രചന : ബാബു തില്ലങ്കരി*
ഇരുട്ടിനെവെട്ടി പിളർക്കണം
വെളിച്ചത്തിൽ
നീതിയെ
നൃത്തമാടിക്കുവാൻ.
നിലവിളികളെ
ചുട്ട് ചാമ്പലാക്കണം
സത്യത്തിന് വസന്തങ്ങളായ്
വിരിയുവാൻ.
മരച്ചനീതിയെ
തറച്ചുതള്ളണം
നിലാവുപൂക്കുമ്പോൾ
പ്രണയം തളിർക്കുവാൻ.
അടിവയറ്റിൽ
വിശപ്പുകത്തുമ്പോൾ
അടർത്തിമാറ്റണം
നശിച്ച അന്ധകാരത്തെ.
ഇരുട്ടും പകലും
ഇണചേർന്നുപുഷ്പിച്ച
സന്ധ്യയ്ക്ക് കൊളുത്തണം
നിറഞ്ഞ സ്വാതന്ത്ര്യം.
വേരലിഞ്ഞ ചിന്തയുടെ
മുനമൂർച്ചകൂട്ടി മുന്നേറണം
മുഷിഞ്ഞുനാറും നിലപാടിന്റെ
കറുത്ത മുനയൊടിക്കുവാൻ.