അനിൽ പി ശിവശക്തി*
ഒരു നേർത്ത സ്വപ്നമായന്നു നീ
വന്നെൻറെ മാനസജാലകം തൊട്ടുണർത്തി .
ഒരു മാത്രപോലും പിരിയാൻ മറന്നുനാം
എന്നിട്ടുമെന്നെ നീയേകയാക്കി.
നിൻ നറുനിലാ പുഞ്ചിരി നുകരുമെൻ
സ്മേരത്തിൻ നിറദീപമായ് നീ വന്നതല്ലേ .
വയലിൻന്റെ തന്ത്രികൾ ഞാന്നെന്നു ചൊല്ലി നിൻ
വിരലുകൾ മാന്ത്രിക സ്പർശമിട്ടു .
ഇരുകൈകൾ കോർത്തു നാം ജീവിതയാത്രയിൽ
ഒരു മനസെന്നന്ന് ചൊല്ലിയില്ലേ
പടിയിറങ്ങുന്നൊരാ കലാലയമുറ്റത്തു
ഒരു കൊഞ്ചലായ് വന്നതോർമ്മയില്ലേ ?
അകലത്തുനിന്നു നിൻ മൃദുമാറിൽ മയങ്ങുമെൻ
ജാനിതൻ സ്മേരം കെടുത്തരുതേ
അകലെയാണെങ്കിലും അറിയാതെ പറയാതെ
നീയെന്നരികത്തു കാതിൽ മൊഴിഞ്ഞതല്ലേ .
പ്രണയമാം സന്ധ്യവിട്ടിരുളിൻ കിനാക്കളിൽ
ഒരുവേള എന്നെ ഏകാന്തയാക്കി,നിൻ
മുറുകും മിഴികളും ഹൃദയത്തിൻ തീരവു –
മറിയാതെയെന്നിൽ നിന്നകലമായോ ?
പറയാതെ പോകയോ ഞാനറിയാത്ത രാവിൽ
നിൻ നിശ്വാസമെന്തിത്ര ഉഷ്ണമായി
എൻ കരളിലായ് നീ കോർത്ത പ്രണയ-
പ്രപഞ്ചത്തിൻ വഴിയിൽ
ഞാനേകയായ് തേങ്ങലായി ..