രചന : സതി സതീഷ്✍
മഴ തെല്ലൊന്നൊതുങ്ങി
ഞാൻ കാതോർത്ത മഴയുടെ സംഗീതത്തിന്
നിൻ്റെ പേരായിരുന്നു.
എത്ര വിചിത്രം അല്ലേ?
നമ്മളെന്നോർമ്മയിൽ
നിത്യവുംഞാനും
നീയും മുങ്ങിമരിക്കുന്ന– തെനിക്കറിയാം…..
പ്രണയവഴികളെല്ലാം ലക്ഷ്യത്തിലെത്തണം
എന്നു ശഠിക്കരുതല്ലോ …?
കൈകൾ കോർത്തുപിടിച്ച ലക്ഷ്യമായുള്ള
ചില യാത്രകൾ
എത്രയോ മനോഹരമാണെന്നോ..
പ്രണയമെന്തെന്നറിയുന്ന നിമിഷങ്ങളാണവ..
സ്വന്തമായിട്ടും
സ്വന്തമാവാതെ പോയ നമ്മുടെ പ്രണയം …!
എന്നിട്ടും നിന്നിൽ
നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി എന്നിലേക്കൊഴുകുന്ന പ്രണയനീലിമയിൽ
ഞാനും നീയും മുങ്ങിത്താഴുന്നു…
കൃഷ്ണനിൽ നിറഞ്ഞ
രാധയെപ്പോലെ…
രാധയിൽ മുങ്ങിയ കൃഷ്ണനെ പോലെ ….
