രചന : മോഹൻദാസ് എവർഷൈൻ✍
ആരവങ്ങളൊഴിയുന്നേരം,
ഒറ്റക്കൊരൂന്ന് വടിയിൽ എന്നെ
താങ്ങി നിർത്തുന്നു ഞാൻ…
അപ്പോഴുമുള്ളിലൊരഹന്തയായ്
സൗഹൃദം ചുമന്ന് നടക്കുന്നു.
വഴിക്കണ്ണുകളിൽ തിമിരം പടർന്ന്,
കാഴ്ചകൾ മങ്ങി, മറയുമ്പോഴും
ഒരു തണൽസുഖം തന്ന് സൗഹൃദം
എന്നെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിക്കുന്നു.
കാലമെ എനിക്കൊരുകുമ്പിൾ
സ്നേഹം നീ കടം തന്നീടുമോ?.
വീട്ടിലേക്കുള്ള
വഴിമറന്നൊരു മക്കൾക്ക്
നെഞ്ചിലേക്കിറ്റിക്കുവാൻ,
എനിക്കിനിയും സ്നേഹം
കരുതാതെ വയ്യ.
രക്തബന്ധങ്ങൾ വെറും വാക്കിൽ
പൊതിഞ്ഞു വെയ്ക്കണം,
പൊരുളറിയും വരെയെങ്കിലും.
പട്ടടയ്ക്ക് ചുറ്റും നില്കുന്നവരെല്ലാം
പോയ് മറഞ്ഞാലും,
ഓർമ്മതുരുത്തുകളിൽ വസന്തമായ്
വർണ്ണങ്ങൾ നിറച്ചെന്റെ സൗഹൃദം
ചിരഞ്ജീവിയായെന്നെ
പിന്നെയും ചേർത്ത് നിർത്തിടും.