രചന : സതി സതീഷ്✍
എന്നിൽ നിന്നും
മൗനമായ് അടർന്നത് നീ..
നിന്നിലെ പൂർണ്ണതയും
നിന്നിലേയ്ക്കുള്ള ചില്ലയും കർമ്മഭാരത്തിന്റെ
കണക്ക്
ചൊല്ലിയൊരിക്കൽ
അടർത്തിമാറ്റി
നീ പോയപ്പോൾ
എനിക്കുനഷ്ടമായത്
എന്റെ ആകാശമായിരുന്നു….
ഇന്നു ഞാൻ പറയുന്നു,
എനിക്ക് നീയാകണം…
വർണ്ണങ്ങൾക്കും
വരികൾക്കുമപ്പുറത്ത്
നിന്നിലേയ്ക്ക് കടക്കണം
ബന്ധങ്ങളുടെ
ചരടു പൊട്ടിച്ച്
പറന്നകലുമ്പോൾ
എന്റെ കവിതകളെ
നിങ്ങൾ മറ്റൊരു
ഹൃദയത്തിലേക്ക്
ചേക്കേറണം.
ഒരുനാളിൽ
തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ മിന്നാമിന്നിപോലെ
തിളങ്ങണം
ഇളംകാറ്റു പോലെ
വീശണം…
പ്രണവമന്ത്ര ധ്വനികളോടെ
നിന്റെ പ്രാണനോടു ചേരുമ്പോൾ
ഓർമ്മപ്പൂക്കളുടെ
സുഗന്ധം പരക്കണം
‘ഞാൻ’ “നീയും”
“നീ” “ഞാനു”മാവുന്ന
ആ സുന്ദര
നിമിഷത്തിൽ
കടൽ തിരയെ
പുണരുന്നപോലെ
നിന്നെ ഞാനെന്നിലേയ്ക്ക് ആവാഹിക്കും…