‘ഇനിയും മരിക്കാത്ത
ഓർമ്മതൻ കൂട്ടിലേക്കു
മരണമേ നീയെന്തിനു നിന്റെയാ കറുത്തവേരുകൾ
എന്റെയാത്മാവിലേക്കു
കുത്തിയിറക്കുന്നു.
കൂട്ടിന്നാരുമില്ലെങ്കിലും
പരിഭവമൊന്നുമില്ലാതെയാ
ലോകത്തെന്നും സ്വസ്ഥമാ-
യ് ഞാനെൻ ഓർമ്മകളു-
മായ് സംവദിച്ച് രസിക്കു-
കയായിരുന്നല്ലോ ഇത്രയും നാൾ.
എന്നിട്ടുമെന്തിനു എന്റെയാ സ്വർഗ്ഗ-
സാമ്രാജ്യത്തിൻ ഹൃദ്യത്തിലേക്കു
കട്ടുറുമ്പായെത്തി
വേദനയുടെ മറ്റൊരു
മുഖംകൂടി എന്നിലേക്കു
ചൊരിഞ്ഞു എന്തിനു
ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു നീ.
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
ഡെയ്സൺ. നെയ്യൻ