സതി സതീഷ് ✍️
ഇരുളു പുണരുന്ന
സന്ധ്യകളിൽ
മനസ്സിൽ കുറിച്ച
പ്രണയത്തിൻ നൊമ്പരം
സ്വന്തമാക്കാൻ
തോന്നിയൊരു നിമിഷം
ലാസ്യതീരത്തിൽ
പരിഭവിച്ചെന്തിനോ
ഓർമ്മകളുടെ
അനുരാഗമന്ത്രങ്ങളാൽ ദാഹമൊടുങ്ങാതെ
ഞാനും
പെയ്തിട്ടും പെയ്ത്
തോരാതെനീയും ..
നാദധാരയിൽ
അരിച്ചിറങ്ങുന്ന
പ്രണയത്തെ
എന്നിലൂറുന്ന കവിതയായ്..
ഋതുചക്രത്തിനിടയിലെ
വേനലിൽ പെയ്‌ത
മഴയായ് തൂലികയിൽ
നിറയ്ക്കുന്ന പ്രണയിനി…
പ്രണയാർദ്രവരികൾക്ക്
ഋതുഭേദങ്ങളുടെ
ഭാവപ്പകർച്ചയിൽ
മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിന്റെ
തേങ്ങലായ് മാനസം
നീറ്റുന്നതും..
എന്റെ പ്രവാഹങ്ങളെ
ആത്‍മാവിൽ
നിറഞ്ഞാടുന്ന
മയിൽപോൽ
നിന്റെ കിനാവിലുണർത്തിയതും നിശയിലുയരുന്ന
രാക്കിളിപ്പാട്ടിൽ
ലയിക്കുന്ന
മാന്ത്രികവീണയിൽ
നിന്നുതിരുന്ന താളങ്ങളായ് കവിതകളായ് ..
എന്നിൽ പുനർജ്ജനിക്കുന്നതും നിറഞ്ഞുതുളുമ്പിയ
പ്രണയം പകുത്തെടുത്ത്
ദാഹാർദ്രമായ്
പ്രണയശൃംഗത്തിൽ പുനർജ്ജനിക്കുന്നതും ജന്മജന്മാന്തരങ്ങളുടെ സുകൃതത്താലാവുന്നു.