🌹കൊഞ്ചുന്നപഞ്ചമം🌹

രചന : കൃഷ്ണമോഹൻ കെ പി ✍

പുഞ്ചിരി തൂകിയെൻ നെഞ്ചകം തന്നിലായ്
മൊഞ്ചുള്ള സ്വപ്നമായ് നീയിരിക്കേ
കഞ്ചുകം മാറ്റിയ മാനത്തു നിന്നൊരു
പിഞ്ചിളം തുള്ളി പതിച്ചുവല്ലോ
ഭൂമിക്കു നീലക്കുട പിടിച്ചാകാശം നീരദമാലകൾ ചാർത്തി നില്ക്കേ
ഭാവനാ ലോകത്തു പാറിക്കളിക്കുന്നു
നീളൻ കുട ചൂടി, കുഞ്ഞുമക്കൾ
അതിഥിയായെത്തുന്നു ദിനവും പ്രഭാകരൻ
അനവദ്യസുന്ദരൻ നിത്യനീശൻ
അവനേകുമഭിലാഷ പൂർത്തീകരണമീ
അവനിയിൽ വാഴ്‌വോർക്കു പ്രാണഹർഷം
ഓർമ്മച്ചിറകുകൾ വീശിപ്പറക്കുവാൻ
ഓർമ്മപ്പിശകിൻ്റെ താഴ് വരയിൽ
ഓർക്കാൻ കൊതിയ്ക്കുന്ന സ്വപ്നത്തിൻ വീഥിയിൽ
ഓർമ്മകൾ പൂത്തങ്ങു നിന്നിടുമ്പോൾ
മാറും പ്രകൃതിയും മാറുന്ന കാലവും
മാറ്റൊട്ടും ചോരാത്ത മാതൃത്വവും
മാനസപ്പൂന്തോട്ട ചാരത്തു വന്നെത്തി
മാനവൻ തന്നെയോ ദേവനാക്കീ🎻
IIഎന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്നു II