രചന : ശ്രീകുമാർ എം പി✍
യദുകുലനാഥ
യാദവകുമാര
യമുനാതീരവിഹാരി കൃഷ്ണ
കാറൊളിവർണ്ണാ നിൻ
കദനങ്ങളാണൊ
കരൾ കവരുന്ന വേണുഗാനം
മാധവ നിന്നുടെ
മയിൽപ്പീലി പോലും
മങ്ങാത്ത ദു:,ഖത്തെ മായ്ക്കയാണൊ
സോദരരാറിനേം
കംസൻ വധിച്ചതിൻ
താപം തണുക്കാതെ പിറന്നു ഭവാൻ
കദനമുറഞ്ഞു
അമ്മയുമച്ഛനും
കൽത്തുറുങ്കിലല്ലൊ ജനിച്ചനേരം
രാവിൽ പേമാരിയിൽ
പ്രാണരക്ഷയ്ക്കായി
കടത്തുന്ന പൈതലങ്ങല്ലയൊ
ദൈവമെ ! ശൈശവം
പിന്നിടും നാൾകളിൽ
ജീവന്നപായങ്ങളെത്രവന്നു !
മാധവ താവക
പുഞ്ചിരിയൊക്കെയും
മാലിനെ മാറ്റിയ മായകളൊ !
ഗാന്ധാരിയെന്നപോൽ
ശാപങ്ങളേകുവാ-
നെത്രപേരുണ്ടാകാം ദു:ഖിതരായ്
എത്രമേലുണ്ടിനി
എണ്ണിയാൽ തീരില്ല
അച്യുത,നിൻ ധർമ്മസങ്കടങ്ങൾ !
വിശ്വപ്പൊരുളാകും
വിശ്വത്തിൻ നാഥനും
വിശ്വനിയമ വിധേയനല്ലൊ
സുഖദു:ഖങ്ങളിൽ
ഭേദമറിയിയ്ക്കാ
ഭഗവത് മാനസമാരു കണ്ടു !
പ്രപഞ്ചപ്രയാണ
മറിയുന്ന ദേവനെ
പ്രേമസ്വരൂപനെയാരു കണ്ടു !
ഈശ്വരാ ! ജീവിത
മെത്ര കഴിഞ്ഞാലാ
ശാശ്വതകാന്തിയെ കണ്ടറിയാം !
അളക്കുവാനില്ലാ
യളവുകോലെങ്ങും
ആദിമധ്യാന്തങ്ങൾ കണ്ടറിയാൻ !
ആകുന്ന പോലതു
പാടി വണങ്ങുവാ-
നാകണം ദേവയീ നാവിനെന്നും.
