രചന : ബാബു ഡാനിയേൽ ✍
പുലര്‍കാലമഞ്ഞുപോല്‍ മാഞ്ഞുപോയോര്‍മ്മകള്‍
മറവിതന്‍മാറാല മൂടിയമനതാരില്‍.
വാസന്തസ്വപ്നങ്ങള്‍ എത്രപങ്കിട്ടുനാം
വാരൊളിച്ചന്ദ്രിക തൂകിയ രാത്രിയില്‍
പ്രിയനേ….. എല്ലാം നീമറന്നൂ
ജീവന്‍റെജീവനാണിപ്പോഴും നീയെന്‍റെ
മാനസവാടിയില്‍ പൂത്തുനില്‍പ്പൂ.
സാന്ത്വനപൂക്കളായ് മാറേണ്ട നീയിന്ന്
നോവിന്‍ കനല്‍പ്പൂക്കളായിമാറീ.
നീ മറവിതന്‍ കൂട്ടിലടച്ചുവെന്നേ.
വാസരസൂനങ്ങള്‍ മിഴിതുറക്കാറില്ല.
ആമോദശലഭങ്ങള്‍ പാറിവന്നെത്തില്ല.
വിരഹാര്‍ദ്രമെന്‍മനം വെന്തുനീറീടുന്നു.
നിന്‍മൗനസാഗരം ഇരുളായ്മൂടുന്നു.
പ്രിയനേ പരിഭവമെല്ലാം നീവെടിയൂ..
നാം തമ്മില്‍പങ്കിട്ട പ്രണയപുഷ്പങ്ങള്‍
വാടിക്കരിഞ്ഞുപോയെങ്കിലും നീ..
ഓര്‍മ്മതന്‍വാടിയില്‍ വാടില്ലൊരിക്കലും
ഒന്നായിതീര്‍ന്നവരാണു നമ്മള്
പ്രിയനേ, പിരിയുവാനാകുകയില്ല നമ്മള്
