രചന : ബാബുഡാനിയല്✍
അതിമോദമുദിച്ചു മാനസം
അലപോലെ തുടിച്ചുതുള്ളവേ
ശോകത്തിരയാര്‍ത്തുവന്നു,യെന്‍
കരളില്‍ച്ചുഴിതീര്‍ത്തു നിര്‍ദ്ദയം
കടലേഴും താണ്ടിടുന്നു ഞാന്‍
കരകാണാതീരമെത്തിടാന്‍.
കയ്പ്പേറിയ, മിഥ്യയെന്നപോല്‍
അലയുന്നു ആഴിതന്നിലായ്
കനവില്‍ ഞാന്‍ താരാപഥങ്ങളില്‍
അതിമോദം ഊയലാടിടും
ഉണരുമ്പോളെന്നാശയറ്റിടും
കനലില്‍ കനിവറ്റുവീണപോല്‍
മോഹങ്ങള്‍ കോര്‍ത്തു ഞാനൊരു
മോദത്തിന്‍കവിതതീര്‍ത്തിടും.
കാലത്തിന്‍വികൃതിയെന്നപോല്‍,
കവനങ്ങള്‍ കദനമായിടും
സുഖദ ഗീതികള്‍ പാടുവാന്‍മനം,
തുടിതുടിച്ചുഞാനുണര്‍ന്നുപാടവേ
അഴലില്‍നീറുമെന്‍ വ്യഥിത ചിന്തകള്‍
വിരഹഗാനമായൊഴുകിടുന്നിതാ