🌹അമ്മ, ഒരു ഭ്രാന്തൻ്റെ ചിന്തകളിലൂടെ🌹

രചന : കൃഷ്ണമോഹൻ കെപി ✍

ആർത്തവരക്തത്തിലൂടെയൊഴുക്കിക്കളയാതെ
അണ്ഡത്തെയന്തർഗൃഹം തന്നിലായ് സൂക്ഷിച്ചവൾ,
പുംബീജസംയോഗത്താൽ,
കരുവായ്ത്തീർത്തൂ, പിന്നെ
പുത്രനായ് പിറക്കുവാൻ പ്രാർത്ഥനയുരുവിട്ടു
ഉടലിന്നുയിരിനെ പകുത്തു നല്കീട്ടെന്നെ
ഉത്തമമാകും, ഗർഭപാത്രത്തിൽ വളർത്തിയോൾ
ഉത്തമനായിത്തീരുമെന്നുടെ കുഞ്ഞെന്നുള്ള
ഉത്കർഷം മനതാരിലെന്നെന്നും, സൂക്ഷിച്ചവൾ
ഊഷരഭൂവിൽ വീണ വിത്തുണ്ടോ മുളയ്ക്കുന്നൂ
ഉർവരതയെന്ന വാത്സല്യപൂരം നല്കീ
പഞ്ചഭൂതങ്ങളെയും മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ചവൾ
പഞ്ചാക്ഷരീമന്ത്രമെന്നുമേജപിച്ചവൾ
അന്തരംഗത്തിൽവാഴും ദൈവത്തിൻ മഹത്വത്തെ
അന്തമില്ലാതെയങ്ങോതിത്തനുദിനം
ജ്ഞാനവുമജ്ഞാനവും, രാഗവും താളങ്ങളും
ജ്ഞാനസ്ഥയുരുവിട്ടു സത്സന്താനത്തിന്നായി
എങ്കിലുമെന്താണമ്മേ, ഭൂവിതിൽ ജനിയ്ക്കുന്ന
എത്രയോ പേരും ചെന്നു ചേറിലായ് പതിയ്ക്കുന്നൂ?…
ഉത്തരം, മാതാവിൻ്റെ ഗദ്ഗദ സ്വരമാർന്നു
ചിത്തത്തിൽ മുഴങ്ങിയ നേരത്തു സ്തബ്ധനായ്പ്പോയ്
ഉള്ളതു പറയട്ടേ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന
ഉൾച്ചിന്തയുണാതെ,
സ്വത്വത്തെയുണർത്താതെ
കർമ്മമണ്ഡലത്തിങ്കൽ കാന്തിയെക്കണ്ടെത്താതെ
നിർമ്മമർ പലരും തൻവീഥികൾ മറക്കുന്നൂ…
ഉജ്ജ്വല ജന്മങ്ങളാം മാതാപിതാക്കൾ തൻ്റെ
ഊർജ്ജത്തെ സ്വാംശീകരിപ്പതിന്നായീടാതെ
ലഹരിയും നുണഞ്ഞിട്ടീ, പ്രകൃതിയും പ്രകൃതവും
അഹങ്കാരത്തോടങ്ങുമറക്കുന്നോർ മക്കളല്ല
ഭാവിതൻ തുലാസ്സിലെത്തട്ടിലായ് ഭാരങ്ങളെ
ഭാവനയോടെ തന്നെ വയ്ക്കേണം നിരന്തരം
ഭാവുകം ചൊല്ലുന്നെൻ്റെ സമയം കഴിഞ്ഞു പോയ്
ഭ്രാന്ത ജല്പനങ്ങളാം വരികൾ കുറിച്ചു പോയ്🪁