🙈 പ്രകൃതീശ്വരീ, നിന്നെ സ്ത്രീയായ് സ്മരിച്ചോട്ടെ🐵

രചന : കൃഷ്ണമോഹൻ കെ പി✍

ഒരു വസന്തദ്യുതിയുണർത്തി നീയൊരുങ്ങുമ്പോൾ
അരികിൽ വന്നൊന്നോമനിയ്ക്കാനാഗ്രഹിച്ചൂ ഞാൻ
അധരമിത്ര മധുരമായി പുഞ്ചിരിയ്ക്കുമ്പോൾ
മധുരിത, മധു ബിന്ദുവൊന്നു, കണ്ടു ഞാനവിടെ
തില പുഷ്പസമമാകും നാസിക തന്മേൽ
തിളങ്ങുന്ന, മൂക്കുത്തി കണ്ടു നില്പൂ ഞാൻ
വരമഞ്ഞൾ കണക്കുള്ള മുഖപത്മത്തിൽ
വിരിയുന്ന ഭാവഹാവ വീചികൾ മുന്നിൽ
കരങ്ങളെക്കൂപ്പിയങ്ങു നമിച്ചു നില്ക്കും
കതിരവൻ പോലുമെന്നു തോന്നിടുന്നല്ലോ
ഗളമാകെ ഗണിതത്തിൻ മാലകൾ പേറും
ഗുണശാലീ മഹോന്നതേ, നമിച്ചിടട്ടേ
നിറവേറും മാറിടത്തിലർക്കചന്ദ്രന്മാർ
നിലനില്പൂയെന്നതും ഞാൻ കണ്ടിടുന്നല്ലോ
അരക്കെട്ടങ്ങൊതുക്കിയ, മഹിത നിന്മുന്നിൽ
അറിവുള്ളോർ കണ്ടിടുന്നൂ അർത്ഥസൗന്ദര്യം
പുറമേയ്ക്കു തുടിയ്ക്കുന്ന പൃഷ്ടദ്വയങ്ങൾ
പുകളേറ്റും കാമഭാവമുൾക്കൊണ്ടിടുന്നുവോ
ചമൽക്കാരമൊളിപ്പിച്ച ഊരുദ്വയത്താൽ
ചതുരമായ് മറയ്ക്കുന്നോ സംഗമവേദി ?!
കണങ്കാലിൽ കുടപ്പൻ്റെ രൂപമേറ്റും നീ
കമനീയത, തൻ്റെ മാറ്റുകൂട്ടുന്നോ
ഇടം പാദം, വലം പാദം നർത്തനത്തോടെ
ഇടങ്ങളിൽ വച്ചിടുന്ന നിൻ്റെ നാട്യങ്ങൾ
ഉലകിൻ്റെയുയിർപ്പായി വന്നിടുന്നേരം
അലസനെൻ മനസ്സുനിന്നടിമയായീ…
പരമാനന്ദത്തെയേകും, കവിതയായീടും
പരംപൊരുളായ ദേവീ നമിപ്പൂ കാമ്യർ🙏