അറിയുന്നിതിന്നു ഞാൻ
നീ അകലെയാണെങ്കിലും
കനിവിന്റെ ചാരത്തെവിടെയോ
നിനവിന്റെ കമ്പളം മൂടുമ്പോൾ ….
ഒരു കൈപ്പാടകലെ
ചിന്തുന്ന ഉണർത്തുപാട്ടിന്റെ
രാഗം പോലെ ,
അർത്ഥമില്ലാത്ത വരികളിൽ
എന്നെ ഞാൻ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നു …..
വിണ്ടുകീറിയ ഹൃത്തടം
ചെണ്ടുമല്ലി പോലെയിന്നുകൾ
രണ്ടു കണ്ണുകളെത്തി നോക്കുന്നു
വഴിയോര വെളിച്ചത്തിനുമപ്പുറം ….
വരും വരാതിരിക്കില്ല നമുക്കായ്
മഴ നിലാവെഴുന്ന ഓർമ്മകൾ
തരാതിരിക്കില്ല കാലവും.