നിഴലിനെ സ്നേഹിച്ച
പെൺകൊടി ഒരുനാൾ
സൂര്യനെ നോക്കി തപസ്സിരുന്നു….
തീക്കനൽ പായിച്ച
സൂര്യന്റെ മാറിലെ
തേങ്കനി കൊണ്ടവൾ കൺ തുടച്ചു.
കണ്ണുകൾ പിന്നെ
ആർദ്രമായതിനുള്ളിൽ
ആവാഹനങ്ങൾ തൻ
അനുഗ്രഹമായ്..
അന്നുതൊട്ടിന്നവൾ നോക്കും
കിനാക്കൾ എല്ലാം കണ്മുന്നിൽ പുഞ്ചിരിച്ചു … !
ഒരുനോക്കു കാണുമ്പോൾ
കാണുന്നകൺകളിൽ
സ്നേഹക്കടൽ ജ്വാലകൂട്ടിരിപ്പായ്
വീണ്ടും ചിരിച്ചവൾ നിഴലിനെ
നോക്കി സ്നേഹക്കടലിൽ
അവൻ പ്രകാശമായി……
ഒരുനോക്കു കണ്ടവൻ
പിന്നെ കണ്ടില്ല…..
പിന്നെങ്ങോ കണ്ടവൾ….
ആൾകൂട്ടത്തിൽ !
ഏങ്ങിക്കരഞ്ഞവൾ
വിങ്ങിക്കരഞ്ഞവൾ
വീണ്ടും തീക്കനൽ
ജ്വാലയിൽ സ്വയം ദഹിക്കാൻ….. !
(പട്ടം ശ്രീദേവിനായർ )