രചന – സതി സുധാകരൻ.*
എത്രയോ വർഷങ്ങൾ ജീവിത നൗകയിൽ
നീന്തിത്തുടിച്ചു നാം രണ്ടു പേരും.
നിന്നോടോത്തു കഴിഞ്ഞ നാളുകൾ
ഒഴുകുന്നോരോളമായ് തീർന്നുവല്ലോ
എത്രയോ യാമങ്ങൾ നിന്നെയു മോർത്തെൻ്റെ
നിദ്രതൻ നീരാട്ടു വിട്ടു പോയി.
നിന്നേക്കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നവുമായി ഞാൻ
ഈ വഴിത്താരയിൽ നിന്നിടുന്നു.
നീ വരില്ലെന്നറിയുന്നുവെങ്കിലും,
കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ നിന്നെയോർത്ത്!
നിൻമെതിയടി കാലൊച്ച കേൾക്കാനായ്
വാതിൽപ്പടിയിൽ വന്നെത്തി നോക്കും.
മോഹങ്ങളെല്ലാം ബാക്കിയാക്കി,
യവനികക്കുള്ളിൽ നീ പോയ്‌ മറഞ്ഞു.
കൈവിട്ടു പോയൊ രെൻ കാന്തനെ
എത്തിപ്പിടിക്കുവാൻ കൈകൾ നീട്ടി.
എന്നു വിളിക്കുമെന്നോർത്തു ഞാനും ,
ഈ മൺകുടിലിൽ കാത്തിരിപ്പു.