നിനയാത്ത നേരത്താരു സ്നേഹധാരയായ് ചാരത്തണഞ്ഞയെൻ കാർവർണ്ണനേ
എന്നിൽ പ്രണയവസന്തം വിരിയിച്ച്
എങ്ങുമറഞ്ഞുപോയ് മുകിൽവർണ്ണനേ..
പ്രിയനെങ്ങുപോയൊളിച്ചു നിന്നൂ നീ ?
നിശ്ചലമാം നിൻചിറകുകൾക്കിന്നന്റെ
സ്നേഹത്തലോടലാൽ ജീവനേകി..
വറ്റിവരണ്ട നിൻ ജീവനദിയതിൽ
സ്നേഹത്തെളിനീരുറവയായ് ഞാൻ..
വീണ്ടുമൊഴുകിയെത്തിയില്ലേ ?
എന്നിട്ടും നീയെന്നിൽ മൗനം വിതറിയിട്ട്
കൂരിരുൾ തന്നിൽ മറഞ്ഞതെന്തേ..
ആമുഖമില്ലാതെ നീ ചൊന്ന വാക്കെന്റെ ഹൃത്തിലൊരഗ്നി പടർത്തിയില്ലേ..?
വേദനയായ് എന്നിൽ നിറഞ്ഞതെന്തേ ?
ഏറെപ്പണിപ്പെട്ടാത്തീയണച്ചിന്നെന്റെ
ഹൃത്തിൽനിന്നൊഴുകുന്ന കണ്ണീരിനാൽ..
പലകുറി നിർലോഭം ഞാൻചൊന്നൊരാ… വാക്കുകൾ നോട്ടങ്ങൾ, ഭാവങ്ങൾ
നിന്നിലെ പ്രണയം കെടുത്തിയില്ലേ.?
ചപലയാമെന്നുടെ ചടുലമാം വാക്കുകൾ
കളിയായി കാണാൻ കഴിഞ്ഞതില്ലേ
വെറുതേ കലഹിച്ചും പിന്നെയും കൂടിയും
പിരിയുവാനാവാതെ നമ്മളെന്നുമീ വഴിത്താരകളിൽ നടന്നതല്ലേ?
ഒരുവേള പിന്നെയും നീയകന്നീടവേ
മാപ്പപേക്ഷിച്ചു നാം വീണ്ടുമൊന്നായ്
ക്ഷിപ്രകോപത്താൽ ജ്വലിക്കുന്ന നിന്നെ ഞാൻ കുറ്റങ്ങൾ എന്റേതാക്കികൊണ്ട് കീഴ്‌പ്പെടുത്തിയിന്നെൻ്റെ മനസ്സിലല്ലേ?
ഇനിവയ്യ ചിറകുകൾ കുഴയുന്നു നിന്നൊപ്പം
പറന്നുയരാണെനിക്കാവതില്ല
വിടവാക്കു ചൊല്ലി ഞാൻ നഷ്ടമാക്കി
എന്റെ ഹൃദയത്തിൻ താളമായ് വീണ്ടും
നിന്റെ സ്നേഹവർണ്ണങ്ങളാതല്ലേ ?
എങ്കിലും ഖിന്നയായ് കാക്കുന്നു ഞാൻ നിന്റെ സ്നേഹത്താലോടലോന്നേറ്റു വാങ്ങാൻ നിന്റെയെത്രയോ പ്രിയങ്കരമാം
പ്രണയാർദ്ര ചുംബനപ്പൂക്കൾ നൽകാൻ…
ചുംബനപ്പൂക്കൾ നൽകാൻ കാത്തിരിക്കും.