🌹കണ്ണനും, രാധയും സംവദിച്ചത്🌹

രചന : കൃഷ്ണ മോഹൻ കെ പി ✍

കണികാണാൻ വേണ്ടിമാത്രം നിദ്രയെപ്പൂകുന്നതാം
കണ്ണേയെൻ രാധയെന്തേ ശോകഭാവത്തിൽ?
കരിമുകിലൊളിവർണ്ണാ, കാണുന്ന ലോകം മാറീ
കാതരയായീ, ഭൂമിയെന്നു തോന്നുന്നൂ
കാമുക ഹൃദയത്തെപ്പേറുന്നയെനിയ്ക്കെന്നും
കാമ്യയായ് ഭൂദേവിയെക്കണ്ടുനില്ക്കുമ്പോൾ
കാതരയായോ.. അവളെന്ന വിഷമത്തിൽ
കാലത്തിൻ ചക്രങ്ങളെയുറ്റുനോക്കട്ടേ
കാലമല്ലതു സ്വയം, കാലദോഷങ്ങൾ തീർത്ത
കാലരാം, മനുജരെക്കാണുന്നു ഞാനും
കാലഗതിയ്ക്കൊത്തങ്ങു പാപങ്ങൾ ചെയ്തീടാനായ്
കാലാതിവർത്തി തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചവർ തൻ
കാലദോഷത്തെയോർത്തു ദു:ഖിതയാടീടണ്ട
കാമിനീ, രാധേ നീയോ വിശ്രമിച്ചീടൂ
കാമുകനല്ലാ, ഭവാൻ, ജീവ ത്സ്വരൂപം തന്നെ
കാത്തു കാത്തിരിപ്പു ഞാൻ കാലപഥത്തിൽ
കാതലതില്ലെങ്കിലും, സ്വപ്നത്തിൽ വന്നെത്തിയീ
കാമ്യ വചനത്തെ ചൊല്ലി ആശ്വസിപ്പിച്ചൂ
കാര്യകാരണങ്ങളെക്കണ്ടെത്തി നിയോഗിക്കും
കാര്യങ്ങളവരെല്ലാം ചെയ്തു കൂട്ടട്ടേ
കാലങ്ങളായിട്ടേകീ, ഉപദേശമെന്നാലവർ
കാര്യമായെടുത്തില്ല, മത്സഖി രാധേ…
കൃഷ്ണാ നിൻ തൃപ്പാദങ്ങൾ മനസ്സിലങ്ങേറ്റീട്ടുള്ള
കൃത്യവിലോലുപയാം രാധ തന്നുള്ളിൽ
കർത്തവ്യസാക്ഷാത്ക്കാരമെങ്ങനെ നേടും എന്ന
കൗതുകമുദിപ്പിപ്പൂ, നിൻ്റെ വാക്കുകൾ
കൃത്യമായനുഷ്ഠിയ്ക്കൂ, കർമ്മങ്ങളനുദിനം,
കൃത്യമായ് കാണാൻ നോക്കൂ തന്മയീഭാവം
കൃത്യങ്ങളെല്ലാം ചെയ്തു, സ്വസ്ഥരായ് മരുവിയെൻ
കൃഷ്ണരൂപത്തെയവർ, ദർശിച്ചിടട്ടേ
കർത്തവ്യനിരതർക്കു കീർത്തിയെ സമ്മാനിയ്ക്കും
കാലത്തിൻ ദിനമത്രേ വിഷുവെന്നു കണ്ടീടുക
കത്മഷഹീനന്മാരും, പണ്ടെന്നോ ചൊല്ലീട്ടുണ്ട്
കാതരമിഴിയാളേ രാധേയെൻ മാറത്തു മയങ്ങീടൂ…