുറവൻ മല -ഗ്രാമത്തിന് പിറകിലുള്ള രാജഭരണ/നാടുവാഴി കാലത്തെ കരമൊഴിവുമല )
വല്ല്യാത്രപ്പടിയും, അരയാൽതറയും കടന്നെത്തുന്ന ശീതക്കാറ്റേറ്റ് കയലോട്ടമ്പലത്തൊടിയിലെ നീർക്കടമ്പിൻ പൂക്കൾ പൊഴിയുമ്പോൾ പ്രകൃതിയിലാകെ വല്ലാത്തൊരു പരിമളമാണ്…
രാപ്പകൽ ഭേദമില്ലാത്ത എന്റെ ഓരോ ഇറങ്ങിപുറപ്പെടലുകളും ജന്മദുഖങ്ങൾക്ക്‌ സാന്ത്വനം തേടിയുള്ള യാത്രകളാകുന്നു..

വെയിലും മഴയും…
വേനലും, വർഷകാലവും..
എന്റെ ദൈവമേ… “!!
ഋതുഭേദങ്ങളറിയാതെ ആയിരമായിരം കാതങ്ങൾ താണ്ടിയുള്ള പലായനങ്ങൾ..”!!
ഒടുങ്ങാത്ത തീർത്ഥടനങ്ങൾ… “!!
ഉറക്കം വരുന്നേയില്ല… “!!
ചില രാത്രികളിൽ ഇങ്ങിനെയാണ്…”!!

എത്രമാത്രം അലംകൃതമാണെങ്കിലും വീടും, പരിസരവും ഒരു ചെങ്കനൽ കൂടാവും..”!
ഉരുകിയാളുന്ന ഉലയിലെ അവിയേറ്റ് ഉള്ളിന്നുള്ളിലെ മൺചിരാത് പൊലിഞ്ഞുപോകുന്നൊരവസ്ഥ..”!
അകലെ ഏതോ ദുഃഖരാശിയിൽ നിന്നും ഒരു സാന്ത്വനത്തിനായി തേങ്ങിയെത്തുന്ന പൂങ്കാറ്റ്..
മുന്നിൽ…
ഇരുൾ പരന്ന പാതിരാത്രികളിലെ നിരാധാരമായ മൂക വീഥികൾ മാത്രം..
അകലെയെവിടെയോ എനിക്കായ് ഒരു ആതിരാനിലാവ് പിറവിയെടുക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അകമേ ദിവ്യമായ ആത്മാലാപനം..

നീരാലംമ്പ തീരങ്ങളിൽ നിന്ന് മോചനം നേടാൻ ഒരു ഇറങ്ങിപ്പോക്ക്…
നേതി… നേതി… (ഇതല്ല.. ഇതല്ല..)
ആരോ… ഒരാൾ…
ഒരദൃശ്യശക്തി…
അമേയമായൊരു ഉൾപ്രേരണ കൊണ്ട് മനസ്സിലെ മൺവീണയിൽ അറിയാതെ വിരൽമീട്ടുന്നു… “!!
ദിവ്യമായ ഒരു പുല്ലാംകുഴലിന്റെ പ്രണയപ്രലോഭനം..
അകമേയിരുന്നാണെങ്കിലും അത് പുറത്തേക്ക് കൈകാട്ടി വിളിച്ച് ആകർഷിക്കുന്നു..”!!
പ്രിയതമയും മക്കളും നല്ല ഉറക്കത്തിലാണ്…
പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ഒച്ചയുണ്ടാക്കാതെ ജാലകവാതിൽ മെല്ലെ വടക്കേ തൊടിയിലേക്ക് തുറന്നു…
ശങ്കരധ്യാനത്തിൽ മുഴുകി നിൽക്കുന്ന നിർന്നിമേഷ മുഗ്ദ്ധമായ നീലരാവ്..
പുലരാൻ ഇനിയുമെത്രയോ നായിക നേരങ്ങൾ ബാക്കി..
യാമങ്ങൾ ഒന്ന്

മറ്റൊന്നിലേക്ക് പരസ്പരം കർമ്മപ്പകർച്ചകൾ നൽകുമ്പോൾ ഇളം മഞ്ഞുകണങ്ങൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ തണുപ്പിന്റെ ഹിമപ്പുതപ്പിട്ട് മൂടുന്നു രാത്രിയെ…
ആരെയാണ് ഞാൻ തേടുന്നത്..?
ആരെയോ ഒരാളെ…”!!
തരളമായ മന്ത്രവികാരങ്ങളുമായി ഉള്ളിലിരുന്ന് ആ ഒരാൾ വാതായനങ്ങൾ ഭേദിച്ച് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു..”!
ഉമ്മറത്തെ വാതിൽ മെല്ലെ തുറന്ന് സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോൾ മുറ്റത്തെ തേക്ക് മരത്തിന്റെ കാനയെ അതിജയിച്ച് നിലാവ് അരത്തിണ്ണയിലും മുറ്റത്തുമായി ചിത്രങ്ങൾ വരച്ച് കിടക്കുന്നു..
ഇരുൾ അതിരിട്ട നിലാചിത്രണങ്ങൾ..”!

കഴിഞ്ഞുപോയ കാലങ്ങളുടെ നിയലാട്ടങ്ങളായി ഓർമ്മകൾ മനസ്സിൽ പുനർജ്ജനിക്കുമ്പോൾ ആത്മ സംഘർഷം വിതച്ച് ഭൂതവും, വർത്തമാനവും മാമാങ്കത്തിന് കോപ്പ് കൂട്ടി കച്ചകെട്ടുന്നു..
ആരോ പിടിച്ചുവലിക്കുംപോലെ ഏതോ ഒരു ശക്തിക്ക് കീഴടങ്ങി താഴത്തെ തൊടിയിലൂടെ അടിയിലേക്ക് നടന്നു…

തൊടിയിലെ ചവിട്ടുവഴി കുറുന്തോട്ടികൾക്കും, നന്നാറികൾക്കും, അപ്പ ചെടികൾക്കുമിടയിൽ നാട്ടുവെളിച്ചത്തിൽ ഒരു പൊന്നാരഞ്ഞാണം പോലെ തെളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു..
അയൽവീട്ടുകാരെല്ലാം ഗാഢനിദ്രപുൽകിയിരിക്കുന്നു..
പള്ളിയാൽമുള്ളിപ്പാടത്തിന് കുറുകെയുള്ള വരമ്പ് മുറിച്ചുകടന്ന് അക്കരെ കുറവൻ തോടിന്റെ ചവിട്ടടിപ്പാലം കടന്ന് പുത്തൻവീടും, കോഴിക്കലും പിന്നിട്ട് കരിങ്കറയിലേക്കെത്തുമ്പോൾ നിലാവ് പൊന്നാതിര പടർത്തി സുമംഗലിയായിരിക്കുന്നു…

പ്രാണേശ്വരീ..ഈ നിലാവ് എന്റെ പ്രാണനിൽ അലിഞ്ഞിരിക്കുന്നുവല്ലോ.. “!!
പേരറിയാത്തൊരു വികാരം പകരുന്ന നോവ് കൊണ്ട് മനസ്സിലെ മൺവീണ പാടുന്നു..”!
ഒരായിരം ദിവ്യമായ കുന്നിമണി മോഹങ്ങൾ ഏതോ സ്നേഹ ബന്ധനത്തിന് കൊതിക്കുന്നു…
നെഞ്ചിലെ കൂട്ടിലാരാണെന്ന് ഒരു തേങ്ങലും പറയുന്നില്ലല്ലോ..അഭൗമ പ്രണയമേ..”!!
എന്താണ് പിന്നെയും പിന്നെയുമീ പിൻനിലാവ് തേങ്ങി തേങ്ങി തേടുന്നത്… ആരെയാണ്..?
കരിംങ്കറയിലെ കുറത്തിക്കണ്ടത്തിൽ നിന്ന് ചെമ്പരത്തി തൊടിയോട് ചേർന്ന് ആഴമുള്ള വലിയൊരു കിടങ്ങും,കിടങ്ങിനുമുകളിൽ കായലോട്ടമ്പലത്തിലേക്കുള്ള ചെമ്മൺപാതയിലേക്ക് കയറുന്ന ഒരു നാട്ടിടവഴിയും, ഇടവഴിയുടെ വലതുവശം ജലസസ്യങ്ങൾ ഇടതൂർന്ന് വളർന്നു നിൽക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ ജലശയവും അതിനപ്പുറം വര്യത്തെ തൊടിയുടെ അരികിൽ ഒരു സർപ്പക്കാവുമുണ്ട്.. “!!

എത്ര കൊടിയ വരൾച്ചയുടെ കാലത്തും ഈ കൊച്ചുകുളത്തിൽ വെള്ളമുണ്ടാവും..
വേനൽ കനക്കുന്ന കുംഭമാസത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ പോലും ഇടവഴിയിലൂടെ താഴെയുള്ള പുന്നാംതോട്ടിലേക്ക് കുളത്തിൽ നിന്നുള്ള വെള്ളം തെളിനീരായി ഒഴുകി..
കാവിൽ നൂറ്റാണ്ടുകളായി വെയിലേൽക്കാത്ത മണ്ണാണ്..
ഇലഞ്ഞിയും, ആഞ്ഞിലിയും, കാഞ്ഞിരവും,കാളൻതട്ടയും,യക്ഷിപാലയും ഭീമകരന്മാരായി ആകാശം തൊട്ട് ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നു..
താഴെ ഇന്ദ്രധനുസിൻ കുളിർമയിൽ ചെത്തിയും, മോന്തേന്നിയും, മുക്കുറ്റിയും, കുറുന്തോട്ടിയും അങ്ങിനെയങ്ങിനെ പേരറിയാത്ത പരശ്ശതം പൂച്ചെടികളും, ഔഷധചെടികളും തഴച്ചു നിന്നു.. ഇഞ്ചവള്ളിയും,പുല്ലാനി വള്ളിയും, ചാലുവള്ളിയും കൈപ്പിടിയിലൊതുങ്ങാത്ത വണ്ണത്തിൽ വളർന്ന് മരങ്ങളിലൂടെ ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞ് ഊഞ്ഞാലുകെട്ടി കാവിനെ നിബിഢമാക്കുന്നു..
കാവിനുള്ളിലേക്ക് മനുഷ്യരാരും അധികം പോവാറില്ല..

കാട്ടുവള്ളികളും, ചെടികളും കെട്ടുപിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കവിനകത്തേക്ക് പോവണമെന്ന് വിചാരിച്ചാലും സാധിക്കുകയുമില്ല..
മനുഷ്യൻ ചെല്ലേണ്ടാത്ത ഇടമാണ് സർപ്പക്കാവെന്ന് കുട്ടികളെ മുതിർന്നവർ ഉപദേശിക്കും..
കാവിൽ കാട്ടുജീവികൾ ധാരാളമുണ്ട്..
ഫണം വിടർത്തിയാടുന്ന നാഗത്താന്മാരെ പലപ്പോഴും കണ്ടിരുന്നു..
കാവിൽ ധാരാളമുള്ള തവള, ഓന്ത് മുതലായവയെ പിടിച്ചു വിശപ്പടക്കി സ്വർഗ്ഗ സമാനമായ കാനനഛായയുടെ കുളിർമയിൽ മനുഷ്യന്റെ ഇടപെടലുകളില്ലാതെ അവ ജീവിച്ചു..
കാവിലേക്ക് വാര്യത്തുനിന്ന് തൊടിയിലൂടെ തെളിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഒരു ചവിട്ടുവഴിയുണ്ട്..
ഓരോ സന്ധ്യകൾക്ക് മുൻപും വാര്യത്തു നിന്ന് ആരെങ്കിലും വന്ന് കാവിൽ വിളക്ക് വെക്കും..
താഴെ കാവിനോട് ചേർന്ന നാട്ടിടവഴിയിൽ നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ കൽവിളക്കോ, മൺവിളക്കോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റാത്ത വിളക്കിൽ എണ്ണ നിറച്ച് ഒരു തിരി വെക്കും..

ഇനി കാലാന്തരത്തിൽ പുകയുടെ ക്ലാവ് പിടിച്ച ഓട്ടുവിളക്കാവാനും മതി..
കാറ്റും, മഴയും ഇല്ലാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ ഇടവഴിയിൽ നിന്ന് തിരിവെച്ച കാവിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ സന്ധ്യയുടെ സ്വർണ്ണജ്യോതിയും തിരിയുടെ നേർത്ത വെളിച്ചവും കൂടിക്കലർന്ന് ഒരു മനോഹര ചിത്രംപോലെ കാവ് പ്രശോഭിക്കും..
എത്രയോ നേരം അത് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ സമയം പോകുന്നതേ അറിയില്ല..
കാവ് പിന്നിട്ട് രാവ് വിതച്ച നിലാകാനൽ വഴിയിലൂടെ അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നു.. “!
നിലാവിൽ കുളിച്ച് അമ്പലത്തിന്റെ പ്രവേശനകവാടം തുറന്ന് കിടക്കുന്നത് എനിക്ക് കാണുകയായി..”!!