രചന : മാത്യു വർഗീസ്✍️
പിറക്കാനിടമില്ലാതലഞ്ഞു
ദേവൻ, അവനിയിൽ ഭവനങ്ങൾ
തമസ്സിൽ, പാപാന്ധകാരങ്ങളിൽ
പതുക്കെ വിരൽമുട്ടി വിളിച്ചു
നാഥൻ, തുറക്കാൻ ഒരു വാതിൽ
ഇല്ലാത്തതാണെനിക്ക്, സ്വന്തമായ്
ഇടമെൻ ഇടനെഞ്ചിലൊരുക്കി,
ഇനിയൊരു, തെളിച്ചത്തിനിമകൾ
തുറന്നുവച്ചൊരുകുഞ്ഞു നക്ഷത്രമായ്
വെളിച്ചം, ഹൃദയത്തിൽ പരന്നു
എനിക്കുള്ളം, നിറഞ്ഞു, ദൈവത്തിൻ
സന്മനസ്സിന്റെ, സമാധാനമായ് !
ശിശുവായ്,ജനിച്ചുവെന്നകമെ,
അനുദിനം, പുൽക്കൂടൊരുക്കുന്ന
ആരാരിലും, ഉണ്ണിയേശു പിറക്കും
മനസ്സിൽ ദുരന്തങ്ങളനന്തം, കനപ്പെട്ടു, കിടക്കുമ്പോൾ
കുരിശ്ശെടുത്തൊരു-
വേള, കാൽവരി പുൽകും അവൻ’
അതിനായിടം, കൊടുത്തവിടുത്തെ
അനുഗ്രഹ കരങ്ങൾ പിടിച്ചിട്ട്.
പുൽകൂടുതൊട്ടങ്ങൊടുങ്ങും വരെ !!
പിറകെ, അനുഗമിച്ചടിവച്ചു
നടന്നിട്ടൊടുവിൽ, ഉയിരിന്നൊ-
രുത്ഥാനമാവുന്ന സ്നേഹമവൻ!
