സ്ത്രി…
അവൾ അമ്മയാണ്,
ദേവിയാണ്, ഭാര്യയാണ്…..
കേട്ടുപഴകിയ സ്ഥിരം വാക്കുകൾ.
സത്യത്തിൽ ആരാണവൾ…?
പലരുടെ ഉത്തരങ്ങളും
വ്യക്തവും പൂർണവുമല്ല.
ജനനംമുതൽ പെൺകുട്ടി എന്ന ഭാരം
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് വിലക്കായ് മാറിയവൾ,
വീടിനുള്ളിലെ കെടാവിളക്കെന്ന് പറയുന്നുവെങ്കിലും
ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും
ആനന്ദത്തിന്റെയും അഗ്നി അണഞ്ഞവൾ,
യൗവനംവരെയുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ
അവസാന പടിയും കടന്നിരിക്കുന്നവൾ,
കേവലം നാലു ചുവരുകൾക്കിടയിലുള്ള
ആനന്ദം മാത്രംമുള്ളവൾ,
ഭാര്യയും അനുസരണീയയായ മരുമകളും
അവൾ തന്നെയാണ്…
പതിയുടെ മുൻപിൽ വാക്കുകൾ നിശബ്ദമാക്കുന്ന പത്നിയും,
വീടിനുള്ളിൽ വാക്കുകൾ നിഷേധിക്ക-
പെടുന്ന മരുമകളും അവളാകുന്നു,
സ്നേഹ, വാത്സല്യം പകരുന്ന അമ്മയും ക്രോധഭാവങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങുന്ന
അബലയുമാണവൾ….
വിശേഷണങ്ങൾ ഒരുപാടുണ്ടവൾക്ക്.
അതിൽ നിന്നും ഓടിയകലാൻ
ആഗ്രഹിക്കുന്നവരും
വരും ജന്മമെങ്കിലും പുരുഷനായിരുന്നെങ്കിൽ
എന്ന ചിന്തകരും ഏറെയാണ്…
മേല്പറഞ്ഞ ഈ ചിന്തകൾക്കുറവിടമായ
സന്ദർഭങ്ങളിലൂടെ അടിച്ചമർത്തപ്പെടുകയാണ്
ഓരോ വനിതയും..
യഥാർത്ഥത്തിൽ എന്താണ് സത്യം….?
സ്ത്രീയേ..
നിന്റെ മൂല്യത്തെ മറന്നുകൊണ്ട്
സ്വയം പഴിചാരുന്നതിലൂടെ
നീ തന്നെയാണ് സ്വയം അടിച്ചമർത്തുന്നത്….
നീ മുന്നിട്ടിറങ്ങുന്ന ഒരു കാര്യത്തെ
ലോകം ഏറ്റെടുക്കുന്നത് മറ്റൊന്നിലൂടെയുമല്ല,
അതൊരു സ്ത്രീ ചെയ്തുവെന്ന് തന്നെയാണ് !
ഇത്രയും പ്രാധാന്യം നിനക്കുണ്ടായിരുന്നിട്ടും എന്തിനു നീ മടിച്ചു നിൽക്കുന്നു…?
എന്തിനൊരു പുരുഷനാകാനാഗ്രഹിക്കുന്നു.?
ഹേ സ്ത്രീയേ… …..
ഉണരൂ നിന്റെ വ്യക്‌തിത്വത്തെ നീതന്നെ ഉണർത്തൂ….
ഇനിയും ഒരു സ്ത്രീയായിത്തന്നെ
ജന്മമെടുക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കൂ…….
വന്ദന മണികണ്ഠൻ