രചന : ദീപക് രാമൻ.✍
നീ എവിടെയാണ്…ഒരിക്കലെങ്കിലും
എന്നെ കാണണമെന്ന് നിനക്ക് ആഗ്രഹമില്ലേ…
നമ്മൾ അവസാനമായി കണ്ട ദിവസം
നീ എന്നെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നതും,
കണ്ണുകൾ നിറയുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു.
കാത്തിരിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ അന്ന് നീ പോയത്…
ഞാനിപ്പോഴും നിന്നെയും കാത്തിരിക്കുകയാണ്…
എൻ്റെ ഹൃദയാങ്കണത്തിൽ
നിനക്കുവേണ്ടി പൂക്കുന്ന
വാകമരങ്ങളുണ്ട്…
എൻ്റെ ഹൃദയാംബരത്തിൽ
നിനക്കുവേണ്ടി തെളിയുന്ന
നക്ഷത്രങ്ങളുണ്ട്…
എൻ്റെ ഹൃദയ സാഗരത്തിൽ
നിന്നെ പുണരാൻ കൊതിക്കുന്ന
തിരമാലകളുണ്ട്…
എൻ്റെ ഹൃദയമണ്ഡലത്തിൽ
നിനക്കുവേണ്ടി വസന്തമൊരുക്കുന്ന
ഋതുക്കളുണ്ട്… എന്നിട്ടും
നീ എവിടെയാണ്…
പ്രണയത്തിൻ്റെ മധുരം
എനിക്ക് പകർന്നത് നീയാണ്…
എന്നെ നിറമുള്ള സ്വപ്നങ്ങൾ
കാണാൻ പഠിപ്പിച്ചത് നീയാണ്…
ഇപ്പോൾ വിരഹത്തിന്റെ നൊമ്പരം
സമ്മാനിച്ചതും നീതന്നെ…
നിലാവുള്ള രാത്രിയിൽ
ആകാശത്ത് തെളിയുന്ന
ഓരോ നക്ഷത്രത്തിനും
നിൻ്റെ മുഖമാണ്…
എന്നെ തഴുകി കടന്നുപോകുന്ന
കാറ്റിനുപോലും നിൻ്റെ സുഗന്ധമാണ് …
നമ്മുടെ പ്രണയം പൂത്തുലഞ്ഞ
അമ്പലനടയിൽ നിനക്കൊപ്പം
ഒരിക്കൽക്കൂടി ദീപാരാധന തൊഴണം,
കൈകൾ കോർത്തുപിടിച്ച്
ചുറ്റമ്പലത്തിന് വലം വയ്ക്കണം,
നിൻ്റെ വിരൽത്തുമ്പുകൊണ്ട്
ഒരു ചന്ദനക്കുറി എൻ്റെ നെറ്റിയിൽ
വീണ്ടും വരയ്ക്കണം,
തിരിയിട്ട് കൽവിളക്കുകളിൽ
ദീപം തെളിയ്ക്കണം …
ചുറ്റുവിളക്കുകൾ കത്തിനിൽക്കുന്ന
അമ്പലത്തിണ്ണയുടെ കൽത്തൂണു ചാരി
കണ്ണുകളിൽ നോക്കിയിരിക്കണം…
അമ്പലമണി മുഴങ്ങുന്ന ത്രിസന്ധ്യയിൽ
എനിക്ക് ഈ ലോകത്തോട് വിളിച്ചുപറയണം,
നീ എൻ്റേതായിരുന്നുവെന്ന്…
എനിക്കറിയാം, ഒരിക്കലും
എന്നെത്തേടി വരാൻ നിനക്ക്
കഴിയില്ലെന്ന്…
എങ്കിലും ,കാത്തിരിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ടുപോയ അതേ
അമ്പലമുറ്റത്ത് ഒരിക്കലെങ്കിലും
നീ വരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ
ഇന്നും ഞാൻ നിന്നെയും
കാത്തിരിക്കുകയാണ് …
