രചന : കൃഷ്ണൻ കൃഷ്ണൻ*
നീ ഭൂമിയിൽ
പിറക്കുകയാണ്,
ദുരന്തങ്ങളും പകയും
ക്രൂരതയും
പകരം വീട്ടലുകളും
നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന
നികൃഷ്ടമായ ഭൂമിയിലേക്ക്
ഗുരുവേ നീ പിറക്കുകയാണ്.
നിന്റെ ജനനത്തിലൂടെ
മാതാവ്
ഒരു കണ്ണീർകടലിലേക്ക്
വിധിക്കപ്പെടുകയാണ്.
എങ്കിലും
ഗുരുവേ …..
നീ നിന്റെ പിഞ്ചിളം കൈകളിൽ
നിറച്ചുവച്ച സ്നേഹവുമായ്
പിറവികൊള്ളുന്നു.
വേട്ടയാടുന്ന
മൃഗീയതയുടെ രൂക്ഷത
ചിരികൊണ്ട് നേരിട്ട് ‘
ഹേ ഗുരുവേ …
നീ നിന്റെ വഴികളിലൂടെ
സഞ്ചരിക്കുന്നു.
പതറാതെപിന്നിട്ട
വഴികളിൽ
മനുഷ്യസ്നേഹത്തിന്റെ
മാസ്മരികത
നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു.
ഹേ ഗുരുവേ …
വേദനകൾ സ്വീകരിച്ച്
ചിരിയോടെ മരണം
പുണർന്നവനേ…..
നിന്റെപിടച്ചലിന്റെ
രോദനത്തിനും.
നിന്റെപിറവിയുടെ
കരച്ചിലിനും
ഒരേസ്വരമായിരുന്നു.
നിഷ്കളങ്ക സ്നേഹത്തിന്റെ
സ്വരം.
മുറിവുകളിൽ
കണ്ണീർ വീഴ്ത്തിഞാൻ
നിന്നെകാത്തിരിക്കുന്നു.
ഞാൻ മാത്രം നിന്നെ
കാത്തിരിക്കുന്നു.