രാഗേഷ് ചേറ്റുവ*
രാത്രി..
എട്ടു വര്ഷങ്ങളായി കാണുന്ന രാത്രി പോലല്ല,
ഈ രാത്രിക്ക് കാക്കി നിറം,!!
ഏതോ ഒരു സ്വപ്നത്തിലെ മേഘങ്ങൾ പിങ്ക് നിറത്തിൽ ലാത്തി പോലെ നീണ്ട
മിന്നൽ പിണരുകൾ നീട്ടി
“എടുക്കെടി’എന്ന് അലറുമ്പോൾ
എന്തെടുക്കണമെന്നറിയാത്ത ഞാൻ
അച്ഛൻറെ വിരലുകൾ തേടുന്നു.
ആ വിരലുകൾ..
ഉരുകിയൊലിക്കുന്ന മെഴുതിരി പോലെ
പൊള്ളുന്നത്, വഴുക്കുന്നത്.
എന്നെമാത്രം വിഴുങ്ങാൻ
ഉറപ്പിച്ചെന്ന പോലൊരു പിങ്ക് പേമാരി ആർത്തലയ്ക്കുന്നു,
“എടുക്കെടി”എന്ന് വീണ്ടും..!
അപ്പോൾ ഞാൻ..
ഞാൻ എൻറെ ഹൃദയം പറിച്ചു നൽകുന്നു.
അന്നേരം…
എവിടെയോ..
ബീക്കൺ വെളിച്ചത്തിൽ ഒരു മൊബൈൽ റിങ് ചെയ്യുന്നു..
എന്റെ ഉറക്കം മുറിയുന്നു…