രചന : സുദർശൻ കാർത്തികപ്പറമ്പിൽ*
ഞാനന്നുമൊട്ടായിരിക്കെ,നീവന്നഹോ
നാണമില്ലാതെത്രമുത്തി!
എന്നിരുന്നാലുമെൻ മാറോടണച്ചുഞാൻ
നിന്നെപ്പുണർന്നാർദ്രമായി!
ഇപ്രപഞ്ചത്തിൻ വിലാസങ്ങളോരുന്ന-
തത്രയെളുപ്പമല്ലേലും,
ഒട്ടൊന്നറിയുവാ,നാകേണമീനമു-
ക്കുറ്റ സൗഭ്രാത്രമാർന്നെന്നും
മൊട്ടായുണർന്നതിൻ മുന്നെയാ,വല്ലിയിൽ
തന്നെ ഞാനുണ്ടായിരുന്നു!
ആയതിൻമുന്നെ ഞാ,നാത്മഭാവംപൂണ്ടു ,
മായയിലാണ്ടങ്ങിരുന്നു!
ഞാനുമീനീയു,മൊന്നെന്നറിയുന്നുഞാ-
നീനൽ പ്രഭാതത്തിലാവോ!
ഞാനില്ലയെങ്കിൽ നീയില്ല,നീയില്ലെങ്കിൽ;
ഞാനില്ലയെന്നതേ സത്യം!
ഞാനില്ലയെങ്കിലാ,ദൈവങ്ങളത്രയും,
താനേ നിശൂന്യമാകില്ലേ!
വേണ്ട,പരിഭവമൊട്ടുമേ,നമ്മളി-
ലുണ്ടാകണം തത്വബോധം
ജീവന്റെയോരോ മിടിപ്പു,മറിയുവാ-
നാവണമീനമുക്കെന്നും
ആവില്ലയെങ്കിലീ,വാഴ് വിൻ സമസ്യകൾ-
ക്കേവമെന്തർത്ഥം നിനച്ചാൽ!